Missie voor Belgische kinderen in Koerdische kampen vertrekt deze week: ‘Beschamend hoe ons land achteroploopt’
Een halfjaar na hun eerste bezoek vertrekt deze week opnieuw een team van VUB-onderzoekers naar de kinderen van Belgische IS-strijders in de Koerdische kampen in Syrië. Deze keer gaan ze de kinderen niet enkel verzorgen, maar misschien ook repatriëren. Dat zegt Gerrit Loots, de kindertherapeut die het team leidt.
In mei is jullie missie afgeblazen, waarom kan het nu wel?
Gerrit Loots: “Door de val van het laatste stukje territorium van IS in Baghouz waren de kampen overbevolkt en gevaarlijk geworden. Daarom lieten de Koerden ons niet toe. Nu hebben we officieel bericht van hen dat ze ons alle mogelijke steun zullen verlenen. We vertrekken deze week, maar om veiligheidsredenen kunnen we geen exacte datum geven.”
“Het is een humanitaire missie. Ons team bestaat uit drie dokters, onder wie een chirurg en twee psychologen. Ook Heidi De Pauw van Child Focus en de Franstalige kinderrechtencommissaris Bernard De Vos gaan mee als waarnemers.”
Wat is de bedoeling deze keer?
Gerrit Loots: “Ons plan ontstond toen we eind maart het bericht kregen van drie kinderen die er enorm slecht aan toe waren en een kind dat gestorven is. Toen is er grote ongerustheid ontstaan, ook bij de grootouders.”
“In de eerste plaats gaan we naar ginder om Belgische kinderen te verzorgen, maar we hebben ook de namen van enkele Nederlandse kinderen die in nood zijn. Het gaat vooral om ondervoeding en ziektes, maar sommige kinderen zijn ook gewond geraakt. Het spreekt voor zich dat onze dokters ook zullen ingrijpen als ze niet-Belgische kinderen in levensgevaar tegenkomen.”
Over hoeveel kinderen gaat het?
Gerrit Loots: “Ik heb op dit moment een lijst met 32 kinderen. Daar zitten ook 7 weeskinderen bij. In de eerste plaats gaan we naar het kamp van Al Hol, maar als er tijd is gaan we ook naar Ain Issa en Al Roj. In dat laatste kamp is de situatie iets beter. We hebben de Koerden gevraagd om de Belgen in één kamp samen te brengen, maar geen idee of dat lukt.”
Jullie voerden de afgelopen maanden wekelijks actie opdat België die kinderen zou terughalen. Is jullie missie een manier om dat nu zelf te doen?
Gerrit Loots: “De hoofdbedoeling is het verzorgen van die kinderen. In een afgescheiden deel van Al Hol is er een medische post, maar de faciliteiten voor bijvoorbeeld operaties zijn beperkt. Als er kinderen in levensgevaar zijn en hun moeder bereid is om hen af te staan, of ze zijn wees, dan zijn we bereid om hen te repatriëren naar België. We hebben een team van dertien artsen, spoedverplegers en een psychiater die dan meteen kunnen vertrekken om bijstand te verlenen.”
“We weten alleen niet of zo’n repatriëring ook kan lukken. De Koerdische overheid heeft gezegd van wel, op voorwaarde dat België expliciete toestemming geeft, maar die hebben we niet. Misschien krijgen we die toestemming wel als de situatie zich voordoet.”
Frankrijk heeft al kinderen teruggehaald, Duitsland en Nederland zijn ermee bezig. Ons land lijkt wat achterop te hinken?
Gerrit Loots: “Een land als Kosovo heeft zelfs niet enkel kinderen, maar ook vrouwen en mannen teruggehaald. De mensenrechtencommissaris van de Raad van Europa deed vorig week nog een oproep om de kinderen te halen en ook de moeders mee te brengen in het belang van de kinderen.”
“Het is beschamend voor ons land dat we zo achteroplopen, maar we kunnen enkel hopen dat men in gang schiet. Met onze missie bieden we die mogelijkheid alvast op een schoteltje aan.”