© BELGA

Boksers, coaches en commentatoren, iedereen is het erover eens: “Het boksen is door en door ziek”

Delfine Persoon is weer thuis. Met een fameuze kater, na haar wereldtitelkamp tegen Katie Taylor, waarin ze wel beter was, maar niet mocht winnen. Vendu, roept de wereld. En niet onterecht, want vriendjespolitiek, omkoperij en andere maffiapraktijken zijn dagelijkse prik in den boks, zegt iedereen die van dichtbij met de sport heeft te maken. “De subjectieve kijk van de juryleden is allesbepalend. En als de machtige promotoren strooien met geld en etentjes en prostituees, dan wordt die subjectiviteit nog ferm aangezwengeld.”

Jesse Van Regenmortel

Delfine Persoon is “bestolen”. Slachtoffer van een “maffieuze beslissing”. De wereld zag zaterdag hoe de West-Vlaamse de ­wereldwijd veel meer bekende Katie Taylor overklaste, maar hoe de driekoppige jury de Ierse toch de zege toekende op punten. De woordenschat die Belgische ­kenners bovenhaalden, is wellicht mee ­ingegeven door gekrenkt chauvinisme.

Maar wie verder kijkt dan deze kamp om de wereldtitel bij de vrouwen en inzoomt op de sport, kan alleen tot deze conclusie ­komen: something is rotten in de wereld van het ­boksen. Zie de Olympische Spelen van 2016: alle scheidsrechters – 36 stuks – ­werden daar geschorst omdat ze bepaalde, voornamelijk ­Russische, boksers hadden voorgetrokken. Afgelopen maand stelde het Internationaal Olympisch Comité (IOC) voor om maar de hele internationale boksfederatie AIBA te schorsen, zeker tot na ­Tokio 2020.

Het olympische boksen is een ander circuit dan het profboksen, maar het is er niet beter aan toe. “De sport op zich leent zich tot corruptie”, zegt Claude Van den Heede, boksmanager, promotor en organisator van het Gents Boksgala. “Simpel: in de atletiek wint diegene die eerst over de lijn komt, in het voetbal die ploeg die de meeste goals maakt. In den boks is er alleen bij een knock-out duidelijkheid. Al de rest hangt af van de compleet subjectieve ­beoordeling van de drie jury­leden. De ene beoordeelt vooral op aanvalsstrategie, de andere op stijl, de derde op brute kracht. En de ene is al ontvankelijker voor geritsel dan de andere.”

“Op atletisch en bokstechnisch gebied was de kamp tussen ­Persoon en Taylor fantastisch. ­Alles wat daarna is gebeurd, is wat het boksen door en door ziek maakt”, zegt Jef Van Driessche, voormalig coach en boksexpert. “De jury is op zijn minst voor­ingenomen. Die scheidsrechters werken voor de boksfederatie, maar de macht ligt bij de promotoren, de organisatoren van de grote wedstrijden. Die willen, in dit geval, dat Katie Taylor wint, want met haar valt in de komende jaren veel meer geld te verdienen dan met Delfine Persoon. Denk aan uitverkochte arena’s en tv-rechten. De scheidsrechters ­weten dat, en zij denken aan hun eigen professionele toekomst, dus doen ze wat de promotor verwacht. Maar als je dat nog altijd doet bij een grote wedstrijd als deze, dan is dat maffieus.”

© Action Images via Reuters

Revolvers en prostituees

Daniella Somers maakte het­zelfde mee in 1997. Ze verdedigde in Las Vegas haar wereldtitel, met glans, maar de jury liet haar ­tegenstander winnen.

“Compleet onterecht. En je gaat daaraan kapot, hé, als sporter. Je hebt geen boodschap aan die ­belangenvermenging, aan die promotoren die hun voorkeuren duidelijk maken en aan de scheidsrechters die daar onder zachte dwang in meegaan.”

Ex-bokser Freddy De Kerpel: “Maar je kan niet anders dan meedraaien in dat corrupte ­circus. Het is dat of niet boksen, dat is altijd zo geweest. Vroeger gebeurde het dat een bokser een revolver tegen zijn hoofd kreeg geduwd. Gij gaat verliezen. Dat was letterlijk de maffia. Maar de tijd van Don King is gepasseerd. Nu is Eddie Hearn de grote man. Ik kan niet zeggen dat hij een gangster is, maar hij heeft wel ­alles en iedereen in zijn zak. Die mannen steken die scheids­rechters in een vijfsterrenhotel, trakteren op champagne en ­sturen een paar prostituees. En dan weten ze wie welwillend is.”

“Er zitten nog altijd gangsters tussen, en er worden nog altijd wedstrijden gefixt om de bookmakers rijk te maken”, zegt Jan Van den Berghe, de royalty­watcher die ook boksaficionado is, die boeken schreef over de sport en jarenlang bokscommentaar gaf op Eurosport. “Wat ook vaak gebeurt: managers die voor hun opkomende boksers tegenstanders zoeken die gemakkelijk gaan liggen. Opgewarmde lijken die geacht worden iets of wat ­partij te geven maar die niet ­mogen winnen. Dat soort wedstrijden is antireclame voor de sport. Want heel veel boksers en managers komen op een eerbare manier aan de kost.”

© AFP

Gewoon incompetentie

En scheidsrechters ook, be­nadrukt Bob Logist. Hij is ondervoorzitter van de World Boxing Council (WBC), wereldwijd de grootste boksbond.

“Ik heb zelf 250 Europese en ­wereldkampioenschappen gedaan. Ik weet hoe het werkt. En in een wedstrijd als deze moet je er met je neus opzitten om te zien wie wint. Daar is absoluut geen kwaad opzet of fraude mee ­gemoeid. Als een voetbalclub ­degradeert omdat een scheidsrechter een penalty niet fluit, is dat dan ook maffia? En ja, het geld primeert in het boksen op het sportieve. Maar er bestaat geen enkele beroepssport waarin dat niet het geval is.”

“Ik hoor het graag zeggen: dat we niet te snel mogen zijn met ­beschuldigingen van corruptie, dat het ook gewoon incompetentie van de scheidsrechters kan zijn”, zegt promotor Claude Van den Heede nog. “Maar vindt de WBC het dan normaal dat ze in een wereldtitelkamp drie ­onbekwamen aanduidt? Ik geloof het nooit. Er is daar iets gebeurd. Als je een wedstrijd hebt waar miljoenen op het spel staan, dan kan er al eens een envelopje af, hé.”

© Photo News

© Photo News