STANDPUNT. “De enige zekerheid is dat er niet snel een regeringsakkoord zal zijn”

Het omgekeerde zou zeer verbaasd hebben. Het voor de hand liggende scenario van deze formatie is dat De Wever echt de tijd neemt voor het Vlaams Belang om dan ergens in de loop van augustus of zo op een overtuigende manier te kunnen besluiten dat er een paar onoverkomelijke breekpunten blijven en dat bovendien geen derde partij bereid is om met radicaal rechts compromissen te sluiten. Waarna een meer traditionele regering gevormd kan worden en de focus verlegd naar het federale niveau. De voorspellingen daar variëren van “een akkoord met de PS in december” (Louis Tobback) tot “nieuwe verkiezingen in december” (Eric Van Rompuy), om maar die twee te noemen.

Zou het? Elke verkiezing heeft haar verrassing en met formaties weet je het in dit land ook allang niet meer. Federaal hadden we in 2010-2011 de langste periode zonder regering ooit (541 dagen) en in 2014 was er de MR die het als enige Franstalige partij aandurfde wat werkelijk niemand voor mogelijk had gehouden. Begin dan maar eens met prognoses. De enige zekerheid is dat er niet snel een akkoord zal zijn.

De koning maakt zich intussen naar verluidt ongerust. Straks heeft hij geen land en misschien zelfs geen job meer. Waals journalist Christophe Deborsu hoorde hierover een goeie grap: ‘Typisch Franstalig, bang om werkloos te worden en om het lot van België.’ Volgens Deborsu is de stemming in Wallonië overigens aan het kantelen. Hij hoort steeds meer mensen gelaten reageren op een mogelijk einde van België, of dat ze de vernederingen door Vlaanderen beu zijn. Bij ons bleek in een recente peiling 23% voorstander te zijn van een splitsing. Dat is nog bijlange na geen meerderheid, maar het is al een pak meer dan de 5% die uit vroeger onderzoek als diehard separatisten naar voren kwamen. Dat wijst op een verschuiving. Die vermoedelijk het gevolg is van de aanhoudende aanvallen van Vlaams rechts tegen Franstalig links. En die aantoont hoe groot de rol is van de politiek in de opinievorming. En dus ook hoe groot de verantwoordelijkheid is van de politiek.