10 jaar na Cristiano Ronaldo: zelfde tactiek, zelfde draaiboek

Eenieder wie het exemplaar wilde inkijken of zijn kopie wilde, had een handtekening nodig van zowel Real Madrid als supermakelaar Jorge Mendes. Op 11 december 2008 ondertekenen Ramón Calderón, de toenmalige preses van Real, en Mendes, in opdracht van Cristiano Ronaldo, in Madrid een door een notaris voorgelezen document. Gelezen en goedgekeurd, inclusief de parafen. De overeenkomst tussen beide partijen gaat in bewaring bij het notariaat van Pablo Durán de la Collina. Strikte geheimhouding is een must. Omdat alles achter de rug van zijn club Manchester United geregeld wordt, bijvoorbeeld. En omdat voorcontracten niet bindend zijn, en zelfs verboden door de opperste voetbalinstanties. Er staat geschreven dat als een van de partijen haar beloftes niet nakwam, er een schadevergoeding van 30 miljoen euro moest worden betaald.

Zo ver komt het nooit. Zelfs niet na dreigementen van Florentino Pérez, de opvolger van Calderón, om een deal met Ronaldo alsnog af te blazen wegens te duur. Op 26 juni 2009, 6 maanden en 15 dagen na de ondertekening van de dading, kondigt Real Madrid op zijn officiële website de komst van Ronaldo aan. Met een transfersom van 96 miljoen euro op dat moment de duurste speler ooit. Het einde van een transfersoap die meer dan 2 jaar heeft aangesleept.

Wie tussen 2007 en 2009 door de tijdslijn van de Ronaldo-saga scrolt, ziet veel parallellen met elk groot transferdossier waarin Real betrokken is. Telkens hetzelfde draaiboek. Eerst de opvrijerij. Calderón in januari 2007: “Ronaldo komt deze winter.” Dan geheime ontmoetingen zonder gevolg. De speler die meermaals openlijk zijn liefde betuigt. Ronaldo in 2007: “Ik weet dat er interesse is van Real, maar mag er niet over praten. (...) Spanje is een droom.” Vervolgens zijn er achterkamergesprekken met andere targets - Real haalt Rafael van der Vaart in 2008. De vertragingsmanoeuvres, onder andere dat van Pérez die Ronaldo niet bij Real vond passen. De onverwachte hindernissen en niet nagekomen beloftes over prijzen. Sir Alex Ferguson die Ronaldo, in zijn haat voor de Koninklijke, nog in allerijl bij Barcelona aanbiedt. Met Real lijkt geen enkele transfer simpel.

Dat weet ook Eden Hazard. De lijntjes vanuit Madrid lagen al een tijdje uit. In november 2016, na het Duivels tweeluik tegen Gibraltar (0-6) en Estland (8-1), reist José Angel Sánchez, de CEO van Real Madrid, af naar Brussel voor een verkennend gesprek. Sánchez ontrolt daar het plan-Real, hem mede ingefluisterd door toenmalig coach Zinédine Zidane. Hazard moet de opvolger worden van Ronaldo. Ook de cijfertjes komen ter sprake, maar de finale push blijft maanden later uit. Real wint de Champions League, Hazard breekt op training de enkel. Weg dus transfer, maar het geflirt blijft. Zomaar laat Hazard, als tiener zot van Zidane en Real, zijn kinderdroom niet varen.

Wanneer Marina Granovskaia, de CEO van Chelsea, in het najaar van 2017 bij Hazard polst naar een contractverlenging, is het antwoord van vader Thierry klaar en duidelijk. Het verschijnt zelfs in de kranten: “Wat ik kan bevestigen is dat Eden een nieuw contractvoorstel naast zich heeft neergelegd. Als de kans zich voordoet, wil hij kunnen ingaan op een voorstel van Real. Omdat hij zich op termijn daar wel ziet voetballen.”

Bij Chelsea schrikken ze niet van de boodschap, wel van de timing. Het is een openlijke bevestiging van wat ze aanvoelen: Hazard zit met zijn hoofd bij Real. Intenties die hij in interviews niet eens wegsteekt. Slim als hij is, sluit hij nooit de deur voor Chelsea door te benadrukken hoe gelukkig hij is in Londen, maar tegelijkertijd blijft hij teasen. “Real is de beste club ter wereld.” Uitspraken die op Bernabéu op gejuich worden onthaald. Daar hebben ze niet liever. Na afloop van het WK, op 14 juni, gooit Hazard een laatste keer lokaas uit. “Na zes wonderlijke jaren bij Chelsea ben ik misschien toe aan een nieuwe uitdaging. Naar Barcelona? (knipoog) Jullie kennen allemaal mijn favoriete bestemming.”

Omdat Hazard zijn liefde voor Real al zo vaak heeft uitgeschreeuwd, lijkt het alsof de club hem telkens heeft afgewezen. Niets is minder waar. Binnen Real is er wel eens twijfel geweest over zijn grinta en zijn commerciële aantrekkingskracht, niet het minst bij voorzitter Pérez, maar hij is er nooit van de agenda verdwenen. Ook na het vertrek van Zidane, zijn grote pleitbezorger, blijven gesprekken lopen. Vorige zomer zaten die zelfs in een vergevorderd stadium. Nadat Neymar noch Kylian Mbappé haalbaar bleken, zette Real tijdens de laatste week van het WK vol in op Hazard. Alleen hield Chelsea, zoals Ferguson in de zomer van 2008 met Ronaldo, een transfer tegen. Tijdens een telefonisch onderhoud met concullega José Angel Sánchez over de transfer van Thibaut Courtois liet Granovskaia hem in twee zinnen weten dat er over Hazard niet te praten viel: “Niet te koop. Zelfs niet voor een wereldrecord.” Hazard strubbelde niet eens tegen. Zonder dat Real hem garanties op papier gaf, wist hij dat uitstel niet meteen afstel was. Met nog minder dan twee jaar op zijn contract had hij de toekomst zelf in handen.

Met zijn uitspraken - “Een transfer naar Real? Waarom niet?” - gaf hij de geruchtenmolen begin dit jaar opnieuw een extra zetje, maar achter de schermen werd er toen al druk aan een overgang gewerkt. Hazard was een toptarget, zelfs voor de komst van Zidane. Nadat hij zijn jawoord in januari gaf, voelde de club dat Chelsea uiteindelijk wel zou plooien. Daarvoor was zelfs geen geheim ‘voorcontract’ met de speler nodig zoals destijds met Ronaldo.