INTERVIEW. Octavia Spencer speelt voor het eerst de slechterik in ‘Ma’: “Vaak aan mijn tegenspelers moeten vragen of ze oké waren”

Spencer ziet er opvallend moe uit wanneer ze aan ons tafeltje in het Londen Hotel in West Hollywood komt zitten. Ze heeft wat moeite om uit haar woorden te komen en hoopt dat een flesje Cola haar er weer bovenop zal brengen: “Ik ben net terug van Londen en zit met een enorme jetlag. Geen oog dicht gedaan. En ook nog eens sorry dat ik het vieze Engelse weer met me heb meegenomen, dat was echt niet de bedoeling”, verontschuldigt ze zich met een speelse pruillip. De Oscarwinnares is vanaf deze week in de bloedige horrorfilm/thriller ‘Ma’ te zien, waarin ze een eenzame vrouw speelt die bij haar thuis wilde feestjes organiseert voor tieners die nog te jong zijn om alcohol te drinken. Wanneer er zich steeds meer vreemde taferelen beginnen af te spelen, beginnen de vrienden zich serieuze vragen te stellen bij de bedoelingen van de vrouw – met alle gevolgen van dien…

‘Ma’ is de tweede samenwerking tussen Spencer en regisseur Tate Taylor, die zeven jaar geleden samen op de set van ‘The Help’ stonden. De twee zijn al meer dan 25 jaar bevriend én waren in het begin haar carrière in de jaren ’90 zelfs een tijdje kamergenoten in Los Angeles. Spencer zegt dat ze aanvankelijk twijfelde toen haar boezemvriend op een avond met het script van de nieuwe horrorfilm kwam aandraven: “Tate en ik hadden al geruime tijd plannen om iets helemaal anders te doen, en hij vond het script van ‘Ma’ dan ook het perfecte project voor ons. Ik was in het begin een pak minder enthousiast, want gekleurde personages sterven meestal tijdens de eerste vijftien minuten van een horrorfilm. Maar toen Tate me vertelde dat ik niet alleen de hoofdrol zou krijgen, maar ook nog eens alle moorden zou mogen plegen, zag ik het plots wél allemaal meteen zitten.” (lacht)

Toch moet Spencer toegeven dat al het nepbloed op de set haar koude rillingen gaven: “Ik heb vaak klamme handjes gehad, ja”, lacht de actrice. “Er is niets dat je kan voorbereiden op zulke scènes, ook al heb je zowat elk waargebeurd misdaadverhaal gezien. Ik heb mijn jongere tegenspelers meermaals moeten vragen of alles oké was met hen en of ze nog beseften dat het allemaal niet echt is, want sommige scènes waren echt wel bijzonder heftig.” De actrice zegt dat ze tijdens de opnames ook heel wat heeft afgevloekt omdat het nepbloed van zoet maïssiroop was gemaakt: “Ik zat voortdurend onder de mieren, want zij waren helemaal gek van dat goedje. Je krijgt dat spul ook amper uit je kleren, waardoor je alles drie keer in de wasmachine moet steken. Ik was blij dat het meeste van het bloed op mijn tegenspelers zat.” (lacht)

Gelukkig zitten er ook een pak minder heftige scènes in de film, waaronder een kusscène tussen de 46-jarige Spencer en haar achttienjarige tegenspeler Corey Fogelmanis: “Ik vond die scène vooral erg creepy. Corey was op het moment van de opnames achttien, maar hij ziet er amper veertien, vijftien jaar uit. Ik vond het echt ontzettend vreemd om zo’n jong ding op de mond te kussen. Dit was veruit de vreemdste én gênantste kus uit heel mijn leven”, aldus de Oscarwinnares.

Stilzitten is in elk geval niks voor Spencer, die dit jaar nog in ‘Truth be Told’ en ‘The Witches’ te zien zal zijn. Rond de herfst begint ze samen met Melissa McCarthy aan de opnames van ‘Thunder Force’ en zal ze bovendien in de huid kruipen van Madam C.J., een film die door niemand minder dan basketballer LeBron James geproduceerd zal worden: “Ik heb hem nog maar een paar keer in levenden lijve gezien, maar hij heeft nu al een bijzonder diepe indruk op mij nagelaten. Toen ik twee jaar geleden mijn contract aan het onderhandelen was, was hij degene die het voor mij opnam toen de studio niet akkoord wilde gaan met mijn salaris. Hij overtuigde hen dat ik dat bedrag wel degelijk waard was en dat ik dat geld dan ook verdiende. Dat hij zo voor mij in de bres is gesprongen, zonder dat ik hem dat gevraagd had, zal ik nooit vergeten.” Dat James nu tot haar vriendengroep behoort, is volgens de actrice ook heel wat mannen niet ontgaan: “Ik word de laatste tijd verdacht veel aangesproken en uitgevraagd. Ik begin stilaan te denken dat mijn vriendschap met LeBron daar het één en het ander mee te maken heeft.” (lacht)

Naast acteren, is Spencer tegenwoordig ook druk bezig met films produceren. En dat lijkt haar bijzonder goed af te gaan, want haar film ‘Green Book’ sleepte dit jaar 3 Golden Globes en 3 Oscars in de wacht. Toch reageert Spencer bijzonder bescheiden wanneer we haar feliciteren: “Goh, ik wil mijn bijdrage aan ‘Green Book’ niet te veel opblazen, want een uitvoerende producent moet vooral veel telefoontjes plegen en zorgen dat ze op elk moment van de dag klaarstaat voor de cast en regisseur. Er waren veel collega’s die véél belangrijkere taken dan mij hadden. Zo moest ik mij bijvoorbeeld geen zorgen maken wanneer we over budget dreigden te gaan, want dat was een taak voor andere producenten. Mijn belangrijkste opdracht was dat de film door de juiste studio’s werd gezien en dat we de juiste mensen aan boord konden krijgen.” 

Het produceren gaat haar zo goed af, dat ze onlangs haar eigen productiebedrijfje Orit Entertainment oprichtte én een miljoenendeal sloot met Apple: “Ik lees veel boeken en ik heb al een heleboel rechten gekocht, in de hoop dat ik ze op een dag allemaal ga kunnen verfilmen. Ik kijk er ontzettend hard naar uit om alles eindelijk aan gang te trappen.”

Of ze nog wel tijd heeft om af en toe tot rust te komen? “Ik blijf mijn vakanties maar uitstellen”, zucht Spencer. “Elk jaar zeg ik weer dat ik een lange pauze ga inlassen en dat ik het wat rustiger aan ga doen, maar het stopt gewoon niet. Het werk blijft zich maar aanbieden. Toch probeer ik nu wat meer ‘snipperdagen’ in te lassen, dus wanneer ik nog eens in Londen moet zijn voor de BAFTA’s, dan blijf ik nu een hele week in plaats van maar twee dagen. Ik ben mijn hele leven een slechte slaper geweest, maar zodra ik in Londen ben, slaap ik als een roos. Misschien dat dat druilerige weer dan toch voor iets goed is?” (lacht)

‘Ma’ draait nu in de Belgische zalen.