Perzisch Nieuwjaar in Iran: is een nieuwe start mogelijk in land onder Amerikaanse repressie en oorlogsdreiging?
Drie Nomaden-teams trokken deze lente naar Iran om Newruz te vieren, Perzisch Nieuwjaar. Letterlijk betekent het nieuwe dag. Een feest dat symbool staat voor een nieuwe start. Maar is dat wel mogelijk in een land dat gebukt gaat onder Amerikaanse repressie, oorlogsdreiging en repressie van binnenuit? Dat gaan ze vragen aan Iraniërs uit alle lagen van de bevolking.
Met Nowruz is er twee weken vakantie. Iedereen maakt zich op zijn manier klaar om te vieren. Maar velen zullen het sober moeten houden. Zoals dit jonge koppel. Ze blijven liever anoniem omdat ze bang zijn dat ze in de problemen zullen komen omwille van hun woorden. "In vergelijking met vorige jaren is de situatie verschrikkelijk. Veel mensen kunnen geen inkopen doen voor Nieuwjaar."
Lees verder onder de video.
Dat je in Iran niet zomaar doet wat je wil, wordt duidelijk in Yazd waar een groep muziekanten plots moet stoppen met spelen. "Dit gebeurt vaak bij een straatconcert. Dan komt er iemand naar buiten die zegt: Het is tegen ons geloof, je mag niet zomaar in het openbaar dansen,” vertelt muzikant Nema.
Lees verder onder de video.
"Als we zien dat er te veel mensen zijn en het publiek te groot wordt, dan stoppen we vijf minuten. Wanneer het publiek zich verspreidt, beginnen we opnieuw te spelen. We mogen de sfeer niet te uitgelaten laten worden. Als we dat wel doen en de mensen beginnen te dansen, bellen ze de politie en die komt ons dan arresteren."
Lees verder onder de video.
Maar Nowruz zorgt natuurlijk ook voor prachtige magische taferelen. De laatste woensdag van het jaar is er het vuurfestival. De Iraniërs springen dan door de zuiverende vlammen. Het vuur moet de zorgen van het afgelopen jaar omzetten in kracht.
Bekijk hieronder de volledige "Vranckx"-reportage "Perzische picknicks":
Deze video is niet meer beschikbaar. We beschikken momenteel niet over de rechten om deze video aan te bieden.
Een reportage van Robbe Vandegehuchte, Willem De Maeseneer, Thibeau Aerts en Arno Van Rensbergen © 2019
Met steun van: Fonds Pascal Decroos en Free Press Unlimited