Remco Evenepoel heeft zijn eerste profzege beet in de Ronde van België: “Dit heb ik nog nooit gezien”

Na 180,8 kilometer tussen Knokke-Heist en Zottegem kwam Evenepoel solo over de finish, met een voorsprong van liefst 42 seconden op het jagende peloton. Fabio Jakobsen, de Nederlandse ploegmakker van Evenepoel, won de sprint om de tweede plaats won. Tim Merlier werd knap derde. Evenepoel neemt de leiderstrui meteen ook over van de Nederlander Jan-Willem van Schip (Roompot-Charles), woensdag de verrassende winnaar van de openingsetappe. 

Campenaerts, die in een scherpe bocht in de finale ten val kwam, was zwaar onder de indruk van Evenepoel: “Dit heb ik nog nooit gezien. Zo hard fietsen. Voor een 19-jarige. Ongezien. Ik kon alleen maar naar mijn kader kijken en proberen om zijn wiel te houden. Misschien val ik daardoor, dat kan. Ik was echt op. Ik hoopte dat hij eens zou stilvallen, maar dat gebeurde nooit. Dit is waanzin.” 

Bijna onmiddellijk na het startsein trokken zes renners in de aanval. Dat waren Roy Jans, Kenny Molly, Quinten Hermans, Yannick Peeters en de Japanner Fumiyuki Beppu met de Fransman Samuel Leroux. Zij kregen meteen vrij spel van het peloton en mochten tot maximaal zes minuten voor hen uit rijden. Bij het aansnijden van de Leberg, de eerste helling van de dag na 86 kilometer koers, hielden de zes leiders daar nog 4'40" van over. Ter hoogte van de beklimming van de Denderoordstraat, de derde helling van de dag, moest Yannick Peeters er voorin af. De vijf overgeblevene renners stevenden op de Muur van Geraardsbergen af en telden aan de Kapelmuur nog slechts één minuut voorsprong. Ook Beppu en Jans verloren voeling met de kopgroep en werden ingerekend door het peloton, waarin de renners van Lotto Soudal en Deceuninck het tempo bepaalden. De opeenvolging van beklimmingen was er ook voor Jan-Willem van Schip te veel aan en hij moest in de blauwe trui uit het peloton lossen.

Met nog 46 kilometer voor de boeg waren de vroege vluchters eraan voor de moeite en werden ze nog voor de top van de Berendries ingerekend. Voor het aansnijden van de twee plaatselijke ronden, van elk 19,1 kilometer, muisden onder meer Victor Campenaerts, Jakobsen, Evenepoel, Christophe Laporte, Dries De Bondt, Otto Vergaerde en Nathan Vanhooydonck er vanonder. Niet voor lang evenwel, want op de kasseien van de Lippenhovestraat kregen we een langgerekt peloton. 35 renners scheurden zich af en mochten de slotronde aanvatten met een voorgift van 25 seconden op de grote groep, waarin de mannen van Sport Vlaanderen-Baloise de kloof probeerden te dichten.

In dat eerste gedeelte zaten onder meer Tim Wellens, Victor Campenaerts, Remco Evenepoel, Fabio Jakobsen, Christophe Laporte, Cyril Lemoine, Dries De Bondt, Tim Merlier, Niki Terpstra, Bryan Coquard, Frederik Backaert, Aimé De Gendt, Loïc Vliegen, Jasper Philipsen, Toon Aerts en Nathan Van Hooydonck. Laatstgenoemde reed echter lek en moest een tijdlang wachten op een nieuw wiel dat hij kreeg vanuit zijn volgwagen.

Evenepoel versnelde op 12 kilometer van de eindmeet en kreeg het gezelschap van Victor Campenaerts. De neoprof nam het meeste werk voor zijn rekening en Campenaerts moest alle zeilen bijzetten om de Deceuninckrenner te volgen. Met nog 6 kilometer voor de finish sloeg Campenaerts in een bocht onderuit en lag de weg helemaal open voor de 19-jarige Evenepoel om een dubbelslag, ritwinst en leidersplaats, te behalen. De eenzame vluchter begon aan de ‘Gouden Kilometer’ en boekte zo nog eens 9 bonificatieseconden. Evenepoel kwam niet meer in de problemen en haalde het in Zottegem op magistrale wijze. 

Vrijdag wordt er een individuele tijdrit gereden in deze Ronde van België, over 9,2 kilometer in Grimbergen.

Evenepoel heeft in de rangschikking nu 51 seconden voor op zijn ploegmaat Fabio Jakobsen. “Donderdag in de individuele tijdrit ga ik er alles aan doen om nog wat tijd te pakken op mijn naaste concurrenten”, verklaarde de 19-jarige wereldkampioen bij de junioren. “Ik heb wel wat marge. Ik mag bovendien als laatste starten en krijg zo alle tussentijden, dat is ook een voordeel.”

“Dit parcours was niet echt mijn ding, maar de koers was hard genoeg om toch verschil te maken. De ploeg had me verwittigd om aandachtig vooraan te rijden. Ik positioneerde me voor elke helling of gevaarlijke zone vooraan. Ik voelde mij echt goed en wou dus gaan aanvallen. In volle finale geraakte ik met Victor Campenaerts weg. Die meldde me al snel dat hij niet mocht meewerken van de ploegleiding en dus in mijn wiel zou blijven zitten. Dat was het sein voor mij om vol door te gaan. Dat met de nodige risico’s. Ik nam elke bocht op de limiet. Spijtig genoeg kwam Victor Campenaerts ten val. Ik hoop dat alles in orde is met hem. Blijkbaar is hij binnen gekomen met het peloton en kan hij morgen wellicht starten. Valt Victor niet, dan win ik misschien niet. Het zou sowieso al een prestatie op zich geweest zijn mocht ik met hem binnengekomen zijn, maar het liep anders.”

“Mijn eerste zege is een feit. Dit is geen rittenkoers van het allerhoogste niveau, maar het is wel een wedstrijd in België. Ik had hier veel supporters langs de weg. Ik reed aan de Muur van Geraardsbergen voorbij mijn supportersclub. Het was een mooie en onvergetelijke dag.”