VTM Nieuws-sportanker Maarten Breckx over het vaderschap: “Mijn ambitie is om zoveel mogelijk bij mijn gezin te zijn”

De timing was perfect. Op zaterdag 1 juni mocht Maarten de finale van de Champions League presenteren en twee dagen later beviel zijn vrouw Lies van hun zoontje Georges. “Op zo’n moment is voetbal nochtans bijzaak, hoor”, vertelt de kersverse papa. “Mijn gsm stond tijdens de hele uitzending op luid en er stond iemand klaar om over te nemen als de bevalling zou beginnen. Maar nu was het inderdaad ideaal. Lies en ik hadden een prachtige dag achter de rug aan zee en onderweg naar huis is alles begonnen. We zijn rustig naar het ziekenhuis kunnen rijden en de volgende ochtend was onze zoon er.”

Lies heeft dat ongelooflijk goed gedaan. Het is zo’n sterke en straffe madam. Mijn respect voor haar is weer wat toegenomen. Want op zo’n moment kan je als man maar weinig doen, behalve wat moed inspreken en kalmeren.

Fantastisch. Hij eet en slaapt goed en is superbraaf. En hij wil heel de tijd bij Lies zijn, geheel volgens de natuur dus. Huid op huid liggen wordt trouwens hard aangeraden, eerder dan je baby in de wieg te leggen.

Ik denk niet dat hij me al herkent, ook al ben ik altijd in de buurt. Vooral om moeder en zoon zoveel mogelijk bij te staan: geboortekaartjes op de post doen, eten en drinken halen, zulke dingen. Maar het is een uniek en ongeëvenaard gevoel. Enorm emotioneel ook.

Zeer goed. Alleen moet ik haar soms wel verplichten om wat te rusten of te gaan liggen. Zij is nooit de persoon geweest die graag in bed of de zetel ligt. Ze apprecieert het wel, denk ik, dat ik voor haar en Georges probeer te zorgen. Ik probeer bijvoorbeeld ook alle babybezoekjes zoveel mogelijk te managen op vaste momenten, zodat het hier geen halve discotheek is (lacht).

Het is een krachtige en universele naam. Lies en ik zaten er al lang mee in ons hoofd. Nog voor ze zwanger was, vonden we het al een mooie naam.

Er zijn veel vaders die liever een dochter willen, maar stiekem droomde ik wel van een zoon. Een meisje zal op termijn hopelijk nog volgen, maar nu ben ik bijvoorbeeld blij dat de familienaam Breckx kan worden voortgezet. Die was binnen onze familie met uitsterven bedreigd.

Daar heb ik nog niet aan gedacht. Lies en ik leven vooral heel erg in het hier en nu, die clichématige roze wolk, hé. Het is genieten van ieder geluid en elke beweging die onze zoon maakt.

Drie weken, waarin ik verspreid wel vijf dagen ga werken. Ik heb de twee matchen van de Rode Duivels al gedaan, de finale van de Nations League komt er nog aan en dan ben ik nog twee keer sportanker voor VTM Nieuws. En voor de rest wil ik zoveel mogelijk bij Georges en Lies zijn.

Het is de bedoeling dat Lies zoveel mogelijk in de ochtend werkt zodat ze ’s namiddags thuis is. Ik doe dan de ochtenden met Georges. Tenzij ik word opgeroepen voor breaking news, maar dat gebeurt maar één of twee keer per jaar.

Anders moet je niet aan kinderen beginnen, vind ik. Ik ben 34 en heb nu wel genoeg aan mezelf gedacht. Dat is ook nodig om je klaar te voelen voor het vaderschap, denk ik. Mijn ambitie nu is om zoveel mogelijk bij mijn gezin te zijn. Als ik zeventig ben, zal ik niet terugblikken op de wedstrijden die ik gespeeld heb of de EK’s en WK’s die ik heb meegemaakt als journalist. Nee, ik wil vooral kunnen terugblikken op de mooie momenten met mijn gezin, familie en vrienden.

Iedereen heeft de voorbije maanden zo hard met ons meegeleefd. De felicitaties stoppen niet. Georges deed het na één dag ook al beter dan zijn vader, want hij stond in elke krant en was zelfs live te zien in VTM Nieuws (lacht).