Klacht voor discriminatie loopt al te vaak op niets uit

Naast een appartement grijpen vanwege je huidskleur, of een job niet krijgen door je geaardheid: dergelijke discriminatie is strafbaar, maar blijft in ons land nog te vaak onbestraft. Kamerlid Vincent Van Quickenborne (Open Vld) vroeg bij justitieminister Koen Geens cijfers op over de discriminatiedossiers die tussen 2013 en 2017 bij de parketten belandden. Van de 4.543 klachten werd gemiddeld driekwart geseponeerd. Al moet gezegd dat er sinds 2013 een duidelijke neerwaartse trend te zien is in het aantal seponeringen, van 82 naar 65 procent. Toch leidde dat niet tot meer uitspraken: slechts in 4,5 procent van de dossiers volgde in dezelfde periode een dagvaarding en vervolging.

Moeilijk te bewijzen

Bij meer dan de helft van de seponeringen was de reden een tekort aan bewijs. Professor discriminatierecht Jogchum Vrielink (Université Saint-Louis - Bruxelles) is niet verrast. “Het percentage seponeringen ligt in het algemeen hoog en in strafrechtelijke discriminatiezaken speelt bovendien dat het bewijs heel moeilijk is. Stel dat je bij een sollicitatie vermoedt dat je niet geselecteerd bent omwille van je afkomst. Je kan daarvoor klacht indienen, maar zonder hard bewijs weegt het vermoeden van onschuld van de verdachte door.”

Voor Van Quickenborne is het zaak om in de volgende legislatuur meer in te zetten op het opsporen van de daders en op vervolging. “Discriminatie is en blijft een groot probleem in onze samenleving. De cijfers zijn indrukwekkend, gemiddeld meer dan 900 klachten per jaar.”

Het aanpakken van discriminatie staat wel degelijk hoog op de agenda, reageert het kabinet-Geens. Zo blijkt uit de cijfers dat slechts een kleine minderheid van de dossiers geseponeerd wordt omdat andere zaken voorrang krijgen.