N-VA en Vlaams Belang praten over onderwijs en sociale zekerheid: “Niet enkel voor de vorm”

Volgens De Standaard kwamen bij de gesprekken drie erg concrete punten naar voren: integratie, onderwijs en welzijn. De andere partijen zouden pas deze week aan bod komen, mogelijk is Groen daar niet meer bij. Eerder viel PVDA al af voor de tweede ronde.

“Het is logisch dat de twee Vlaams-nationalistische partijen dit moment grijpen, met het mandaat van de kiezer dat we hebben” zegt Vlaams Belang-fractieleider Chris Janssens aan de krant. “We zijn bereid om met kleine stapjes een kwantumsprong te maken. De N-VA is daarbij onze geprefereerde partner. Het zou goed zijn als de N-VA dat omgekeerd ook heel duidelijk maakt.”

Bij N-VA bevestigde Kamerfractieleider Peter De Roover vanmorgen in De Ochtend op Radio 1 het gesprek. De Roover noemde Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken iemand “die aan politiek wil doen” en bereid is compromissen te sluiten. “Ik heb de indruk dat de onderhandelaars van Vlaams Belang bereid zijn een paar schijfjes van hun programma af te snijden om te kunnen besturen.”

Concreet zou er gesproken zijn over aanpassing aan het M-decreet in het onderwijs, dat kinderen met extra zorgnoden in het gewoon onderwijs laat stappen, en over het beperken van de toegang tot de sociale zekerheid voor nieuwkomers.

De Roover benadrukte wel dat ook figuren als Filip Dewinter water bij de wijn zullen moeten doen, en dat dat “erg moeilijk” wordt. “Gaat het Vlaams Belang politiek voeren zoals vroeger, alles of niets, of komen ze in een compromissfeer? Met Van Grieken zit daar voor het eerst een politicus die aan politiek wil doen, maar dat zal hem wel confronteren met zijn achterban en verkiezingsretoriek.”

Vraag blijft hoe realistisch de optie van een regering met Vlaams Belang echt is. In De Morgen maakt Janssens zich sterk dat het verder gaat dan gesprekken voor de galerij. “Als De Wever drie uur van zijn zaterdagmiddag besteedt aan een uitgebreide tekstexegese, dan denk ik niet dat het louter voor de vorm is.”

Maar zelfs als de N-VA het cordon sanitaire al wil doorbreken, is er sowieso nog een derde partner nodig. N-VA en Vlaams Belang hebben geen meerderheid in het parlement, en de andere partijen hebben een samenwerking met extreemrechts al uitgesloten. Daarom circuleert ook de piste van een minderheidsregering: N-VA zou dan een regering vormen met een tweede partij, terwijl een derde partner gedoogsteun geeft vanuit het parlement.

Een Vlaamse regering van twee partijen zonder meerderheid in het parlement en met gedoogsteun van een derde partner, is voor N-VA in elk geval de “B-formule”, zegt De Roover. “Een meerderheidsregering moet toch het uitgangspunt zijn. Als het gedoogsteun moet zijn omdat niets anders mogelijk is, dan goed, maar dat is niet de voorkeursformule. Wij willen een regering vormen die zo dicht mogelijk aanleunt bij ons programma. Bij voorkeur is dat een meerderheidsregering, dat blijft klaar en duidelijk de beste formule. Als andere formules werkbaar zijn, tot daaraan toe, maar je wil niet de hond zijn die kwispelt naargelang de staart heen en weer gaat.”

Volgens De Roover is De Wever intussen al “een heel eind opgeschoten in het kijken wat de opties zijn op Vlaams niveau” en moeten daar “binnenkort de besluiten uit getrokken worden met wie we verder willen en kunnen”. De Roover wil er geen datum op kleven, zei hij, maar de Vlaamse feestdag op 11 juli “blijft een mooi streefdoel”.

Federaal ziet De Roover dan weer geen voor de hand liggende mogelijkheden. Samenwerking met de PS, de grootste partij aan Franstalige kant, is voor hem niet uitgesloten, maar dan moeten de Franstalige socialisten wel mee willen werken aan een doorgedreven staatshervorming. Dat acht hij echter weinig waarschijnlijk. “Ik kan mij niet voorstellen dat we een serieus project vinden waarop we kunnen samenwerken. Ofwel voeren wij het PS-programma uit, ofwel voeren zij ons programma uit, of we vinden iets tussenin in dat nergens op lijkt.”

Confederalisme is voor De Roover de enige oplossing. “Wie daar koppig en dogmatisch neen op blijft zeggen, is degene die kiest voor onbestuurbaarheid. Ik vraag mij af of de anderen koppig zullen blijven zoeken naar de kwadratuur van de cirkel, of zich eindelijk zullen openstellen voor de enige democratische goeie oplossing.”