Ex-profvoetballer Kevin Oris in ‘Met Vier In Bed’: “In plaats van goals te scoren, poets ik nu kamers”

Na clown Papa Chico vorige week zit er met Kevin Oris opnieuw een bekend gezicht in ‘Met Vier In Bed’. Een B&B uitbaten, het is een opvallende carrièreswitch voor de spits die de mooiste jaren van z’n carrière in Zuid-Korea en Japan beleefde. ‘Ik voetbal nu op een lager niveau in Vlaanderen en hoopte me met onze B&B wat te kunnen bezighouden’, zegt Kevin. ‘Maar het is intussen een drukke job geworden.’

Naast de zakelijke kant, sta ik ook in voor het ontbijt en poets ik de kamers. Mijn vrouw runt ook nog een kapsalon én een yogacentrum onder hetzelfde dak. We hebben werk genoeg, geloof me.

Ik heb mooie tijden beleefd in Azië en werd er bijwijlen als een ster behandeld. En ja, ik heb er ook mooi geld verdiend. Maar diep vanbinnen ben ik altijd die gewone jongen uit de Kempen gebleven, hoor. Voor ik naar Azië ging voetballen, speelde ik bij Antwerp. Ik ben er nog steeds welkom en mag bij elke thuismatch in de eretribune zitten. Maar ik vind het veel plezanter om me tussen de gewone fans te zetten.

De appreciatie was fijn. Ik herinner me dat er bij mijn eerste wedstrijd 30.000 fans in het stadion zaten, maar dat je een speld kon horen vallen. In het midden van het veld stond een tafel met een varkenskop erop, waar de spelers geld moesten instoppen. Dat ik als nieuwkomer meteen deelnam aan dat ritueel, maakte me geliefd bij de supporters. Die deden ons ook geregeld kimchi, een soort gefermenteerde kool, cadeau.

Er wordt erg hard gespeeld. Acht keer heb ik m’n neus gebroken en in mijn schedel zitten zeker 150 draadjes van hechtingen. Na enkele jaren Zuid-Korea, koos ik voor een Chinees avontuur en daar liep het fout. In m’n derde wedstrijd raakte ik geblesseerd en was ik maandenlang out. Waarop ze beslisten om mij niet meer te betalen.

Ik ben dan ook een rechtszaak begonnen via de FIFA. Ik won en kreeg toch nog acht maanden loon. Vervolgens ben ik in Japan gaan spelen. Daar ging het weer beter. Daar is ook onze tweede dochter, Feline, geboren. Maar na zes jaar Azië en véél mooie momenten, besloten Katrien en ik om terug te keren naar België. Vroeger dan verwacht.

Omdat onze dochter Louise (9) het steeds moeilijker kreeg om over te schakelen naar het Nederlands. En het welzijn van je kind gaat voor. Ik vond gelukkig meteen m’n draai weer hier thuis. En ik voetbal dus nog steeds. Volgend seizoen zelfs aan de zijde van m’n broer Mike bij Berg en Dal in eerste provinciale.