Beschuldigde: Roberto Santoro (38)

Slachtoffer: Toni Danti (60, foto)

Plaats: in de flat van Danti in de Vennestraat in Genk

Feiten: 28 maart 2012

Een man met een zeer problematische persoonlijkheid, beschreven hof en jury. Met veel gevaar op herhaling, aldus de psychiater, als hij weer drugs en drank gebruikt. “Zijn levenswandel nadat hij werd vrijgelaten na twee jaar voorarrest voor deze feiten ondersteunt die vaststelling”, motiveerden ze.

Tijdens de voorhechtenis was Santoro al betrapt met 27 gram cannabis op cel, na zijn vrijlating hielp hij vrienden afrekenen met een vermeende inbreker door die op te sluiten in een hondenkooi en hem te slaan met een ijzeren hondenketting. Dertig maanden cel had Roberto daarvoor gekregen, een deel mocht hij ‘uitzitten’ via een enkelband. Waarop Santoro opnieuw betrapt was, bij het dealen van cocaïne (een proces daarvoor moet nog volgen).

Zusje

“We hebben geen van de verzachtende omstandigheden van de verdediging aanvaard”, was de boodschap. Wel hadden hof en jury rekening gehouden met de moeilijke jeugd van Santoro: in het jaar van zijn geboorte was zijn zusje door een herseninfectie in coma geraakt, ze zou nooit meer ontwaken en negen jaar later sterven. Moeder Santoro had het jaar daarop kanker gekregen, van verdriet volgens haar familie. Zij stierf toen hij tiener was. Dat Roberto, tot de feiten weliswaar, een redelijk blanco strafblad had, wilden ze ook wel meetellen. “Maar verzachtende omstandigheden zijn het niet.”

Dat hij al die jaren moest wachten op een proces, de onzekerheid over wel of niet vervolgd worden: dat leverde Santoro een jaar minder op. “De redelijke termijn werd overschreden.”

Doodgebloed

Het werd 25 jaar, wat de aanklager eerder ook gevorderd had. Waarop de 19-jarige dochter van Danti opgelucht in tranen uitbarstte, het meisje (toen 12 jaar) dat op 28 maart 2012 haar doodgebloede vader had gevonden. “Ik kan u enkel de raad geven om deze beslissing te aanvaarden en om van de tijd in de gevangenis gebruik te maken om u te bezinnen over hoe u verder in het leven wil staan”, sprak voorzitter Thys Santoro toe.

Een nieuwe start zou volledig zonder drank en drugs moeten. “Omdat gebleken is dat die op u een nefaste werking hebben.”

Niets meer te zeggen

“Ik heb niets meer te zeggen”, mompelde Santoro eerder, voor hof en jury zich terugtrokken. Hij is altijd blijven ontkennen.

“Drugs hebben vele levens verwoest in dit dossier, maar ze hebben ook het leven getekend van diegenen die niet aan de drugs zaten: familie, de partners, maar vooral hun kinderen”, beschreef Patrick Boyen. De aanklager ging niet uit de weg dat het slachtoffer niet onbesproken was. “Danti was een Genkse drugsdealer. Hij was het ook die Santoro zijn eerste drugs gaf. Ik verhul niet dat ik het niet heb op dat soort mannen: eerst geven ze dat spul gratis aan jonge mensen en als die dan verlekkerd raken, gaan ze het aan hen verkopen.”

Maar die levenswandel gaf Roberto Santoro nog altijd niet het recht om een leven te ontnemen. “Zonder de escalerende nood aan drugs hadden de feiten zich waarschijnlijk niet voorgedaan, maar er is niemand die Roberto heeft verplicht zich vol te kappen met drank en drugs.”

Boyen hekelde ook dat Roberto de schuld voor zijn problemen altijd op anderen blijft steken.

Enorme rugzak

De verdediging zag wel verzachtende omstandigheden. Meester Katrien Van Der Straeten: “Zijn moeilijke jeugd. Ik denk dat niemand geboren wil worden in een gezin waarin op het moment van jouw geboorte jouw zus een ernstige hersenaandoening krijgt. Die mens is zijn leven begonnen met een enorme rugzak vol miserie en leed.”

De dood van zijn moeder was het moment waarop hij, volgens Van Der Straeten, aan het vluchten is gegaan. “In het verkeerde, ja. Hij komt in contact met oudere jongens, snuift zijn eerste lijntje met Danti. Ik vind dat ook vreselijk als je weet dat je kind hiertoe wordt aangezet door een oudere persoon of vriend. Maar zo gebeurt het.”

Slopende onzekerheid

Redelijke termijn vond Van Der Straeten ook een belangrijke factor: “Europees is vastgelegd dat mensen binnen een redelijke termijn berecht moeten worden. Omdat het onaanvaardbaar is als het te lang duurt voor mensen weten wat hun boven het hoofd hangt. Want die onzekerheid sloopt je.”