Meryl Streep wordt 70: haar beste én slechtste rollen

De cijfers zijn duizelingwekkend. 21 Oscarnominaties kreeg Meryl Streep in haar fabelachtige carrière, een absoluut record. Ze won drie keer. Ze kreeg ook 31 Golden Globe-nominaties, won 8 keer. En daar zullen wellicht nog een flink pak prijzen bijkomen.

Sinds haar filmdebuut in 1977 in "Julia", naast Jane Fonda, wordt Meryl Streep de beste actrice van haar generatie genoemd, volgens velen zelfs de beste actrice aller tijden. Een kleine greep uit haar beste, belangrijkste rollen: "The deer hunter" (1978), "Kramer vs. Kramer" (1979), "Sophie’s Choice" (1982), "Silkwood" (1983), "Out of Africa" (1985), "The bridges of Madison County" (1995), "The devil wears Prada" (2006), "Doubt" (2008), "The iron lady" (2011), "The Post" (2017). Ruim vier decennia aan de absolute top. Of je nu fan bent of niet, dat doet niemand in het moderne Hollywood haar na.

Vandaag wordt Streep 70, en ze is populairder dan ooit. Momenteel is ze te zien in het tweede seizoen van de gevierde tv-reeks "Big little lies", als de venijnige Mary Louise Wright. De rol werd speciaal voor haar geschreven: Mary Louise is de echte voornaam van de actrice.

Maar zelfs de meest gelauwerde actrice aller tijden slaat de bal al wel eens mis. Dit zijn de beste én slechtste vertolkingen van de jarige Meryl Streep.

Streep ambieerde initieel een carrière in het theater. Maar toen ze eind jaren zeventig ook in films begon op te duiken, in het gevierde "The deer hunter" uit 1977 bijvoorbeeld, werd ze door critici meteen bedolven onder de superlatieven. Op haar dertigste won Streep haar eerste Oscar voor haar bijrol in het echtscheidingsdrama "Kramer vs. Kramer", waarin ze een bittere strijd uitvecht met het personage van Dustin Hoffman om het voogdijschap over hun zoontje.
(lees verder onder de trailer)

In 1982 scoorde Streep Oscar nummer 2, voor één van haar beroemdste rollen: als een zwaar getraumatiseerde vrouw in het Holocaustdrama "Sophie's choice". Maar eigenlijk was de rol die ze een jaar later speelde in "Silkwood" indrukwekkender. Streep geeft in dit waargebeurde relaas gestalte aan Karen Silkwood, die werkte in een plutoniumfabriek in Oklahoma en de wantoestanden daar aan de kaak wilde stellen. Dat bekocht ze wellicht met haar leven: Karen stierf in 1974 in een mysterieus auto-ongeluk.
(lees verder onder de trailer)

Streep bleef in de jaren tachtig en negentig de Oscarnominaties aan mekaar rijgen, meestal voor doorleefd dramatisch werk in films als "Out of Africa" en "The bridges of Madison County". Maar ze beschikt ook over groot komisch talent. In 2006 scoorde ze één van haar grootste hits (en een veertiende Oscarnominatie) voor haar even hilarische als charismatische vertolking van een demonische moderedactrice, losjes gebaseerd op Anna Wintour van Vogue, in "The devil wears Prada".
(lees verder onder de trailer)

Schitterende toneelverfilming met Streep als een strenge non die in de jaren zestig de plak zwaait over een katholieke school in New York. Ze begint een kruistocht tegen een pastoor die verdacht wordt van kindermisbruik. "Doubt" (2008) is een waar acteerfestijn. Alle vier de acteurs op de affiche kregen een Oscarnominatie: Streep, Amy Adams, Viola Davis en de betreurde Philip Seymour Hoffman.
(lees verder onder de trailer)

Haar derde en voorlopig laatste Oscar won Meryl Streep voor haar unaniem geprezen incarnatie van Margaret Thatcher in de filmbiografie "The iron lady". Acteertechnisch benadert Streep hier de perfectie. Ze is weergaloos als de politica op het toppunt van haar macht, en heel breekbaar als de bejaarde, dementerende Thatcher. In 2012 hadden we een uitgebreid interview met Streep, over haar bewondering voor én kritiek op de aartsconservatieve Thatcher, en over haar status als beste actrice ter wereld.
(lees verder onder de reportage over "The iron lady")

Streep staat bekend voor de vele accenten die ze, meestal foutloos, aanleert voor haar verschillende vertolkingen. Maar het werd wel wat potsierlijk toen ze met zwaar Australische tongval "A dingo ate my baby!" uitriep in "A cry in the dark". Verstopt onder een onflatterende zwarte pruik geeft Streep in dit waargebeurde drama uit 1988 gestalte aan Lindy Chamberlain, die verdacht werd van de moord op haar baby. Chamberlain bleef beweren dat een wilde hond haar dochtertje had opgepeuzeld tijdens een kampeertrip in de Australische outback.
(lees verder onder de trailer)

Om één of andere reden vond Streep het in 1989 een goed idee om het scherm te delen met de brutale comédienne Roseanne Barr, bekend van haar populaire sitcom "Roseanne". "She-devil" is een hysterische (lees: onuitstaanbare) zwarte komedie over een slonzige huisvrouw (rol van Barr) die de oorlog verklaart aan haar overspelige echtgenoot en diens glamoureuze minnares (rol van Streep). 
(lees verder onder de trailer)

Deze filmbewerking van de beroemde Abba-musical was in 2008 een wereldwijd kassucces, commercieel de best scorende film uit Streeps carrière. Maar wanneer ze wild gesticulerend "The winner takes it all" staat te kwelen, voelen we alleen maar plaatsvervangende schaamte. Magere troost voor Streep: de zang- en danskunsten van haar tegenspelers Colin Firth en Pierce Brosnan zijn nòg gênanter.
(lees verder onder de trailer)

Prestigieuze verfilming uit 2013 van het gelijknamige toneelstuk van Tracy Letts, over een familie in Oklahoma die implodeert na de zelfmoord van de vader (rol van Sam Shepard). Het is bijna bizar hoe Streep met constante overacting lijkt te willen bewijzen dat ze de zwakste schakel is in de overbevolkte cast. Julia Roberts, Ewan McGregor, Juliette Lewis en Benedict Cumberbatch zijn stuk voor stuk beter op dreef dan Streep, die hoe dan ook een Oscarnominatie uit de brand sleepte.
(lees verder onder de trailer)

Biopic over een rijke erfgename in New York die in de jaren dertig een carrière als operazangeres ambieerde. Muzikaal talent had deze Florence Foster Jenkins niet en ze zong ongelofelijk vals, alleen durfde niemand haar dat vertellen. Streep trekt in deze film uit 2016 alle registers open in een karikaturale, steeds ergerlijker wordende vertolking. Veel beter is het subtiele komische werk van tegenspeler Hugh Grant. Toch kreeg Streep haar twintigste Oscarnominatie voor "Florence Foster Jenkins" en bleef Grant met lege handen achter.
(bekijk hieronder de trailer)