Illustrator Eva Mouton: ‘Ik volg therapie, een groot cadeau aan mezelf’

Wekelijks tekent Eva Mouton in De Standaard de column ‘Eva’s gedacht’. Maar hoe is zij als mens? Om deze 20 vragen te beantwoorden, had zij 29 minuten en 25 seconden nodig.

Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?

Het is een cliché, maar toch: de verkiezingsuitslagen. Dat zo veel jonge mensen kiezen voor een discours van haat vind ik bijzonder eng.

Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?

Ik volg Vlaams bouwmeester Leo Van Broeck: we moeten dichter bij elkaar gaan wonen, in dorps- en stadskernen met veel open groene ruimte errond.

Wat is uw grootste prestatie?

Mijn bevalling, vorig jaar. Onze tweeling is te vroeg geboren, maar op dat moment voelde ik totaal geen paniek. Het leek alsof ik was gemaakt om kinderen op de wereld te zetten. Nadien hebben mijn lief en ik onze kindjes heel zachtjes kunnen begeleiden naar de dood. Dat was liefde in de puurste vorm.

Wat is uw grootste mislukking?

Ik denk niet graag in termen van slagen en mislukken. Mijn leven is een soort wandeling waarin ik constant dingen bijleer.

Ik praat heel vaak tegen mijn huisdieren. En ik verzin er ook hun repliek bij.

Hebt u al eens overwogen om te emigreren?

Als ik in Portugal ben, met al die mooie tegeltjes en fijne mensen, schiet het weleens door mijn hoofd om daar te gaan wonen. Maar ik wil hier zijn, bij mijn mensen.

Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?

Mijn ouders stonden erop om altijd samen te eten, drie keer per dag. We bleven dan heel lang aan tafel zitten. Babbelen, tekenen, vier op een rij spelen, koffiedrinken.

Doet u iets bijzonders voor het milieu?

We hebben zonnepanelen, een regenput en heel veel isolatie. En onlangs bestelden we bij Ivago een pakket met een grijper en een fluohesje, om de buurt proper te houden. Dan gaan we ’s avonds wandelen en maken er een sport van om zelfs sigarettenpeuken te grijpen met dat ding.

Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?

Ooit schreef een tekenaar onder een van mijn cartoons dat het onzin was. Een handvol andere collega’s liketen het nog ook. Dat voelde nogal speelplaatsachtig.

Praat u weleens tegen uw huisdier?

Heel vaak. En ik verzin er ook hun repliek bij. Ze reageren nooit enthousiast, een beetje als pubers.

Van welke beslissing hebt u het meest spijt?

Ik heb alleen spijt van beslissingen die ik niet of te traag heb genomen. Vroeger kon ik moeilijk grenzen stellen, waardoor de dingen aansleepten en heel rommelig werden.

Hebt u het gevoel dat de jaren dertig terug zijn?

Ik vrees soms van wel. Op straat is iedereen sympathiek, maar in de politiek en op sociale media leeft veel frustratie en haat.

Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?

Als kind nam mijn vader me mee naar het Middelheimmuseum, en daar stond een hoge sokkel met een klein vogeltje van Panamarenko. Als je op een knop duwde, begon het te klapperen.

Bert en ik werken, wonen en leven samen. Soms is het moeilijk om twee personen te blijven.

Waarover zou u meer willen weten?

Over van alles. Ik mis het studeren wel: een paar uur aan tafel zitten met een handboek en een fluostift, héérlijk!

Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?

Een paar honderd euro. En ik werk geregeld voor het goede doel.

Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?

Bert en ik werken, wonen en leven samen. Soms is het moeilijk om twee personen te blijven.

Vindt u seks overschat?

Nee. Als puber keek ik er al naar uit en ik blijf het spannend en leuk vinden.

Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?

Mijn papa vorige week, mijn mama eergisteren.

Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?

Ik wandel elke avond, eet gezond en drink enkel in het weekend. En nu volg ik ook therapie: een groot cadeau aan mezelf.

Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?

Ik hoop dat ik hier zou blijven en mensen zou opvangen in mijn huis. Al is het niet slim om dat nu al aan te kondigen.

Wat hebt u geleerd in het leven?

Hoe donker het ook wordt: als je je laat helpen en er mensen zijn die je willen oprapen, dan kom je het te boven.