Anciaux nam op 26 mei niet deel aan de verkiezingen. Begin dit jaar kondigde hij nog aan dat hij de Brusselse lijst voor het Vlaams Parlement zou trekken, maar uiteindelijk liet hij die plek aan het Brusselse parlementslid Hannelore Goeman.

SP.A vist hem nu dus op. Er waren nog twee andere kandidaten voor de senaatszetel. In 2014 kreeg Anciaux een onmogelijk te verzilveren tweede plaats op de lijst voor het Vlaams Parlement. De coöptatie was toen part of the deal. Ook nu lijkt het er dus op dat Anciaux niet zuiver uit altruïsme een stap opzijzette.

Eind april kwam Anciaux nog in beeld toen de SP.A-fractie in de Senaat, tegen de partijlijn in, tegen het voor herziening vatbaar verklaren van grondwetsartikel 24 stemde. Dat artikel verankert de onderwijsvrijheid, maar legt ook het onderwijs ingericht door de overheid op om levensbeschouwelijke vakken te organiseren. SP.A wilde al langer af van die verplichting, maar na Anciaux’ demarche kwam daar niets meer van in huis. Tot groot ongenoegen van de SP.A-onderwijsspecialiste Caroline Gennez.

Nog opvallend, enkele jaren geleden verklaarde Anciaux in De Standaard dat het systeem van gecoöpteerde senatoren eigenlijk beter kon worden afgeschaft. ‘Ik steek niet onder stoelen of banken dat ik gefrustreerd ben’, zei hij toen. Hij voelde zich gemuilkorfd en gekortwiekt. ‘Ik ben méér dan actief in de Senaat, maar word voortdurend afgeremd. Zeker de N-VA waardeert niet dat er te veel activiteit is in deze assemblee.’

Gecoöpteerde senatoren krijgen geen volledige parlementaire wedde. Zij moeten het stellen met een half loon, wat neerkomt op zo’n 2.500 euro netto. De Senaat bestaat uit 50 deelstaatsenatoren, die worden aangewezen door de regionale parlementen. Daar komen nog eens tien gecoöpteerde senatoren bovenop.