“Belgian Cats moeten denken én spelen als één van de topteams in Europa”

Paul Nilsen is een kenner van het vrouwenbasketbal. Hij schrijft er al meer dan tien jaar artikels en columns over op de website van de Internationale Basketbalfederatie (FIBA). De Engelsman gaf er in Servië de voorkeur aan om alle matchen in groep D van de Belgen te volgen, de zogenaamde groep des doods, terwijl zijn eigen land ook op het EK staat, maar dan in groep A, in Riga. Nilsen is dan ook een grote fan van de Belgian Cats, die hij na het WK vorig jaar overlaadde met complimenten. “Met hun prachtige basketbal zette België zichzelf op de kaart als het team bij uitstek. Zij gaven iedereen een idee van wat het vrouwenbasketbal kan en moet zijn.”

Op dat WK, het eerst ooit voor de Belgian Cats, had de nationale ploeg niets te verliezen. Alles kon, niets moest. Dat is nu wel even anders, stelt Nilsen. “Voor het eerst beginnen ze met druk aan een kampioenschap, in die zin wordt hun eerste match tegen Rusland - meteen een heel lastige partij - vooral een mentale test. We weten waar ze individueel allemaal toe in staat zijn, we weten wat ervaren speelsters zoals Emma Meesseman en Ann Wauters waard zijn. Maar hoe gaan de jonge speelsters zoals Kyara Linskens, Julie Allemand en Antonia Delaere met die extra stress om? Zijn ze mentaal sterk genoeg? En gaan ze met hetzelfde plezier op het parket staan als op het EK van 2017 en het WK van 2018?”

Bondscoach Philip Mestdagh zit tegen Rusland ook met een dilemma, meent hij. Doet hij er alles aan om hun sperspeelster Maria Vadeeva (1m90) aan de ketting te leggen of laat hij haar ‘begaan’ en ligt de klemtoon op het afstoppen van de anderen? “Het kan alle kanten uit. Volgens alle prognoses wordt het een close game, dat in de slotminuten wordt beslist, met niet meer dan vijf punten verschil. Als je Rusland bent, dan speel je altijd Vadeeva aan. Ben je België, dan kan je in crunch time altijd op Meesseman rekenen, maar er zijn nog andere opties, zoals Kim Mestdagh of Julie Allemand. Als je België in zijn spel laat komen, dan weten we hoe het afloopt - dat zagen we op het WK in de kwartfinale tegen Frankrijk, die werden ingemaakt. Als de trein is vertrokken bij de Cats, dan zijn ze moeilijk af te stoppen. Hoe ‘lelijker’ en hoe harder het wordt, hoe meer dat in het voordeel van Rusland speelt. Als de score laag blijft, onder de 65 punten, dan zie ik Rusland winnen. Gaan ze over de 65 punten, dan geef ik België meer kansen.”

De eerste match zal niet beslissend zijn, zegt Nilsen nog, maar wie wint, tankt wel vertrouwen. “Zeker in de groeps des doods. Je kan er eentje verliezen, er twee winnen en nog de groep winnen. En wat als Wit-Rusland, met wie niemand rekening lijkt te houden, er eentje wint - dat kan nog alles door elkaar schudden. Emma Meesseman heeft gelijk als ze zegt dat de Cats nu drie finales spelen. Dat lijkt me de juiste ingesteldheid. Belangrijk wordt dat ze denken én spelen als één van de beste teams in Europa en van de wereld - zonder hun plezier te verliezen. Dat wordt de taak van de coach.”