Op vrije voeten: de neparts die eigen gezin uitmoordde na 18 jaar lang onwaarschijnlijk dubbelleven te hebben geleid

Romand werd vanochtend vroeg in een personenwagen de gevangenis in Saint-Maur (Centre-Val de Loire) buitengereden. Hij is overgebracht naar de benedictijnenabdij Notre-Dame de Fontgombault. Een Franse strafuitvoeringsbank zette in april het licht op groen voor een voorwaardelijke vrijlating.  Zijn reïntegratieproject wordt als positief beoordeeld.  De komende twee jaar zal hij tussen de ongeveer zestig monniken wonen en meehelpen in de moestuin. In een briefwisseling met een Franse auteur maakte Romand jaren geleden al duidelijk dat hij sinds zijn hechtenis devoot katholiek is geworden.

Zelfs zijn eigen vrouw liet Romand voorafgaand de feiten van januari 1993 jarenlang in de waan dat hij als toparts verbonden was aan de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) in Genève. In werkelijkheid was de mythomaan geen dokter en doolde hij werkloos rond.

Zijn leven vol leugens startte in 1975. De toenmalige student geneeskunde miste zijn examen psychologie omdat hij zich verslapen had. Niets aan de hand. De intelligente manipulator overtuigde zijn omgeving ervan dat hij geslaagd was. Eens ‘afgestudeerd’ verzon hij een carrière bij de Wereldgezondheidsorganisatie in Genève. Zijn vrouw, een apothekeres, geloofde hem. Ze zag hoe haar echtgenoot elke ochtend thuis in het Franse dorp Prévessin-Moëns vertrok, richting Zwitserse grens reed en ’s avonds na de ‘werkdag’ gewoon terugkeerde.

In realiteit hing hij uren op café, ging hij lezen in de bibliotheek, maakte hij een wandeling door het bos of zat hij urenlang alleen in zijn auto. Hem bellen tijdens een werkdag was helemaal uit den boze. In een tijd waarin er nog geen mobiele telefoons waren, kon hij enkel met een bieper worden gecontacteerd. Hij kon zo zelf bepalen wanneer hij ging terugbellen.

Romand kon zijn mondaine levensstijl bekostigen dankzij een onbestaande Zwitserse belegging waarmee hij leurde bij vrienden en kennissen. Hij maakte hen zo honderdduizenden euro afhandig. Toen enkelen van hen begonnen te vragen naar de opbrengst van hun belegging, sloot het net zich rond de nepdokter. Het geld raakte stilaan op en zijn vrouw rook onraad. Toen ze zelf de Wereldgezondheidsorganisatie belde en te horen kreeg dat niemand ooit van Romand gehoord had, leek het spel uit.

In plaats van zijn leugens op te biechten, ging hij in de nacht van zaterdag 9 januari 1993 koelbloedig tot actie over. Hij sloeg met een deegroller zijn vrouw de schedel in en legde zich naast het lichaam te slapen. Alsof er niets aan de hand was, ontbeet hij de volgende ochtend met zijn zevenjarig dochtertje en vijfjarig zoontje. Die nacht schoot hij hen met een jachtgeweer met geluidsdemper dood. Hij trok de daaropvolgende ochtend naar de woning van zijn ouders waar hij een maaltijd met ze at. Hij kogelde ze nadien beiden neer, alsook hun waakhond.

De enige die hem nu nog in de problemen zou kunnen brengen, was een ex-maîtresse. Zij had Romand 900.000 Franse frank (137.200 euro) geleend en eiste het bedrag terug.

Onder het voorwendsel dat ze samen zouden dineren met een Franse minister, haalde hij haar op. Hij raakte zogezegd in de duisternis de weg kwijt en liet haar uitstappen. Zijn poging haar te wurgen, mislukte. Hij beloofde haar leven te sparen indien ze tegen niemand iets zou zeggen. Romand hield woord en zette haar thuis af. De man reed vervolgens terug naar zijn woonst waar zich nog steeds de lichamen van zijn vrouw en kinderen bevonden. Hij goot benzine uit en stak het huis in brand. De brandweer haalde hem levend uit de vlammen. Speurders brachten daarna de ene schokkende waarheid na de andere aan het licht.

De zaak was jarenlang groot nieuws in Frankrijk en leidde in 2002 tot de speelfilm ‘L’adversaire’ met Daniel Auteuil (Le Huitième Jour) in de hoofdrol.