De baan van Minsk lag haar, al een paar keer won ze er, onder meer een Wereldbeker. Vrijdag, in een redelijk sterk Europees deelnemersveld, was Degrendele prima begonnen. Ze won haar reeks en stootte zo rechtstreeks door naar de halve finales.

Daar controleerde ze het gros van de zes rondjes, maar in money time eindigde ze als vierde. Weg finale, want voorbehouden voor de eerste drie van de twee halve finales. Ze won de ‘troostwedstrijd’, ze is daarmee zevende in de eindstand. “Maar die wedstrijd winnen zie ik lang niet als een troost.”

Degrendele is samen met wereldkampioene gymnastiek het uithangbord van Team Belgium op deze tweede editie van de Europese Spelen, een soort mini-Olympische Spelen voor Europese landen, naar analogie van de Aziatische Spelen of de Gemenebestspelen. In enkele sporten zijn punten te verdienen voor de Olympische Spelen van Tokio 2020, maar niet in het baanwielrennen.

Degrendele neemt deze Europese Spelen mee als een test voor het EK, in het najaar. “Het belangrijkste is dat ik goed ben, dat heeft mijn coach mij ook gezegd, en dat is redelijk duidelijk voor de mensen rondom mij. Ik heb geen risico genomen om te vallen. In Parijs glipte ik ertussen, viel en hield er lang iets aan over. Ik heb even getwijfeld: zou ik ertussen glippen of niet? Ik heb het niet gedaan. De risico’s die ik op een WK misschien wel zou nemen, heb ik nu niet genomen. Ergens is het het risico wel waard, het gaat tenslotte om een medaille. Maar ik heb wat op safe gespeeld. Ik zal het maar bekijken als een goede training.”

Keirin is Degrendeles dada, zaterdag neemt ze nog deel aan de sprintcompetitie. “Ik doe dat graag, maar daar heb ik iets meer achterstand op de rest. Ik heb er wel nog zin in.”