Wij zijn wereldkampioen in het opdelen van mensen
Het Gelijkekansencentrum Unia ontving vorig jaar bijna 7.500 klachten. Dat zijn er meer dan twintig per dag en dubbel zoveel als vijf jaar geleden. Steeds meer mensen voelen zich gediscrimineerd omwille van huidskleur, godsdienst, seksuele geaardheid, handicap, leeftijd of sociale afkomst. En de cijfers van Unia zijn nog maar het topje van de ijsberg. Lang niet iedereen kent de weg naar het Gelijkekansencentrum. En discriminatie is vandaag zo alomtegenwoordig dat veel mensen zich zelfs de moeite niet getroosten om bij Unia aan te kloppen.
Het is een zeer verontrustende trend. In een tijdperk waarin er kwistig wordt gestrooid met de waarden van de verlichting, lijkt het of we steeds meer aanvaarden dat discriminatie erbij hoort. Zelfde opleiding, zelfde diploma, zelfde talenten, maar toevallig een ander kleurtje? Dat is dan vier keer zo lang zoeken voor je een eerste job vindt. Na een tegenslag weer iets willen maken van je leven, maar nog even in schuldbemiddeling? Even beste vrienden, maar je zal toch elders moeten aankloppen om een huis te huren.
Steeds vaker ligt ook gezondheid of een handicap aan de oorsprong van de discriminatie. Genezen na kanker, maar door de behandeling niet meer in staat om voltijds te werken? Jammer, dan hebben wij geen geschikte job voor jou. Gelukkig oordeelde een rechter in deze laatste situatie dat de werkgever toch redelijke aanpassingen diende te doen zodat de vrouw aan de slag kon blijven.
Hij werkt, hij werkt niet, categorie twee hoort er niet bij. Zij is rijk, zij is arm en dat is haar eigen schuld
Maar hoe ver is het gekomen dat we daarvoor naar het Gelijkekansencentrum of naar de rechtbank moeten stappen? Ging die verlichting dan niet over waarden als vrijheid en gelijkheid van alle mensen? En is dat dan niet hetzelfde als gelijke kansen?
Zwart-wit
Blijkbaar niet. Hoezeer er ook gegoocheld wordt met de waarden van de verlichting, steeds meer laten we ons leiden door een onweerstaanbare drang om alles en iedereen op te delen. Dit is wit, dat is zwart, nooit grijs. Dit is een man, dat is een vrouw, nooit een transgender. Die is gezond, die is ziek, nooit iets tussenin. Hij werkt, hij werkt niet, categorie twee hoort er niet bij. Zij is rijk, zij is arm en dat is haar eigen schuld.
Omdat het duidelijk, simpel en beheersbaar is, zijn we wereldkampioen in het opdelen van mensen. Dat we daardoor de kloof tussen mensen vergroten en groepen tegen elkaar opzetten, dat nemen we er maar bij. Ze kunnen zich altijd richten tot Unia.
Mensen zijn mensen, in goede en minder goede tijden
Hoe waardevol de instelling ook is, is het niet wraakroepend dat we in 2019 nog altijd een Gelijkekansencentrum nodig hebben? Hebben we dan nog niet door dat we allemaal mensen zijn, met onze talenten, maar ook met onze beperkingen? Niemand is perfect. En net in onze imperfectie zijn we allemaal gelijk. Dat is inherent verbonden aan ons mens zijn. “Anders zijn” is zonder meer een mensenrecht.
Zalig zij die in hun leven nooit zullen getroffen worden door ziekte. Zalig zij die in hun carrière nooit met tegenslagen geconfronteerd zullen worden. En ja, we worden allemaal ouder. We kunnen alleen maar hopen dat er altijd mensen zullen zijn die niet naar de minpunten kijken, maar onze ervaring naar waarde weten te schatten.
Discriminatie mogen we nooit aanvaarden, om geen enkele reden. Niet vandaag, niet morgen en niet overmorgen. Laat ons stoppen met mensen indelen in goede of slechte groepen. Mensen zijn mensen, in goede en minder goede tijden. De dag dat we dat aanvaarden zal het Gelijkekansencentrum overbodig zijn.
VRT NWS wil op vrtnws.be een bijdrage leveren aan het maatschappelijk debat over actuele thema’s. Omdat we het belangrijk vinden om verschillende stemmen en meningen te horen publiceren we regelmatig opinieteksten. Elke auteur schrijft in eigen naam of in die van zijn vereniging. Zij zijn verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst. Wilt u graag zelf een opiniestuk publiceren, contacteer dan VRT NWS via moderator@vrt.be.