LEES OOK. Tim Merlier maakt favorietenrol waar en spurt onweerstaanbaar naar de Belgische titel in tegenvallend nationaal kampioenschap

Er zat vanmiddag meer in, wist Van Aert. “Niet dat ik Tim geklopt zou hebben maar het was mijn plan om bij de eerste vijf op te draaien omdat het een spurt met de wind in de rug was. Helaas draaide ik pas als tiende of zo de laatste rechte lijn op en dat was gewoon te ver. Toen ik aan wilde zetten, geraakte ik ingesloten. Nu ja, eigen fout, ik moet niemand iets verwijten. Maar het is wel een verklaring.”

Van Aert was de eerste om Merlier te feliciteren met zijn zege. “Of ik het Tim meer gun dan iemand anders. Kijk, in eerste instantie ben ik ontgoocheld omdat ik zelf niet win. Drie ploegmaten hebben zich volledig voor mij ingespannen en dus is het jammer dat ik niet win. Maar het is uiteindelijk een maat die wint. Ik blijf zeker niet gefrustreerd achter.”

De kampioen tijdrijden schetste op vraag een beeld van de nieuwe kampioen op de weg. Van Aert: “Vorige maand was hij nog een liefhebber. (Grijnst) Ze hadden beter een maand gewacht om hem prof te maken. Na vandaag zal wel duidelijk zijn dat hij één van de snelsten is in het peloton en hij is ook een pak sterker geworden, zodat hij frisser in de finale verschijnt. Als je mij een maand geleden had verteld dat Tim hier kampioen zou worden, ik had het geloofd. Dit is geen verrassing. Wie de koers volgt, weet dat hij snel is. En ja, het is opnieuw een crosser die wint: dit is het jaar van de crossers.”

Parcours niet selectief genoeg

Een rare wedstrijd, noemde Van Aert het Gentse BK. “Ik had liever meer koers gezien in de finale maar het parcours was niet selectief genoeg. Eigenlijk was het een vreemde koers: het begin was lastig en we kregen meteen koers. Uiteindelijk viel de schifting nog wel mee. Hadden de lussen zin? Het maakte het zeker selectief, je moest in het begin overleven. De eerste groep na de kasseien was hooguit dertig tot veertig man groot. Ik had dan ook liever gezien dat het van daar tot de finish nog hooguit vijftig kilometer was geweest. Het lokale rondjes was uitgelezen voor sprinters. Ik zou niet weten waar we het moesten openbreken. Lange, brede wegen met ruime bochten. Probeer dan maar eens iets.”

Of dit een verkeken kans was? Van Aert: “Het was een kans, dat wel. Maar in een spurt moet alles meezitten. Na lastige koers had ik me beter kunnen plaatsen. Maar nogmaals, of ik dan Tim had kunnen kloppen? Ik weet het niet.”