“Mijn zoontje wil me zelfs niet meer zien”

Roman Bezus beantwoordt aan het typische beeld van de doorsnee Rus of Oekraïener. De nummer tien van de Kanaries oogt op het eerste zicht nors en kan amper converseren in het Engels. De taalbarrière is groot voor hem. Maar met tolk Irina erbij, komt de tong van Bezus los. Achter zijn zure blik schuilt vooral veel verdriet. “Ik heb geen spijt dat ik in de zomer voor STVV koos, maar met die visumproblemen van mijn gezin had ik geen rekening gehouden”, klinkt het met een zucht. “Mijn zoontje wil me op sommige dagen via Skype zelfs niet meer zien…”

Vertel eerst eens over je fitheid, Roman. In het begin van de week kon je amper trainen.

“Ik ondervond veel hinder na de tackles die ik incasseerde tegen Brugge. Twee dagen lang kon ik niet steunen. Intussen gaat het beter, ik probeer klaar te zijn zaterdagavond.”

Tegen Club deelde je ook tikken uit. Dinsdag moet je het in Brussel gaan uitleggen.

“Toen Izquierdo in die bewuste fase op mij lag, had ik enorm veel pijn. Hij moest zo snel mogelijk van me af, daarom revancheerde ik me in een reflex. Maar het was zeker niet de bedoeling om hem te kwetsen.”

Krijg je in België meer schoppen dan in Oekraïne?

“(grijnst) Ik krijg er hier veel, maar daar was het nog erger. Ik ben wel wat gewoon.”

Met tien punten staat STVV voorlopig voorlaatste. Je zal je je Belgisch avontuur wel anders voorgesteld hebben.

“Ik had er véél meer van verwacht. Ik was Oekraïens international, maar mijn plaats bij de nationale ploeg ben ik voorlopig kwijt. En bij Dnipro speelde ik Europees. Maar spijt van mijn keuze? Neen, ik vind het alleen jammer dat we te veel punten verloren de voorbije maanden.”

Je begon degelijk aan het seizoen, maar je vormpeil daalde snel. Hoe kwam dat?

“In die eerste wedstrijden had ik goeie momenten, maar ik miste een paar levensgrote kansen. Eén keer stond ik op Stayen een meter voor doel en trapte ik nog over het kader. Die missers tastten mijn vertrouwen aan. Ik raakte in een vormcrisis. Ik voelde me schuldig tegenover de ploeg. Nu nog steeds.”

Is er een gebrek aan kwaliteit bij je ploegmaats in de aanvalslinie?

“Neen. Ik miste die kansen, niet zij. Als ik er een stuk of vijf had binnengeduwd, hadden we een ander verhaal gekregen. Nu zijn mijn statistieken belachelijk: 2 assists, 0 goals.”

Ligt het spelsysteem je?

“In het begin had ik weinig moeite om me te schikken naar de 4-2-3-1. Tegen Club Brugge koos de coach voor een andere bezetting. Omdat we maanden op een ander systeem trainden, was dat niet simpel. We moesten een klik maken. Maar goed, er moest iets veranderen.”

Je verhuisde enkele weken geleden zelfs naar de bank. Je miste Genk, Zulte Waregem en Charleroi. Een logische beslissing van Leko?

“Ik leg me volledig neer bij zijn keuzes. Bovendien was ik niet topfit door een dijbeenblessure. Toen ik op de bank zat, ben ik tijdens de week hard blijven werken. Vooral aan dat scoringsprobleem.”

Had je veel aanpassingsproblemen in België?

“In het begin niet. Omdat mijn vrouw hier was, met mijn twee kinderen. Maar ze zijn terug naar Kiev moeten reizen door visumproblemen. Intussen moet ik ze al weken missen. Mijn vrouw belt me elke dag en huilt heel veel. Ze is nog jong en staat er ginds alleen voor. Die visumperikelen waren niet voorzien toen ik hier tekende. We zouden hier samen komen wonen. Mijn kleinste kind is acht maanden en leert stappen. Ik moet dat allemaal missen. Mijn oudste zoontje is 3,5 jaar en maakt een wegwerpgebaar als ik contact met hem wil via Skype. Hij wil me zelfs niet meer zien. Dat is hard.”

Is er een oplossing in de maak?

“De club is elke dag bezig met de paperassen, maar het blijkt geen simpele zaak. Ik hoop dat het snel in orde komt, ik wil mijn gezin hier krijgen. Het gemis is niet de hoofdverklaring voor mijn mindere vorm, maar ik kan niet ontkennen dat het fel meespeelt.”

Het blijft vreemd dat je bij STVV terechtkwam. Dnipro is best een grote club en speelde in 2015 nog de finale van de Europa League.

“Het wàs een grote ploeg. De club raakte in financiële problemen. In die mate dat spelers er gratis konden vertrekken. Zo hapte STVV snel toe. Intussen moet ik net als een tiental andere spelers nog een pak geld krijgen. Elf maanden salaris en een hoop premies. Nu speelt Dnipro met allemaal jongeren. Zij worden wel elke maand betaald. Ik ben benieuwd of ik nog een cent zal zien.”

Spreek je ondertussen al een woordje Nederlands?

“(somt op) Alsjeblieft, dankjewel, smakelijk… Dat is het. Ik werk wel aan mijn Engels, online via een leraar in Oekraïne. Het gaat moeizaam.”

Je onderschat jezelf. Daarstraks merkte ik dat je Engels er op vooruitgaat?.

“Vind je? Ik versta het wel goed. Ik weet altijd wat de coach bedoelt, maar spreken is wat anders. Ach, misschien is dat wel mijn probleem: dat ik mezelf onderschat.”

Ook op het veld?

“Dat werd me toch al gezegd.”

Hoe vul je de tijd in naast het voetbal? Je ziet hier moederziel alleen op een appartement.

“Ik kijk massa’s films en vertoef regelmatig in de fitness. Omdat ik aan het oefencomplex woon, pik ik soms een training of een wedstrijd van de jeugd mee. Af en toe spreek ik ook af met Ruslan Malinovsky van KRC Genk. We voetbalden samen in het nationale elftal. Het duurde lang vooraleer mijn rijbewijs hier geldig was, maar dat euvel is intussen van de baan. Ik kan me makkelijker verplaatsen. Donderdag ben ik nog naar Genk-Wenen gaan kijken. Ik heb ook vaak contact met Bolbat van Lokeren. (grijnst) Zaterdagavond zien we mekaar weer.”

Coach Leko stond nog niet ter discussie. Jullie kunnen maar beter niet verliezen in Lokeren om dat zo te houden.

“Het is ontzettend jammer voor hem dat we zo weinig resultaten behalen. Alle jongens staan nog achter de coach. Ook in de groep zijn er geen conflicten. Misschien zijn we tijdens de week zelfs te lief tegen mekaar. We hebben allemaal brave karakters.”

Hoe lang zie je jezelf nog voor STVV voetballen?

“Ik heb een contract tot het einde van het seizoen, met optie. Er is afgesproken dat we in januari rond de tafel zullen zitten. We zullen zien wat het wordt met die optie. Ik was ervan overtuigd dat ik ooit bij AS Roma zou voetballen. Maar na de jongste maanden ben ik toch wat voorzichtiger geworden. Ik heb duidelijk nog heel veel te bewijzen.”

Te beginnen in Lokeren?

“Het is de coach die beslist of ik speel. Ik heb hem niet bepaald overtuigd de jongste tijd.”