Amerikaanse 16-jarige krijgt genade van rechter voor verkrachting omdat hij “uit een goede familie komt”: “Zou zijn leven verwoesten”

De feiten speelden zich af in 2017 in een pyjamafeestje in een huis in New Jersey, aan de oostkust van de VS. De 16-jarige C. was daar samen met een dertigtal vrienden en het slachtoffer, waar in de rechtbankdocumenten naar verwezen wordt met de fictieve naam Mary. Ook zij was op dat moment 16. C. nam Mary, die op dat moment al duidelijk dronken was en zelf niet meer recht op haar benen kon staan, mee naar een aparte kamer in de kelder. 

Daar barricadeerde hij de deur met een tafel en verkrachtte hij het meisje. C. filmde alles met zijn gsm en sloeg volgens een vriend die de video van de feiten daarna heeft gezien “haar hoofd tegen de muur”. Na afloop liet hij haar achter, zijn vrienden vonden Mary brakend op de vloer en vertelden haar enkel dat ze ziek was geworden. C. stuurde de video nadien rond naar zijn vrienden met de boodschap “Als je eerste keer seks verkrachting is”.

Mary zelf herinnerde zich na afloop bijna niets van de feiten, maar toonde wel duidelijk tekenen van verzet, zoals blauwe plekken en schrammen. Aan haar moeder vertelde ze ‘s ochtends dat ze schrik had dat er mogelijk “seksuele dingen” waren gebeurd. Pas toen ze merkte dat de video van de verkrachting begon te circuleren, smeekte ze C. de beelden te wissen en te stoppen met ze te verspreiden. C. weigerde, waarna Mary en haar moeder naar de politie stapten en klacht indienden.

De openbare aanklager, die het in zijn pleidooi had over “gesofisticeerde en bijzonder berekende” acties van de verdachte, probeerde de familierechtbank daarop te overtuigen C. als volwassene te laten berechten. Dat kan in erg duidelijke gevallen van verkrachting vanaf 15 jaar. “Het slachtoffer was zichtbaar dronken, fysiek hulpeloos en kon op geen enkele manier toestemming geven”, aldus de aanklager. “De feiten filmen was duidelijk een bewuste daad van vernedering. In de maanden daarna loog hij tegen Mary terwijl hij de video bleef verspreiden en er bleef over opscheppen. Zijn gedrag was berekend en wreed.”

Toch ging de rechter in juli vorig jaar niet op de vraag om doorverwijzing in, en de argumenten die hij daarvoor gebruikte, komen nu pas aan het licht nu een rechter in beroep ze helemaal van tafel heeft geveegd. 

Zo twijfelde rechter James Troiano aan de argumenten van de aanklager dat C. zich “als een roofdier” had gedragen en voerde hij aan dat er een onderscheid is tussen aanranding en verkrachting. Hij was niet zeker dat het in dit geval wel om verkrachting ging, aangezien dat “traditioneel” gaat om “twee of meestal meer mannen, met een wapen, die duidelijk een persoon mishandelen, daar waar er niemand bij is, in een afgelegen huis of schuur of andere plaats”. 

Dat alles kon volgens de rechter in dit geval niet bewezen worden, en zelfs de vraag of Mary door C. naar de kamer werd gebracht of niet, was niet duidelijk. “Ik zie niets dat aanleiding kan geven om te zeggen dat ze naar de kamer werd geleid. Er is sprake van hand in hand wandelen.” 

De gesprekken tussen C. en zijn vrienden over de video noemde de rechter “gewoon een 16-jarige die stomme dingen zegt tegen zijn vrienden (...) Kinderachtig, stom, maar niets ongewoon voor een 16-jarige. Geloof ik dat dit op enige manier de berekendheid of de wreedheid aantoont? Nee, dat geloof ik niet. Deze jongen komt uit een goede familie die hem op een hele goede school heeft gezet waar hij uitstekende cijfers haalde. Hij is waarschijnlijk kandidaat voor een erg goede universiteit. Zijn scores waren heel hoog.”

Troiano voerde nog aan dat de politie tegen Mary en haar moeder had moeten zeggen welk “verwoestend effect” een aanklacht tegen C. zou kunnen hebben op zijn leven.

Volgens de beroepsrechter slaan al die argumenten nergens op en is de lagere rechter bovendien duidelijk zijn boekje te buiten gegaan. Hij was helemaal niet zijn taak de verdachte te verdedigen en te oordelen over mogelijke schuld of niet, hij moest enkel beslissen of aan de voorwaarden was voldaan hem door te verwijzen naar een volwassenrechtbank. De beroepsrechter vraagt zich bovendien af welk verschil er geweest zou zijn als C. niet uit een goede familie was gekomen en geen goede schoolresultaten had gehad. 

Daarom vernietigde hij het oordeel ook en stuurde hij de zaak terug naar de lagere rechtbank. Daar zal nu opnieuw over C. moeten worden beslist. De openbare aanklager beraadt zich nog over de volgende stappen “in overleg met het slachtoffer en haar familie”.