VIDEO. Naesen is snelste Belg: “Het zag er niet uit, maar beter dan niets hé” - Stuyven: “Had het stressvoller verwacht”

Beste Belg in de ‘Brusselse’ rit werd Oliver Naesen, achtste. Dat gebeurde eerder toevallig, als we de renner van AG2R-La Mondiale mogen geloven. “Het is niet meteen mijn taak om mee te doen in de massaspurten”, klonk het. “Maar morgen is het ploegentijdrit. Ik wilde de laatste plaats vermijden in het ploegenklassement (wat lukte, AG2R-La Mondiale staat 18de op 22 teams, red.), want dat zou betekend hebben dat we als eerste van start moeten gaan. Beter meespurten dus, dacht ik. In de ‘safe zone’, gewoon mee in de wielen. Het zag er niet uit, maar ja… (lacht) Beter dat dan niets, hé.”

Niet dat Naesen geen dichtere ereplaats uit de brand kan slepen. “Een paar keer vijfde spurten, ik zou het wel kunnen. Maar ik heb niet de kracht om uit het wiel te komen en mee te doen voor ritwinst. Ik train ook niet echt op die massaspurten. In de Baloise Belgium Tour is dat minder een probleem, maar hey, dit is de Tour.” Een hectische spurt, vond Naesen het wel. “Ook ík heb een paar ellebogen gevoeld. En telkens je zo’n elleboog voelt, betekent dat dat er iemand niet genoeg ruimte heeft. Kon niet blijven duren. Na de zoveelste keer, vallen ze. Ik zag het niet, maar hoorde het wel achter me. Ook Romain (Bardet, red.) lag erbij. (grijnst) Of stond erbij. Niks aan de hand, gelukkig. Dus… ça va.”

Meer dan zijn resultaat onthoudt Naesen vooral het prima gevoel in de slotfase. “Die uitslag is geen referentie. Achtste worden, dat kunnen er veel. Maar moet je niet speciaal goed voor zijn. Meestal hang ik tussen mijn kader als we op de streep afstormen. Nu begon ik pas af te zien op… 400 meter van de finish. Normaal is dat iets vroeger. (lacht) Dat is een positief signaal. Ik denk dat die maandagrit naar Epernay wel iets voor mij is. Al heb ik de sleutel niet echt in de hand. Er ligt nog een bergje vlak voor de finish. Daar komen veel áls-en aan te pas. Ze moeten er snel genoeg rijden om de sprinters er af te gooien. Maar ook weer niet té snel, dat ik zou lossen. Etcetera, etcetera…” 

Al bij al een rustige dag, vond Jasper Stuyven (tiende) het. “Ik had het eerlijk gezegd stressvoller verwacht tijdens de etappe. Ik heb toch wel wat tijd gehad om te genieten. Maar alles werd natuurlijk opgespaard voor de finale. Supercrazy, verliep het daarin weer. Het plan was om op één van de treintjes van de andere teams te springen, een beetje te gokken en niet teveel energie te verspelen om zo zélf mijn spurt te kunnen rijden. Dat lukte vrij aardig. Ik kwam in goeie positie. Maar toen Sagan en co. op 500 meter van de finish aangingen, vochten Laporte en Viviani een robbertje met elkaar uit. Dat sloot me in. Ambetant. Ik verloor snelheid en mijn spurt was min of meer voorbij. Je hoort me niet beweren dat de ritzege er inzat, maar als ik meteen kan meeschuiven in het wiel zit een topvijfpostie op deze aankomststrook er wel in, denk ik. Toch ben ik tevreden. Met het gevoel, vooral. En aangezien ik mezelf moest behelpen toch ook met het resultaat. Máár tiende, lijkt het. Maar top tien rijden in de Tour is altijd leuk. Mijn grootste kansen op succes liggen niet in de massaspurten. Die komen hopelijk later nog.”

Stuyven zwaaide tot slot nog Van Avermaet alle lof toe. “Slim gespeeld van Greg, om zijn plannetje zo lang mogelijk verborgen te houden”, lachte hij. Of hij zelf niet met de bolletjestrui in zijn hoofd zat? “Nonkel Ivan (chocolatier in Betekom, red.) heeft me er lang van proberen te overtuigen. (lacht) Ik denk dat hij chocolade pralines in de vorm van de bolletjestrui in gedachten had. Mooi shirt, hoor. En altijd tof als je ’t een paar dagen kan dragen. Maar in deze Tour heb ik er geen interesse in. Ik had trouwens geen supergevoel in het begin van de etappe en zou dus ook niet de benen hebben gehad om Greg op de Muur te kloppen.”