Kristof Calvo over teleurstellende verkiezingsuitslag: ‘Ik heb het lastig met die uitslag, nog altijd’

Groen kon bij de recente verkiezingen geen potten breken, integendeel. Het heeft Groen-fractieleider Kristof Calvo pijn gedaan. “Ik was heel teleurgesteld na 26 mei”, geeft hij toe. “Wellicht meer dan anderen in de partij. Ik was ook boos.” 

Blanco

Even zwaar op de maag ligt de opgang van extreemrechts en de vele blanco stemmen. “Meer dan één miljoen mensen hebben ongeldig of niet gestemd. Dat is gigantisch veel. Dat houdt mij bezig.” Calvo wil alle blancostemmers uitnodigen in het parlement. “Je kan dat signaal niet negeren, het aantal is te groot. Het parlement moet die mensen een platform bieden. Zij mogen spreken vanuit het halfrond, wij gaan luisteren vanuit de tribune. En dat moet gebeuren vóór de start van het nieuwe parlementaire jaar. Dat is mijn voorstel.”

Gekibbel

Waarom zoveel mensen blanco stemden? “Ik denk dat veel mensen de politiek beu zijn. Het gekibbel. De debatten over lonen en uittredingsvergoedingen. De besluiteloosheid. Ik ben een politiek dier. Maar zelfs ik was die permanente campagne van de voorbije jaren beu, écht beu. We hadden vijf jaar zonder verkiezingen, maar de campagne is nooit gestopt. Dat is één reden waarom de mensen een middelvinger opgestoken hebben.”

Of hij zelf geen deel van die continue campagne was? “Ik worstel ook met die vraag. Wellicht wel, ja. Wij hebben kritisch, maar ook constructief oppositie gevoerd. Dat laatste is onvoldoende opgevallen. Een oppositieleider komt natuurlijk vooral in beeld naar aanleiding van incidenten. Dat is eigen aan die functie. Maar ik ga toch nadenken hoe dat beter kan.”

Ongelijkheid

Het succes van Vlaams Belang heeft volgens Calvo niet alleen met migratie te maken. “Ja, mensen zijn bang voor migratie. Maar dat is veeleer gevolg dan oorzaak”, klinkt het. “Ik kijk in de eerste plaats naar de groeiende ongelijkheid en onzekerheid in de samenleving. Als mensen onzeker zijn over hun loon en pensioen, dan gaan ze nieuwkomers zien als concurrenten.” 

Dat de voorspelde ‘groene golf’ er niet kwam, hangt daar volgens het kopstuk mee samen. “In de campagne leken wij plots een klimaatpartij geworden. Een one-issuepartij. Nochtans zijn we dat niet, we zijn dat nooit geweest. Maar we kwamen wel zo over. We waren te eenzijdig gefocust op het klimaat en te weinig zichtbaar op het sociale. Dat is ook zelfkritiek. Een groene partij moet óók in de strijd tegen ongelijkheid het voortouw nemen. Wij kwamen echter niet op die manier naar buiten. Ongelijkheid en onzekerheid zorgen voor boosheid, en die boosheid vertaalt zich in deze uitslag.”

Strijdbaar

Calvo blijft ondanks de mokerslag wel strijdbaar. “Vergis u niet. Hier zit geen depressieve man”, stelt hij. “Het is mijn overtuiging dat het draagvlak voor ons programma groter is dan de uitslag. Ik heb het liever zó dan omgekeerd. Ik ben ook om een tweede reden hoopvol. Waar groenen mee besturen, boeken we successen. Ik denk aan Leuven, Gent en Mechelen. Dat betekent dat het kan. De opmars van extreemrechts is geen wetmatigheid. Vlaams Belang was ooit de grootste in Mechelen. Ons inclusief verhaal heeft hen opnieuw klein gemaakt.”