“Twintig minuten onderweg naar Brussel, vier uur terug naar Waterloo. Ongelooflijk.” Student Teymour Moyson (20) is een ‘verkeersslachtoffer’ van het moderne Brussel, sinds hij er drie weken geleden op zaterdagmiddag ging shoppen met een vriendin. En voor parking Twee Deuren koos, vlakbij het Louizaplein. “Om 16 uur waren we daar aangekomen, en om 19 uur wilden we weer vertrekken”, vertelt Teymour. “Op dat moment stonden er al auto’s vast voor ons, op het laagste verdiep dan nog. We hebben een halfuurtje in de auto gewacht, en zijn dan maar terug naar buiten gegaan om iets te gaan eten. Niets bewoog. Toen we een uur later terugkwamen, stond alles nog altijd stil. Dezelfde auto’s, dezelfde mensen. Zo frustrerend.”

Dus ging hij maar in de rij staan, nog vijf verdiepingen naar boven te schuiven. Waar zelfs Twee Deuren niet genoeg waren voor een vlotte doorloop. “Na een tijdje heb je er echt genoeg van. Mensen beginnen te claxonneren en te roepen, het gaat niet vooruit, en je krijgt niets van uitleg. Pas aan de uitgang stonden er werknemers om de parkeerticketjes handmatig te valideren, zodat niemand na twee uur plots met een enorm bedrag zat. Voor mij was het 4,5 euro. Voor gemakkelijk twee uur wachten in totaal.” Sinds die dag vermijdt hij ondergronds Brussel. “Als ik in het weekend ga winkelen, probeer ik nu naar het shoppingcentrum in Woluwe te gaan. Veel minder problemen.”

782 extra auto’s

Het is een pijnlijk staartje van de hernieuwde verkeerssituatie in het centrum van Brussel: sinds het sluiten van de Stefaniatunnel moest de nabijgelegen Louizarotonde ook twee van haar drie rijstroken inleveren, die ze niet terugkreeg toen de tunnel in september heropende. Sindsdien moet het verkeer zich in de spits van de Naamsepoort naar het Louizaplein sleuren, juist waar twee parkings boven de grond komen. Goed voor 782 auto’s extra in totaal.

“Het is een heel spijtige situatie”, zegt Roland Cracco, CEO van parkinguitbater Interparking. Officieel biedt hij zijn klanten “meer dan alleen een parkeerplaats”. En sinds enkele weken neemt hij die slagzin zeer serieus: door zelf wat buiten de lijntjes van zijn job te kleuren. “Op zaterdagmiddag bieden we kleurboeken aan voor de kinderen, koffie en warme Cécémel voor de automobilisten, en wafeltjes”, zegt hij. “We mobiliseren er een tiental mensen voor, om elke zaterdagmiddag de mensen op te vangen in garages Twee Deuren en Entre Deux Portes. We moeten wel, zeker tussen 13 en 19 uur. De mensen zien immers niet wat er bovengronds gebeurt, worden gefrustreerd, en voelen zich in de val gelokt tussen die muren en alle uitlaatgassen. Soms tot drie uur lang. Dan zijn er mensen nodig om hen te kalmeren, om te zeggen dat ze best hun motoren uitzetten. Al is het natuurlijk geen houdbare situatie.”

Nieuw verkeersplan

Hij wijst in de richting van het Brussels Gewest. “Zij hebben de situatie aangepast, zij moeten nu het huidige verkeersplan over de rijstroken herzien. Mensen willen dit geen tweede keer meemaken, en gaan naar Knokke, Namen, Luik, Hasselt ... Dit is echt niet goed voor onze economische activiteit, en komt nog eens bovenop de invloed van de aanslagen en het verkeersvrij centrum. We maken wekelijks hetzelfde mee.”

De – voorlopige – oplossing als autoshopper: een andere parking kiezen. “Vermijd Twee Deuren en de Entre Deux Portes, en kies voor parking Zavel-Poelaert of Stefania-Louiza”, zegt Cracco. “En als je dan toch aan de Gulden Vlieslaan parkeert: op het onderste verdiep is het het langst wachten.”