Richtlijn rond snel internet niet in orde: België moet dwangsom van 5.000 euro per dag betalen

De richtlijn dateert van 2014 en moest uiterlijk op 1 januari 2016 in nationale wetgeving omgezet zijn. Het opzet is om bestaande infrastructuur van nutsbedrijven aan te wenden om breedbandinternet sneller en goedkoper uit te rollen. Door leidingen, kasten, masten en andere installaties open te stellen, zouden de kosten voor het uitrollen van snel internet tot 30 procent teruggedrongen moeten kunnen worden. 

Omdat op die manier ingrijpende infrastructuurwerken tot een minimum beperkt worden, kan de installatie van zulke netwerken ook een pak sneller gaan. Tegelijk moeten vergunningsprocedures binnen een termijn van slechts een paar maanden afgerond worden.

6.000 euro vermeden
Omdat België de richtlijn nog niet volledig heeft omgezet, startte de Europese Commissie een inbreukprocedure. Het vroeg van de rechters bij het Europees Hof om België te veroordelen én een dwangsom van iets meer dan 6.000 euro per dag op te leggen. In zijn arrest stelt het Hof nu vast dat België -en meer specifiek het Brussels gewest- inderdaad in gebreke is gebleven. Er wordt ons land een effectieve dwangsom van 5.000 euro per dag opgelegd, te betalen totdat de richtlijn in heel België is omgezet.

Navraag leert dat het probleem zich situeert op het niveau van paragraaf 5 van artikel 4 van de bewuste richtlijn. Daarin staat dat de exploitanten van bestaande netwerken hun infrastructuur moeten openstellen voor verificaties door ondernemingen die breedbandnetwerken willen aanleggen. Brussel betwist echter dat het ter zake bevoegd is en beweert dat dit federale materie betreft.

Communautaire wirwar
Op het kabinet van minister van Telecommunicatie Philippe De Backer (Open Vld) luidt het dat het BIPT, het Belgisch Instituut voor Postdiensten en Telecommunicatie, de zaak onderzoekt. Het gaat na welk niveau nu eigenlijk bevoegd is en hoe het probleem zo snel mogelijk opgelost kan worden.

België valt met deze zaak overigens een bedenkelijke primeur te beurt. Het is de eerste keer dat een lidstaat zo vroeg in een procedure veroordeeld wordt tot een dwangsom.