Armstrong vertelde in het interview spijt te hebben van zijn dopinggebruik en zou, als hij alles opnieuw zou moeten doen, niets veranderen buiten het dopinggebruik om. Hij was trots op de inzet en prestaties die hij en zijn landgenoten leverden voordat ze de stimulerende middelen gebruikten.

“Wat ik wilde dat gebeurde, was dat jonge Amerikanen naar ons op gingen kijken”, aldus Armstrong. “We wilden laten zien dat als wij als Amerikanen naar Europa gingen, dat we de strijd aan konden gaan en zouden overwinnen. We hadden het beste team, beste tactiek, werkten het hardst van allemaal, hadden de beste ploegleider en ga zo maar door. Het complete plaatje klopte. Het dopinggebruik kan niet zomaar dit volledig uitwissen.”

“We hebben de Europeanen met hun eigen wapens verslagen”, stelde Armstrong cryptisch, waarna hij een metafoor eruit gooide. “De strijd was eerst vuist tegen vuist, totdat de Europeaanse teams plots met messen de strijd aangingen. Toen wij de spreekwoordelijke messen trokken, kwamen zij met guns aan het front. Dan vraag je jezelf af: “Geef je op en ga je naar huis of zorg je ook dat je aan een wapen komt?”. Ik wilde nu eenmaal nooit opgeven. Ik ben vrij zeker: als iedereen clean was, had ik ook paar keer de Tour de France gewonnen.”

De Amerikaan zei dat het niet zomaar “een gevoel” was om over te gaan op doping. “Het was een feit”, stelt Armstrong. “Ik wil geen excuses maken van ‘iedereen deed het en ik volg maar’. Het klopt dat dat gebeurde, maar ik was zelf degene die de keuze maakte om te doen wat ik deed. Het was zeker een verkeerde beslissing, maar het was of dat of opgeven en ik heb uiteindelijk voor het eerste gekozen.”

Armstrong ontkent stevig dat hij de grote leider zou zijn binnen het dopingcircuit. “Er zijn een paar uitgelichte zaken die nu eenmaal niet kloppen aan het gehele verhaal”, verduidelijkt Armstrong. “Veel van wat er de rondte gaat, klopt helaas, maar bijvoorbeeld het verhaal dat ik of iemand anders een collega zou hebben gedwongen om over te gaan op dopinggebruik is simpelweg niet waar. Verre van, zelfs.”