Hoe het ontslag van Kris Van Dijck onafwendbaar werd

Bij de verkiezingen van 26 mei werd N-VA, ondanks een fors verlies, opnieuw de grootste partij van Vlaanderen. Al snel wordt beslist dat de partij, net als de voorbije tien jaar, de voorzitter van het Vlaams Parlement mag leveren. Aangezien Jan Peumans op pensioen gaat, moet de partij op zoek naar een opvolger.

Op 18 juni legt Kris Van Dijck, sinds 1995 lid van het Vlaams Parlement, de eed af als nieuwe Parlementsvoorzitter.

Op woensdag 3 juli wordt Van Dijck in zijn eigen gemeente Dessel betrapt op rijden onder invloed. Met 1,42 promille alcohol in zijn bloed – bijna driemaal zoveel als toegelaten – botst hij tegen een geparkeerde aanhangwagen.

Het nieuws komt op zondag 7 juli naar buiten. Van Dijck moet door het stof: hij biedt zijn verontschuldigingen aan en belooft een revalidatiecentrum voor verkeersslachtoffers te zullen bezoeken. N-VA blijft achter de parlementsvoorzitter staan.

Op woensdag 10 juli wordt de imagoschade nog groter als blijkt dat er meer dan 2 uur verstrijken tussen de aanrijding en Van Dijcks alcoholtest, wat erop kan wijzen dat het alcoholpercentage mogelijk nog hoger lag.

Uitgerekend op 11 juli, de Vlaamse feestdag, barst de bom helemaal wanneer P-magazine het verhaal uitbrengt dat Van Dijck een relatie zou hebben gehad met een escort met wie hij ook een fraudepoging zou hebben ondernomen. Hoewel Van Dijck benadrukt dat hij nooit iets onwettigs heeft gedaan, is de druk zo groot geworden dat hij ontslag neemt. “Ik acht mijn ontslag noodzakelijk om de sereniteit te laten terugkeren”, klinkt het.