Wie wist wat over Van Dijck bij N-VA?

Het verhaal start met de oprichting van E-Media in de zomer van 2012. Officieel is het een reclamebureau in de erotische sector dat advertenties voor vrouwen uit het Antwerpse Schipperskwartier verkoopt. Volgens de oprichter van het bedrijf, in gesprek met Het Nieuwsblad, kreeg ‘escort Lynn’ in 2012 een werknemerscontract, om zo de sociale zekerheid te kunnen oplichten. Bedoeling was om haar weer te ontslaan, waarna ze recht had op een werkloosheidsvergoeding.

Ook de curator, die het faillissement van E-Media in 2014 afhandelde, had grote twijfels. “Die vennootschap had geen enkele activiteit, geen boekhouding, geen jaarrekening en de zaakvoerder verleende geen enkele medewerking”, zegt curator Steven Boeynaems. “Ik ben naar het adres van de firma gegaan en dat bleek een leegstaand bordeel in het schipperskwartier.”

Er was geen enkele werknemer die aangifte deed bij de curator om een achterstallig loon terug te vorderen. Boeynaems: “Pas als het faillissement maanden bezig was, kreeg ik bericht dat iemand een beroep deed op het Fonds voor de Sluiting van Ondernemingen (FSO).”

Escort Lynn vroeg aan het FSO een vergoeding van 25.000 euro. In september 2014 oordeelde het FSO dat ze inderdaad recht had op een vergoeding, maar de betaling liet op zich wachten. De vrouw ging aankloppen bij een klant, Kris Van Dijck, toen burgemeester en Vlaams Parlementslid. Van Dijck stuurde op 20 november 2014 een mail naar minister van Werk Kris Peeters (CD&V) met de vraag of de uitbetaling spoedig kon gebeuren, aangezien het hier ging om ‘een alleenstaande moeder in een financieel precaire situatie’.  Volgens zijn partij wou Van Dijck hiermee “enkel iemand door de administratieve mallemolen helpen”.

Precaire situatie?

Nochtans had ze op dat moment al een job. Uit een afpersingszaak die vorige maand voor de rechtbank kwam, blijkt dat escort Lynn op het moment van de FSO-aanvraag al in dienst was bij een bvba gespecialiseerd in tuinonderhoud.

Uit het dossier blijkt dat de zaakvoerder van die bvba de getrouwde vader van een jeugdvriend was. Het loon dat ze in zijn bvba kreeg, stelde haar in staat om een lening aan te gaan van 170.000 euro voor de aankoop van een woning en nog eens 60.000 euro voor de verbouwing ervan. De tuinaannemer bood aan om de verbouwing voor zijn rekening te nemen. Volgens haar had hij in de woning ook camera’s geplaatst, waarmee hij later zowel de escort als haar klanten chanteerde. De man werd in juni van dit jaar veroordeeld tot 18 maanden gevangenisstraf met uitstel. Toen dook al het verhaal op dat er bij die gechanteerde klanten twee politici waren, een burgemeester en een Vlaams Parlementslid. Die laatste blijkt nu Kris Van Dijck te zijn.

De verbouwing van de woning duurde, nog volgens het dossier, tot eind oktober 2014. In die periode was de escort dus nog aan het wachten op de goedgekeurde vergoeding van het FSO. Kort na het einde van de verbouwing, stuurde Van Dijck zijn e-mail naar Kris Peeters. Escort Lynn kreeg uiteindelijk haar centen in december van dat jaar. Geen 25.000 euro, maar dik 5.000.

Niet relevant

Niet lang nadat N-VA op 17 juni Van Dijck voordroeg als voorzitter van het Vlaams Parlement, zijn hoge communicatiemedewerkers van de partij bevraagd door journalisten over de betrokkenheid van Van Dijck in de afpersingszaak van een luxeprostituee. Over mogelijke sociale fraude hoorden ze toen, naar eigen zeggen, niets. Ingrijpen werd niet nodig geacht. “Wie wat tussen de lakens doet, is politiek niet relevant”, klinkt het. 

Er ontstond pas zenuwachtigheid toen op 7 juli bleek dat Van Dijck in dronkenschap een aanrijding had veroorzaakt. “In de wetenschap dat er nog een verhaal over een escort boven zijn hoofd hing, is het op dat moment verleidelijk om hem aan de kant te schuiven, maar na overleg in de partij is beslist om dat niet te doen”, zegt een ingewijde. “De partij was zich ervan bewust dat ze daarmee een risico nam, maar N-VA is er de partij niet naar om hun mensen op te offeren op basis van geruchten.”

De partij was ervan overtuigd dat het niet naar buiten zou komen. Tenslotte hadden media al bericht dat een Vlaams Parlementslid afgeperst werd na het bezoek aan een escortdame, zonder de naam te ontbloten. “Vervolgens gebeurde het ergst denkbare scenario, namelijk dat die mails, waarvan we niet wisten, terechtkwamen bij een blad als P-magazine, dat het wat smeuïger maakt dan een ander. Hun verhaal is opgebouwd als een intentieproces.”

De vraag is dus of Van Dijck wist dat het om een frauduleus opzet ging, toen hij de vrouw te hulp schoot. Hij wist alleszins dat ze haar geld verdiende met sekswerk en werd gechanteerd met beelden vanuit haar verbouwde woning. Tegelijk was er op het moment dat hij zijn ‘bespoedigingsmail’ stuurde geen enkel officieel document dat stelde dat het om fraude ging. Het verslag van de curator, met daarin zijn vermoedens van fraude, ging op 24 november 2014 naar het parket. Vier dagen ná de mail van Van Dijck aan Peeters.  

Het Antwerps parket bevestigt aan De Morgen dat er na de melding van de curator een strafrechtelijk onderzoek is gestart. “Bij gebrek aan elementen van fraude, is dat onderzoek in 2014 ook weer gesloten.” Intussen zijn de feiten verjaard.