Niemand wil een gezondheidscoach

Eén op de zes werkende Vlamingen loopt risico op of lijdt aan een burn-out. Met dit cijfer voor ogen lanceert Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen eind 2017 het project ‘Gezond op de werkvloer’. Bedoeling van het project is om binnen kleine bedrijven aan preventiebeleid te doen zodat op lange termijn almaar meer ondernemingen een kwaliteitsvol gezondheidsbeleid hanteren. Bij grote ondernemingen wordt dat beleid via het comité voor veiligheid en bescherming op het werk opgevangen. In kleine bedrijven, onder de vijftig werknemers, is er zo geen comité. 

De minister begroot het project op 2,8 miljoen euro tot eind 2019. Met het geld moet een sensibiliseringscampagne op poten gezet worden én komen er 42 gezondheidscoaches die op vraag van kleine ondernemingen advies geven op de werkvloer. De vakbonden steunen het initiatief, en ook werkgeversorganisaties zoals Voka en Unizo zetten hun schouders onder het project.

Ondanks alle steun oogt het resultaat na bijna twee jaar bijzonder mager. Amper 74 kmo’s deden effectief een beroep op een gezondheidscoach, waarvan slechts 24 kleine ondernemingen. Van het totale budget van 2,8 miljoen euro werd in totaal tot dusver 258.525 euro gebruikt. Waarvan amper 13.650 euro voor de gezondheidscoaches zelf, berekende de vakbond ABVV, dat de kat de bel aanbindt. Met nog goed een half jaar te gaan verwacht het Vlaams Instituut Gezond Leven nog wel een verbetering van de cijfers.

 Hendrik Van Poele van het ABVV: “Wat het eindresultaat ook zal zijn, vandaag is al duidelijk dat het project onvoldoende aanslaat en dat de werkgevers nauwelijks geïnteresseerd zijn in de aanpak van Vandeurzen, ondanks de zeer reële dreiging van burn-out.” Het ABVV vraagt dat het budget op zijn minst behouden blijft of dat het op een andere manier kan worden aangewend. 

‘Onbekend op het terrein’ 

Op het kabinet van Vandeurzen wil men de cijfers enigszins relativeren. “De goedkeuring van het project preventiecoaches gebeurde in 2017, maar de effectieve start vond plaats in 2018 na de nodige voorbereidingen en methodiekontwikkeling”, zegt woordvoerder Nico Krols. “Subsidies worden uitgekeerd nadat de prestaties geleverd zijn. Er zijn momenteel nog zo’n 142 aanvragen die voorliggen.”

Toch erkent het kabinet dat het qua aantallen wat tegenvalt. “Vermoedelijk kan het met de bekendmaking van het project bij de bedrijfswereld beter. Een reden waarom er van extra promotie werk zal worden gemaakt, waarbij we ook de constructieve ondersteuning van alle sociale partners in de stuurgroep van het project waarderen.” Daarnaast werd dit project als belangrijke actie in het plan voor werkbaar werk opgenomen, geeft het kabinet nog mee. “Bedoeling is te leren uit de ervaringen van het project tot nu toe, en het de komende jaren voort te zetten, zodat ook het resterende bedrag nuttig kan worden aangewend.”

Kasper De Mol, woordvoerder van Voka, zegt ook te willen inzetten op meer bekendheid van het project. “Wij blijven als werkgeversorganisatie achter dit plan staan. Er zitten nog wat aanvragen in de pijplijn, maar de cijfers zijn inderdaad wat ze zijn.” Volgens De Mol is de feedback van werkgevers die ervaring met het systeem hebben, wel zeer positief. “Maar het lijkt nog te onbekend op het terrein.” 

Dat is tevens de vaststelling van Erik De Bom, adviseur sociale zaken bij zelfstandigenorganisatie Unizo. “We hebben een eerste evaluatie achter de rug. De naambekendheid kan beter, dat is één vaststelling. Tegelijk is het niet zo dat er geen interesse zou zijn voor het thema, integendeel. Maar veel wordt ook intern en informeel aangepakt, zonder meteen een beroep te doen op die externe coaches”, zegt De Bom. Hij verwijst ook naar het feit dat er een hele papierwinkel aan te pas komt, en dat het ook niet kosteloos is. “De werkgever moet zelf ook 500 euro ophoesten voor zo’n coaching.”