Ontmoet JoAnn Morgan, de enige vrouw in het controlecentrum tijdens de lancering van Apollo 11

Morgan was op 28-jarige leeftijd de eerste en enige vrouwelijke ingenieur die het controlecentrum diende. Enkele jaren daarna werd ze als eerste vrouw senior executive. Maar voordat ze die positie veroverde, moest ze door heel wat glazen plafonds breken. “Ik was betrokken bij heel wat testen en vergaderingen. Zo goed als altijd was ik de enige vrouw in de kamer”, zei Morgan later in een interview. “Als je ergens de enige vrouw bent, dan is het belangrijkste om je job goed te doen.” 

Jong geleerd is oud gedaan
Reeds op 17-jarige leeftijd werkte JoAnn Morgan als stagiaire voor het Amerikaanse Army Ballistic Missile Agency, een overheidsorganisatie opgericht om de eerste grote ballistische raket van het Amerikaanse leger te ontwikkelen. Daar werkte ze samen met Wernher von Braun, de wetenschapper die uiteindelijk de Saturnus V-raket – de raket die de Apollo 11 lanceerde – zou ontwikkelen.

Tien jaar later zat ze achter de knoppen tijdens de raketlancering van haar leermeester. “Het resultaat van tien jaar hard werk”, zegt ze zelf over die knappe prestatie.

Mannenwereld
Niet alleen de mannen in pak die Morgan omringden, waren tijdens de lancering van Apollo 11 het bewijs dat de ruimtevaart een mannenwereld was. Het ging veel verder dan dat. Om maar een voorbeeld te noemen: er waren geen damestoiletten in het controlecentrum waar ze werkte. Morgan moest naar een ander gebouw wandelen als ze naar het toilet wilde, of ze bracht gewoon een bezoek aan het mannentoilet. Dan joeg een beveiligingsagent alle mannen naar buiten waarna Morgan in haar eentje naar binnen mocht gaan.

(Lees verder onder de foto)

Koffiemeid

Nochtans had Jim White, de supervisor van Morgans team, er alles aan gedaan om de eerste vrouw in het controlecentrum gepast te verwelkomen. Hij had het mannelijke team bijeengeroepen om hen in te lichten over de komst van JoAnn Morgan. Daarbij benadrukte hij dat ze een ruimtevaartingenieur was en op die manier behandeld moest worden.

“Mogen we haar vragen om koffie te maken?”, vroeg een van de toekomstige collega’s doodleuk. “Nee”, antwoordde White daarop. “Je vraagt niet aan een ingenieur om koffie te maken.” Respect voor de eerste vrouwelijke ruimtevaartingenieur moest en zou zegevieren.

(Gebrek aan) respect

Jammer genoeg was respect niet altijd aanwezig. Morgan kreeg meerdere obscene telefoontjes waarna haar gezicht boekdelen sprak. Zo vroeg iemand haar na zo’n telefoontje wat er scheelde: “Is er in jouw familie een sterfgeval geweest?”. “Nee, gewoon een ongepaste telefoon”, antwoordde Morgan dan.

Na een tijdje wenden de mannen gelukkig aan de aanwezigheid van Morgan. Dat had ze grotendeels te danken aan haar vastberadenheid. “Ik liet mezelf niet objectiveren. Ik was onbevreesd en de reacties schrikten me niet af”, vertelt Morgan.

Gelijkheid

Zelfs nu Morgan 79 jaar oud en op pensioen is, wordt ze nog steeds bewonderd om haar carrière en immense portie lef. En zijzelf vecht nog steeds voor gelijkheid binnen én buiten de ruimtevaart. Zo doneert ze bijvoorbeeld geld aan technische scholen die studietoelages voor vrouwelijke studentes voorzien. “Ik hoop dat jonge vrouwen geïnspireerd zullen raken, en dat ze niet bang zijn”, besluit JoAnn Morgan in een interview.