Buurvrouw na bizar familiedrama in Berchem: “Had ik die vader wel moeten binnenlaten?”

De Antwerpse politie kreeg gisterenmiddag rond 16u een noodoproep uit de Koninklijkelaan in Berchem, een rustige residentiële buurt op de grens met Wilrijk. Bewoners van het appartementsblok op het nummer 91 hadden schoten gehoord.

Toen de politieagenten ter plaatse kwamen, troffen ze een bloedbad aan. Bruno Vroomen, de 37-jarige bewoner van het appartement op het gelijkvloers, lag in een grote plas bloed. Zijn keel bleek te zijn overgesneden, vermoedelijk met een mes. Voor Bruno kon geen hulp meer baten. De 72-jarige vader van Bruno was nog wel in leven, maar vertoonde een schotwonde ter hoogte van de slaap. Hij werd in allerijl overgebracht naar een ziekenhuis. Gisterenavond was zijn toestand nog kritiek.

Verslavingsproblemen

De speurders lijken voorlopig uit te gaan van het scenario van moord én zelfmoord. In dat scenario zou de vader eerst de zoon hebben gedood, om vervolgens zichzelf door het hoofd te schieten. Zoon Bruno Vroomen zou kampen met een verslavingsproblematiek. De vader zou gisteren een ultiem gesprek hebben willen voeren met zijn zoon, maar dat gesprek zou dus volledig uit de hand zijn gelopen.

Het Antwerpse parket kan dat voorlopig niet bevestigen. “Het is te vroeg om iets te zeggen over de precieze toedracht van de feiten”, zegt Caroline Vanderstokker, woordvoerster van het parket van Antwerpen. “We gaan voorlopig dan ook geen commentaar meer geven, tot het onderzoek meer duidelijkheid heeft gebracht.”

Teruggetrokken leven

Slachtoffer Bruno Vroomen leefde een vrij teruggetrokken leven. Ooit was hij een getalenteerd kartingpiloot. Als jongvolwassene trok hij naar Italië om voor het Topkart-fabrieksteam te gaan rijden. In Antwerpen zou hij actief zijn geweest als aannemer van renovatiewerken.

“Bruno was mijn beste buur”, zucht buurvrouw Annie. “We hebben mekaar maandag nog eens goed vastgepakt. Ik kon goed met hem praten. Hij heeft inderdaad een tijdje als aannemer gewerkt, maar veel deed hij de jongste tijd niet meer. Hij had last van een blessure aan zijn arm, of iets dergelijks. Hij had wel een speciaal karakter. De ene keer kon hij superenthousiast en goedgezind zijn, de andere keer was hij slechtgezind.”

Annie heeft er het raden naar wat er is misgelopen tussen Bruno en zijn vader. “Ik had die vader nog nooit gezien. Bruno had volgens mij nauwelijks contact met zijn vader. Het ergste is: ik heb die mens vanmiddag binnengelaten. Hij stond hier maar op de bel te duwen. Ik zei: ‘Bruno slaapt nog’. ‘Ik zal hem toch moeten hebben’, snauwde hij en hij duwde de deur open en stapte naar binnen. Dan begon hij bij Bruno op de deur te kloppen.”

Drie schoten

Annie heeft niks gemerkt van een ruzie, tot ze ineens kabaal hoorde. “Ik hoorde drie schoten. Wat er precies is gebeurd, weet ik niet. Ik heb gezien hoe de vader van Bruno werd buitengedragen. Vol bloed. Bruno ligt nog binnen. Mijn beste buur.”

Het laboteam van de politie kwam gisterenmiddag ter plaatse voor sporenonderzoek. Ook de onderzoeksrechter kwam ter plaatse om kennis te nemen van de vaststellingen van zijn speurders.

Vaak dagen na dergelijke drama’s bezorgde familieleden of vrienden op, maar behalve een paar buurtbewoners bleef het kalm aan de woning van Bruno Vroomen. “Hij had ooit wel een vriendin, maar hij woonde alleen”, zegt Annie. “Zijn moeder leeft ook nog. Een lief mens. Maar verder leefde hij wat teruggetrokken. Net als ik.”