74 biljoen ton kunstsneeuw kan afsmelten van poolkap en stijgende zeespiegel tegengaan

Om het kolossale project te realiseren zou er energie nodig zijn van minstens 12.000 windturbines. Die moeten gigantische zeewaterpompen en sneeuwkanonnen aandrijven, waarmee over een periode van tien jaar maar liefst 7.400 gigaton (74 biljoen ton) kunstmatige sneeuw over de ijsplaat wordt gespoten. Een extra tien meter sneeuw per jaar gedurende tien jaar, zou voldoende moeten zijn om de gletsjers in West-Antarctica te beschermen, als de huidige klimaatopwarming constant blijft. 

Hoewel het plan tot doel heeft de wereld te behoeden voor een stijgende zeespiegel, zou de bouw van het complex wel verwoestende gevolgen hebben voor een uniek natuurgebied.

De “absurditeit” van het project moet de buitengewone omvang van de dreiging van een stijgende zeespiegel illustreren, stellen de auteurs. Volgens de wetenschappers ligt de sleutel in de aanpak van de klimaatcrisis en de stijgende zeespiegel in het stoppen met de verbranding van fossiele brandstoffen. Voor de West-Antarctische ijskap is het mogelijk echter al te laat door de hoeveelheid CO2 die tot dusver in de atmosfeer werd gepompt.

Uit voorgaande studies blijkt dat de versnelde smelting van de zuidpool niet langer kan tegengehouden worden met het terugschroeven van emissies. De komende eeuwen zal het zeeniveau bijgevolg met drie meter stijgen. Dat zal ertoe leiden dat grote steden over de hele wereld, van New York tot Calcutta, Tokio en Shanghai onder de zeespiegel komen te liggen.

“Als wetenschappers beschouwen we het als onze plicht om de maatschappij te informeren over elke mogelijke optie om de toekomstige problemen aan te pakken”, zegt professor Anders Levermann van het Potsdam Instituut voor Klimaatimpactonderzoek in Duitsland, die aan het hoofd stond van het onderzoek. “Hoe ongelooflijk het voorstel ook mag klinken, om een ongezien risico te vermijden, zal de mensheid mogelijk een ongeziene inspanning moeten leveren.”

Volgens Levermann staan mensen onvoldoende stil bij de consequenties van een stijgende zeespiegel. “Ofwel verlaat je deze kuststeden, ofwel leven miljoenen mensen nabij een muur waarachter zich de oceanen bevinden, als het zwaard van Damocles boven hun hoofd.”

Levermanns team boog zich niet over het kostenplaatje van het hele project, maar de grootste pomp ter wereld, die zich nu in New Orleans bevindt, kost ongeveer 535 miljoen euro. Voor het Antarctische project zouden er zo maar liefst 90 pompen nodig zijn, berekende hij. Het totale bedrag is volgens de onderzoeker echter nog steeds aanzienlijk lager dan de kost om beschermingsmuren langs de kusten te bouwen.

“De nodige inspanning zou gigantisch zijn, vergelijk het met een Antarctische maanlanding”, stelt hij. Alhoewel de kost ervan beduidend lager zal zijn dan een massaal vertrek uit een stad zoals New York. “Het is aan de maatschappij om deze keuze te maken. Ze mag niet het nemen van beslissingen niet uit de weg gaan.”