Explosieve Vos wint La Course op tijdritparcours van Pau: “Eentje die kan tellen”

Vooraleer de mannen hun tijdritfiets van stal haalden voor de dertiende etappe in de Tour, reden de dames op datzelfde parcours hun Tour de France - weliswaar bestaand uit slechts één rit. De vrouwen legden in La Course vijfmaal het tijdrittraject van de mannen af, goed voor 121 kilometer. Het ideale aperitiefje, dus. 

In de eerste ronde zonderde zich een kopgroep af. Daarbij één landgenote: Sofie De Vuyst. Het peloton was nooit zinnens om de elf leiders alle vrijgeleide te gunnen. Lotto-Soudal Ladies en Mitchelton-Scott - voor titelverdedigster Annemiek van Vleuten - hielden het tempo immers bijzonder hoog. De avonturiers kregen op die manier nooit meer dan twee minuten. Voor Belgische kampioene Jesse Vandenbulcke ging het te snel, aan het einde van de derde ronde liet zij begaan. 

Op 46 kilometer van de streep dropte Van Vleuten een eerste bommetje, de nevenfavorieten nestelden zich in haar wiel. De vroege vlucht werd door de demarrage in een mum van tijd bij de lurven gevat. Nadien stokte de vaart, waardoor nog heel wat mindere ‘Godinnen’ hun wagonnetje alsnog konden aanhaken. 

Een andere Nederlandse vedette - Van der Breggen - was de volgende die stevig op de trappers ging staan. Van Vleuten gaf er vervolgens een extra snok aan. Toch zonderden zich vijf andere namen af: Spratt, Moolman-Pasio, Brand, Paladin en Cromwell. Boels Dolmans had geen pion mee, zij gingen dus vol in het verweer. Spratt liet haar metgezellen snel alleen en had op 20 km van de finish een voorsprong van een halve minuut. CCC ging nu werken, voor Marianne Vos. Spratt viel echter niet stil, op zes kilometer van het summum had ze nog altijd 22 tellen. 

Zou ze ook de Rue Mulot, een pittige strook in de slotkilometer met een piek tot zeventien procent, overleven? Neen. Het peloton naderde op 500 meter van de finish immers tot op tien seconden, een eitje voor de explosieve Marianne Vos om die kloof te dichten. Vos ontbond haar duivels, met een snedige versnelling walste ze over Spratt richting finish. Tegen het tempo van de Nederlandse was geen kruid gewassen. Een knappe zege voor Vos, Spratt kon er enkel eens goed bij vloeken. 

De Canadese Kirchmann werd tweede, de Deense Uttrup Ludwig derde. Het is de vijfde keer op zes edities dat een Nederlandse La Course wint. Marianne Vos won eerder in 2014, Van der Breggen en Van Vleuten (2x) waren de andere winnaressen. De Australische Chloe Hosking was de enige niet-Nederlandse triomfator, in 2016.

Vos zette de voorbije weken een mooie zegereeks neer, met vier bloemenruikers in de Giro Rosa, vaak op gelijkaardige aankomsten als in Pau, op een kort, maar steil knikje waar ze telkens perfect timede. En zo deed ze ook in La Course.

“Mijn ploeg heeft echt hard gewerkt, niet alleen in de achtervolging, maar ook om de wedstrijd hard te maken”, gaf ze mee. “Even dacht ik dat we te laat zouden komen om Spratt bij te benen. We zagen haar wel rijden, maar we leken haar niet te pakken. Op het eind was het dan aan mij. Ik had tijdens de verkenning gezien dat die finish me lag en ik was met vertrouwen gestart. We hadden haar in het vizier, ik moest gewoon een perfecte sprint uit de benen schudden en haar remonteren. De anderen hadden blijkbaar al veel energie verspild en zo pakte ik dan de zege.”

Uiteindelijk zelfs nog met drie seconden voorsprong op de tweede Leah Kirchmann. “Ik kan niet zeggen hoe belangrijk deze overwinning precies is, maar het is wel mooi, om hier te winnen voor zo veel volk. Ik won ook de eerste editie en nu zijn we al toe aan de zesde afspraak. Op die vijf jaar heeft het vrouwenwielrennen veel progressie gemaakt. La Course is niet onze belangrijkste wedstrijd van het jaar, maar het is wel een mooie koers om te winnen door de internationale uitstraling ook van de Tour de France.”

Voor de start maakte de Franse voorzitter van de Internationale Wielerunie (UCI) zich nog maar eens sterk voor een volwaardige vrouwenversie van de Tour. “Slechts één racedag is duidelijk niet genoeg”, benadrukte David Lappartient. “We missen een grote etappekoers voor vrouwen die wereldwijd te zien is. De ASO-organisatie van de Tour de France kan ons daarmee echt helpen.”

Lappartient is naar eigen zeggen in gesprek met de ASO-directie om La Course in de toekomst uit te breiden naar tien etappes, zoals nu al in de Giro Rosa, de Ronde van Italië voor vrouwen, het geval is. “Ik hoop dat de organisatie de logistieke problemen kan overwinnen, die nu nog een langere etappekoers tijdens de Tour voor mannen in de weg staan.”