Mode-icoon Inès de la Fressange: ‘Doe zoals de dalai lama’

Wie een aantal kenmerken van Inès de la Fressange op een rijtje zet – lang, knap, slank, slim, adellijk, stijlvol en Frans tot in haar oorlellen – zou smoorverliefd, stik­jaloers of gefrusteerd kunnen raken van zo belachelijk veel voltreffers in één vrouw. Alle Franse clichés van ‘je ne sais quoi’, ‘comme il faut’ en ‘bon chic, bon genre’ zijn immers op haar toepasbaar. De la Fressange heeft een dagtaak aan de ideale Parisienne uithangen en bouwde een hele carrière op al die Parijzigheid.

Na een loopbaan als internationaal topmodel werd ze zakenvrouw. Ze begon haar eigen kledinglijn, ging samenwerken met allerhande luxe- en minder luxewinkelketens en verklapte haar stijlgeheimen in geïllustreerde boeken over kleding en interieur. Als je die leest, lijkt het zo simpel: een jasje, simpele jeans en een herenoverhemd combineren met loafers et voilà! Dat Inès met haar gazellebenen, hertenogen en Parmigianino-hals er in een beddenlaken nog elegant uitziet, is even bewonderenswaardig als irritant.

Maar wat blijkt? Inès is ook maar een mens. Tijdens het interview werkt ze met gulzige happen een clubsandwich met dikke frieten naar binnen (“Niks meer gegeten sinds het Thalys-ontbijt!”) en lurkt ze regelmatig aan haar e-smoker. Voorts doet ze niet geheimzinnig over haar leeftijd. Botox? Plastische chirurgie? Niks voor haar. Niet zozeer vanuit een laisser-allerhouding, maar: “Laten knutselen aan mijn gezicht? Doodeng!”

STAD: Parijs

“Ik hou ervan dat Parijs eigenlijk meerdere steden tegelijk is. Kijk naar Le Marais en Saint-Germain-des-Prés, dat zijn totaal verschillende buurten met elk een eigen sfeer. Of vergelijk Montmartre eens met Trocadéro: compleet anders. Ik hou van die schizofrene stijl. Het is zo jammer dat toeristen in Parijs altijd naar de afgezaagde standaardattracties gaan: de Eiffeltoren, de Arc de Triomphe. Ik zou iedereen willen aanraden eens naar de tuin van het Palais Royal te gaan, die is zo mooi en ongerept. En belangrijker: het is er nooit druk, al is het midden in de stad.”

HOTEL: Umaid Bhawan Palace (India)

“Vandaag is mijn favoriete hotel het hotel in Amsterdam, waar we nu zijn. Dat zeg ik uiteraard als ambassadeur van MGallery Hotels, maar ik vind het hier ook echt fijn. Als ik naar buiten kijk, zie ik onmiskenbaar Amsterdam en er zitten karakteristieke details in de inrichting. Je ziet dat het een drukkerij is geweest. Het heeft karakter, daar hou ik van in een hotel. Voorts hou ik van Molitor in Parijs, omdat ze een waanzinnig openluchtzwembad hebben waar ik graag kom. En niet te vergeten Umaid Bhawan Palace in Jodhpur, India. Daar ben je ook écht in India.”

ETEN: Popcorn

“Liefst die van Marks & Spencer. Een mix van zout en zoet vind ik het lekkerst. Dat geldt ook voor andere hapjes. Zo kun je me wakker maken voor pastilla, een Marokkaanse taart met hartige vleesvulling en een korstje van suiker en amandelen. Als het om complete maaltijden gaat, ben ik gek op Indiaas eten, en Italiaans. De Italiaanse keuken is echt de allerbeste. Waar je ook komt in Italië, al klop je aan bij een aftandse garage, het eten is goed. Een warme panino, wat mozzarella en prosciutto: meer heb je niet nodig.”

“In Frankrijk heb je daarentegen goeie adressen nodig om echt lekker te kunnen eten. Als je niet uitkijkt, kan de Franse keuken vreselijk slecht zijn. Of ik me het als Frans rolmodel wel kan permitteren om dat te zeggen? Ja. Ik ben 61. Op mijn leeftijd kun je dat soort dingen roepen zonder filter. Kom op, ik krijg zelfs een kortingskaart om me met de bus te verplaatsen.”

MODEONTWERPER: Isabel Marant

“Omdat ze zo creatief is, en haar kleding zo draagbaar, van goede kwaliteit en toch niet te gek duur is. En voorts ben ik een grote fan van Haider Ackermann. Hij combineert rock met elegantie, en de kleding is zo gesofisticeerd. Maar denk vooral niet dat ik van top tot teen in design loop, ben je gek? Ik meng van alles door elkaar, duur en goedkoop. Van mijn eigen merk en van Uniqlo ook natuurlijk. Kun je nagaan: ik ben nu alweer aan mijn twaalfde collectie voor Uniqlo toe. Dat is geen samenwerking meer, dat is een huwelijk!”

FOTOGRAAF: Paolo Roversi

“Ik heb veel met hem gewerkt en ik hou ervan dat hij een onderzoeker is die allerlei nieuwe technieken probeert. Zo was hij in de jaren 80 druk in de weer met polaroids. Benoît Peverelli vind ik ook goed én hij is bovendien ontzettend aardig. Het is belangrijk om te werken met leuke mensen, dat scheelt zo veel. Het is mooi dat de oude garde de jonge inspireert. Zo zie ik veel jonge fotografen die zijn beïnvloed door Guy Bourdin en Helmut Newton. Het is goed om een leermeester te hebben, natuurlijk, maar het is belangrijker om je eigen ding te doen en je eigen keuzes te maken.”

ACCESSOIRES: Schoenen

“Ik denk dat ik overal ter wereld wel aan een fatsoenlijke outfit kan komen. Een groot mannenoverhemd met een riem is een prima jurkje, en zelfs van een beddenlaken kan ik nog iets draagbaars maken. Maar schoenen, góéde schoenen, die zijn lastiger te vinden. Zodra je de goede schoenen hebt, is de helft van het aankleedwerk gedaan en kun je overal naartoe. Zelfs een handtas is niet zo belangrijk. Als ik mijn tas zou verliezen, laat ik geen traan; schoenen kwijtraken is veel erger. De schoenen die ik koop, zijn, net als bij veel vrouwen, vaak dezelfde: zwarte loafers, bruine loafers, Converse-sneakers, ballerina’s van Roger Vivier. Al krijg ik die laatste natuurlijk, omdat ik voor Roger Vivier werk. Een ander accessoire waar ik niet zonder kan is mijn e-smoker. Ik was een complete tabaksverslaafde en nu kan ik zonder sigaretten.”

SCHRIJVER: Stefan Zweig

“Nu pas, nu ik 61 ben, ben ik met plezier de boeken aan het lezen en herlezen die op de middelbare school op mijn boekenlijst stonden, maar waarvoor ik toen toch echt te jong was om ze te begrijpen. Op dit moment ben ik bezig met Schaaknovelle van de Oostenrijkse auteur Stefan Zweig, en onlangs las ik De graaf van Monte-Cristo, en het eerste deel van Les misérables van Victor Hugo, geweldig. Een meesterwerk. Niks saais aan. Ook een aanrader: Woeste hoogten van Emily Brontë. Aan wie ik het boek ook aanraad of cadeau doe, niemand is teleurgesteld. Het is echt en terecht een klassieker. Poëzie lees ik niet. Mijn partner wel, die is er gek op, maar ik vind het eerlijk gezegd een beetje saai.”

MUZIEK: Alex Hepburn

“Mijn muzieksmaak is nogal breed, ik hou van Napolitaanse liederen, van klassiek, rock, gloednieuwe dingen. Ik ben er eerlijk gezegd best trots op dat ik er snel bij ben met artiesten ontdekken. Ik had Jake Bugg eerder ontdekt dan mijn dochter. Ed Sheeran had ik ook sneller in de smiezen. En ook Alex Hepburn heb ik als eerste van de familie gespot. Naar haar nummer ‘I Believe’ kan ik uren luisteren. Ik heb haar ontmoet in Parijs, ze is een soort jonge Amy Winehouse en Janis Joplin ineen.”

LEERMEESTER: De dalai lama

“Ik doe mijn best om mensen te bewonderen in plaats van ze te bekritiseren. Ik kijk op tegen mensen als de dalai lama. Om wat hij zegt, de manier waarop hij denkt. Ik ken hem niet persoonlijk en er is niet één bepaalde uitspraak van hem die ik als mantra gebruik, maar zijn boodschap in het algemeen bevalt me. Er is vandaag de dag zo veel informatie, er zijn zo veel beelden. Er komt zo krankzinnig veel binnen in ons hoofd, en we onthouden daar zo weinig van. We moeten nooit vergeten tijd te nemen om tijd te verspillen. We krijgen vandaag de dag niet eens meer de kans om verveeld te raken. Wie op de bus staat te wachten, checkt zijn mail of scrolt door sociale media. Waarom kijken we niet gewoon naar de lucht? Naar de mensen?”

“Ik wil niet klinken als een nepdichter, maar laten we alsjeblieft teruggaan naar de wereld om ons heen, naar de natuur. Laten we luisteren en denken en wachten met reageren totdat iemand is uitgesproken. Ik mediteer niet thuis op een matje of een stoel. Je kunt ook in de bus mediteren of tijdens een wandeling. Als je niet eens vijf minuten per dag kunt vinden om niks te hoeven of te moeten, is er iets mis in je leven.”

VAKANTIEBESTEMMING: Provence

“Ik heb een huis in de Provence waar ik elk jaar in augustus naartoe ga. Het is in de omgeving behoorlijk vlak, maar mijn huis staat op een berg, niet ver van de plek waar Van Gogh woonde, ergens in het midden van nergens. Je komt er pas door twee kilometer lang door zand en stenen te ploegen, over een heel beroerde weg. Normale auto’s gaan er gegarandeerd kapot. Eenmaal boven ben je omringd door rozemarijn, stenen en pijnbomen. Het is er droog en heet, je waant je in Zuid-Amerika. Mijn tweede lievelingsbestemming is India, ik probeer elk jaar naar Jaipur te gaan. De meeste mensen die naar India gaan, willen daar rondtrekken en zo veel mogelijk tempels bekijken. Ik vind het fijn om er niks te doen. Hooguit ’s morgens naar de markt en ’s middags naar het zwembad. Obsessief toeristisch doen is niks voor mij.”