Paris Hilton op Tomorrowland: Bevestig niet dat dommige imago. Wees een dj, geen randanimatie ★★☆☆☆
Was de dj-set van Paris Hilton op Tomorrowland slecht? Verre van. Maar la Hilton zou zich beter focussen op hetgeen ze moet doen: plaatjes draaien. Wij zagen haar vooral voor de draaitafel, in plaats van erachter.
Wat. Een. Vrouw. Toen Paris Hilton met haar zeskoppige entourage het mediadorp van Tomorrowland een bezoekje kwam brengen, draaiden alle blikken in dezelfde richting. De societyster en hotelerfgename is een fenomeen, maar bovenal een prachtige verschijning. Dat ze uitgerekend naast ondertekende plaats kwam nemen om nog even wat spullen uit haar veel te dure handtas te vissen, is een moment waar we verder héél koeltjes over willen doen. “It’s fucking hot here”, zei ze. Hey, this is Boom.
Dat Hilton zou aantreden op de Smash The House-stage deed al menig wenkbrauw fronsen. Maar als er iets is dat wij in deze job hebben geleerd, is het iedereen een faire kans te geven. Dat ze net voor haar set in quasi elk interview zegt hoe ‘fucking zenuwachtig’ ze is, wekt onze nieuwsgieringheid nog nét iets meer.
Haar vlindervormige zonnebril (die ze halfweg inwisselt voor een andere peperduur exemplaar), plastieken doch schitterende outfit en met diamanten ingelegde, gepersonaliseerde hoofdtelefoon doen haar reputatie geen eer aan. Dit is geen bedroom-dj, maar het mooie kind van een steenrijke papa die de kosten dekt. Maar dat mag geen reden zijn om deze set gratuit af te kraken.
Red Hot Chilli Peppers
Om te beginnen: Hilton zag er geen moment zenuwachtig uit. En ze draait écht. De handvol schoonheidsfoutjes, de niet gesynchroniseerde vuureffecten en de overdosis gedraai aan de ‘filter’-knop van de Pioneer DJM-900NXS2 bewijzen dat. Openen doet ze met ‘In The Name Of Love’ van Martin Garrix (in een stevige remix van The Him), gevolgd door ‘How Deep is’ van DJ Fleek (in een stevige remix), gevolgd door ‘Otherside’ van de Red Hot Chilli Peppers (in - u raadt het al - een stevige remix van Third Party). Om maar te zeggen: Hilton gaat voor usual suspects in een unusual jasje, maar het blijft een brave selectie. Zelfs voor haar obligate Avicii-eerbetoon kiest ze voor ‘Levels’. Alsof de man maar één hit heeft geschreven.
Bovendien is het compleet onnodig om bij elk nummer met meezingbare lyrics de dj-booth te verlaten om mét micro die evenwel niet is aangesloten mee te playbacken. Dat ziet er aanstekelijk en leukig uit, maar een geloofwaardige dj doet dat niet. Of die zou écht meezingen. Maar een Mini-playbackshow? Daar is zelfs zij te oud voor geworden.
Verder lijkt Hilton vooral alles te doen, behalve draaien. Ze werpt miljoenen hartjes naar het publiek, maakt live Instagram Stories en flipt vaker haar haar dan er beats per minuut weerklinken. Dat ze weet hoe de draaitafel in elkaar zit, staat buiten kijf. Maar ze zou beter wat meer tijd achter die draaitafel spenderen.
Misschien is het allemaal gewoon een doordachte gimmick. Zo van: iedereen denkt toch al dat ik die rich bitch ben die ineens dj wil zijn. Maar pak dat moment dan om te tonen dat je meer in je mars hebt. Bevestig niet dat dommige imago met die constante selfies en hartjes. Wees een dj, geen randanimatie.
Maar het publiek heeft altijd gelijk. Er was volk, véééééél volk. Er was sfeer. En er werd gedanst. De volle 45 minuten.