Lichtte een episch afgesloten 15 jaar Tomorrowland nu al een tipje van de sluier naar volgend jaar?

‘The Book of Wisdom: the Return’, het thema van dit jaar naar het iconische boekenpodium, heeft haar geheimen prijsgegeven. Eentje vol verrassingen, een feesteditie waardig. Zo kregen de 200.000 bezoekers al bij hun bandje een fantasyboek thuis bezorgd. Zorgde een symfonisch orkest dagelijks voor een klassieke uitsmijter. Zondag in het tot de nok gevulde indoor lichtspektakel dat de Freedom Stage heet, zelfs een uur lang. Werden er kleine en minder kleine attenties uitgedeeld. Alleen het echte omver blazen, zoals Tomorrowland dat de voorbije jaren telkens wel deed, ontbrak misschien wat. Na de wintereditie in maart, een huzarenstuk van nog grotere omvang, restte daar mogelijk wat te weinig tijd voor. 

Maar dat belette TML 2019 niet om opnieuw uit te groeien tot een tophoofdstuk. Daarvoor is en blijft het concept puur goud en kan de organisatie ook terugvallen op inmiddels tonnen aan ervaring. Met dank ook aan de weergoden: op een kwartiertje regen zaterdagnamiddag na, was het heerlijk toeven. Met dank ook aan een geweldige lineup, het werk van vooral Michiel Beers himself. In combinatie met de fabelachtige 17 podia, niet één ligt of oogt nog wat ongelukkig, zorgde dat voor een editie die qua sfeer wel tot de absolute top behoorde. En dan volgt er straks in oktober tijdens het Amsterdam Dance Event (ADE) nog een tweedelige Tomorrowland-show.

Na een dankwoord aan de Beers-broers Michiel en Manu en het creatieve team onder leiding van Christophe, kon Dimitri Vegas het niet laten de afwezige Zweden even een steek te geven. “Wat er ook gebeurt jongens: wanneer jullie ons bellen, antwoorden wij. We zijn er voor jullie, we houden van jullie!” Waarna hij met een druk op de knop ‘Don’t You Worry Child’, een van dé hitsingles van Swedish House Maffia, startte. De perfecte afsluiter van een geweldige ‘trip down memory lane’. Reis door de geschiedenis. Tientallen topschijven, al dan niet in mashup of mix, zorgden voor pure extase in en rond de vallei. Collega’s als Timmy Trumpet, Lost Frequencies of Afrojack braken in, de cakes van Aoki vlogen in het rond, er was een emotioneel eerbetoon aan Avicii, Vegas haalde zijn vetste retro boven ter afsluiting. Je moet het ze nageven: als je op iemand kan rekenen om op eender welk moment eender waar een topfeest te geven, zijn het Dimitri Vegas & Like Mike wel. (lees hieronder verder)

Maar er was zoveel meer op zondag. Claptone had zijn Masquerade-circus en ‘Eyes Wide Shut’-maskers meegebracht naar de Rose Garden en had er onnoemelijk veel zin in. Even daarvoor zorgde Fisher ongetwijfeld voor een van de topmomenten. Voor de niet-kenners: da’s die van dé dancehit van vorig jaar, ‘Losing It’, terwijl hij met ‘You Little Beauty’ en ‘Stop It’ ook nog andere krakers heeft. ‘Moving Up and Down Side To Side Like A Rollercoaster’. Wat een sound, wat een charisma. Wat een explosie van vreugde, toen de Valenciaan en uithangbord van het underground Ibiza-kwaliteitslabel ANTS, ook afsloot met ‘Losing It’. Meisjes zagen hun wederhelft om ter stoerst zo hoog mogelijk op de ijzeren constructies van de Garden of Madness klimmen, meisjes die meer geluk hadden mochten op de schouders. Of dansten natuurlijk gewoon de benen vanonder het lijf.

Eén stelregel in ‘Boomtown’: ‘t boske stelt nooit teleur. Nick Bril mocht zondag openen, zaterdag gaven onder andere de Ier Rebüke en Zemstenaar Nico Morano er bijzonder fel gesmaakte sets. Vrijdag stond de reisschuwe topper Guy Gerber er zowaar voor het eerst op Tomorrowland. Deep house klinkt en ziet er nergens zo mooi uit als in het onvolprezen Core, dat stukje natuurpracht van De Schorre. 

En dan is er ook Leaf, waarbij je zeker in deze zomerse temperaturen, waant alsof je op de meest chille hotspot van Ibiza staat. Zondag draaide het iconische Café Mambo er ten dans. Dj’s met een ‘coolness’ waarvan een gewone sterveling alleen maar kan dromen. Als de Mambo Brothers dan ook nog eens een sample van Blacks ‘Wonderful Life’ in hun o zo aanstekelijke housebeats steken, is het leven pas echt wonderlijk. ‘No need to run and hide’. Voor zo’n muziek in zo’n decor bij valavond, daar geeft elke rechtgeaarde Ibiza-liefhebber meteen een halve arm voor. 

Of er was Sem Thomasson, die op YouPhoria naar goede gewoonte uitpakte met een heerlijk dansbare set. Zonnebrandcrème had je hier niet vandoen: de feelgoodfactor van de Limburgse beats van Thomas Sempels zorgden voor voldoende bescherming. Er was wereldster Paris Hilton (lees hier wat we daarvan vonden). En dan was er ook nog de Moose Bar 2.0: zelfs fout gaan, doe je op Tomorrowland nu ‘next level’. 

Als ‘Daybreak Session’ op de Mainstage was er zondag Cosmic Gate. ‘Come With Me, Follow Me, to the Cosmic Gate’. Mogen we daar een verwijzing naar Tomorrowland 2020 inzien? Net boven het Duitse tranceduo prijkten boeken met titels als ‘Pyramids of Space’ of ‘La Terre a la lune’. Vrijdag was er een futuristische set van Eric Prydz, op het domein trof je ruimtevaarders tussen het publiek aan. En helemaal rechtsboven op de Mainstage zag je een trein richting toekomst razen. De eerste jaren was dat nog een boemel, wat later een HST met alle mogelijke luxevoorzieningen. De volgende stop van de reis? Kom met me mee, volg me, naar de poorten van de kosmos. 

Stemmen op je favoriete dj’s in de DJ Mag top 100 kan hier!