Twee Belgen in finale WK Fortnite: staan we nu echt op de kaart als e-sportland?

Met tweehonderd van over heel de wereld zijn ze, de finalisten van de allereerste wereldbeker Fortnite. U kent het ondertussen wel, de immens populaire game waarin honderd spelers op een virtueel eiland worden gedropt. Avatars in de gekste outfit proberen zo snel mogelijk wapens, munitie en grondstoffen te verzamelen om elkaar een kopje kleiner te maken. De laatste vrouw/man staande wint het spel.

Er duiken twee gamers met een Belgisch vlagje op in de lijst met finalisten. De vijftienjarige Evan Depauw, beter bekend als DRG, vertegenwoordigt ons land in de solocompetitie. Howard Castiaux (23), of Noward, neemt deel aan de duocompetitie. Hij rekent op zijn Zwitserse partner Jérémy Dang om een deel van de prijzenpot van een dikke 25 miljoen euro binnen te rijven. De winnaar gaat met 2,7 miljoen euro naar huis, de tweede krijgt 1,6 miljoen, de derde 1 miljoen, enzovoort.

Ter vergelijking: op de US Open, een van de vier grand slams in het tennis, wordt in totaal 51 miljoen euro verdeeld. De winnaar mag 3,4 miljoen bijschrijven op zijn rekening. Die vergelijking met de US Open is niet toevallig. Het Arthur Ashe Stadium, dat volgende maand tennissterren zoals Roger Federer en Serena Williams ontvangt, werd voor de gelegenheid omgebouwd tot een spectaculaire gaming-arena. Twintigduizend joelende fans zullen hun favorieten naar de overwinning proberen te schreeuwen.

Magische krachten

Dat de twee Belgen mogen bewijzen dat ze tot de absolute top van de wereld behoren, is een straffe stoot. Volgens Epic, het bedrijf achter Fortnite, hebben meer dan veertig miljoen spelers geprobeerd om zich te kwalificeren. De meest bekende Fortnite-speler van het moment, Tyler ‘Ninja’ Blevins, slaagde daar bijvoorbeeld niet in.

In Le Soir vertelde Howard Castiaux net na zijn kwalificatie dat hij heel wat opofferingen had gedaan om in New York te geraken. Zo zette hij zijn studies ingenieurswetenschappen aan de ULB even op pauze om zich op een Fortnite-carrière toe te leggen. Castiaux speelde tot dan toe drie tot vijf uur per dag. “Maar we praten ook veel over strategie en besteden dus makkelijk acht tot tien uur aan het spel. Timing is alles. Je moet de kansen grijpen die zich voordoen.” Hij tekende ondertussen een contract bij het Londense team Cooler Esport.

Castiaux en Depauw zijn niet meteen grote namen in de e-sport. Noch internationaal, noch in eigen land. België beschikt wel over een aantal toppers in verschillende games, maar om even bij Fortnite te blijven: Klaivert ‘Teeqzy’ Dervishi kon zich net niet kwalificeren voor het WK. Hij proefde vorig jaar even van de wereldfaam toen hij in één campagne op zijn eentje 45 van de 100 tegenstanders liquideerde. Het YouTube-filmpje werd in totaal twaalf miljoen keer bekeken. Zijn record werd intussen verbroken. 

Volgens databureau Statista was Dervishi tussen november 2017 en november 2018 de best verdienende Belgische e-sporter. Hij rijfde op zeventienjarige leeftijd in een jaar 171.000 dollar of 153.000 euro binnen.

Wie bij dergelijke bedragen al begint te duizelen, moet eens de top honderd van best verdienende gamers ter wereld bekijken. Puur op basis van prijzengeld spant de Duitser Kuro Salehi Takhasomi, of KuroKy, de kroon. Hij verdiende in zijn hele carrière al 3,8 miljoen euro aan prijzengeld, het brutoloon dat hij van zijn team krijgt niet meegerekend. Hij speelt die euro’s bijeen met Dota 2, een klassieker in de wereld van de e-sport. Daarin proberen twee teams van vijf spelers elkaars basis te vernietigen met behulp van allerlei fantastische wezens met magische krachten. Andere, meer klassieke games waar heel wat geld in omloop is, zijn League of Legends en Counter-Strike.

De e-sportsector in het algemeen is de voorbije jaren spectaculair gegroeid. In 2019 zou de volledig markt ongeveer 1 miljard euro waard zijn. Dat is 26 procent meer dan vorig jaar volgens gespecialiseerd onderzoeksbureau Newzoo. Tweeëntachtig procent van dat geld komt binnen via mediarechten, reclame en sponsordeals. Zo’n 380 miljoen mensen volgen professionele wedstrijden live online. Dat doen ze meestal via Twitch.tv, een soort YouTube waar online spelletjes gestreamd worden. In 2014 kocht internetgigant Amazon de website op voor 870 miljoen euro, iets wat volgens velen vandaag gezien wordt als een koopje. Volgens diezelfde studie van Newzoo zal de sector in 2020 meer dan 1,5 miljard euro genereren.

Benaderen als topatleten

Steven Leunens, zaakvoerder van de Belgische e-sportorganisatie 4Entertainment, heeft de imposante groei van de sector sinds 2002 zelf meegemaakt. Hij beschouwt het als een missie om e-sport in België groot te maken. “We hebben in verschillende disciplines heel goede Belgische spelers, maar qua infrastructuur zijn we helemaal niet meegegroeid”, vindt Leunens. Je kunt de situatie volgens hem vergelijken met verschillende gevechtssporten. Daar gaat in het buitenland enorm veel geld in om, terwijl Belgische atleten met moeite kunnen rondkomen. Het grootste euvel in België, volgens Leunens: noch media, noch sponsors nemen e-sport vandaag serieus.

Traditionele media, waaronder ook De Morgen, komen meestal niet verder dan nieuwsstukken en interviews waarin ze zich steevast verbazen over hoeveel gamers kunnen verdienen door op een toetsenbord of een gamecontroller te rammen. “Het zou pas echt interessant worden als media evenementen zoals het WK FIFA, het WK Fortnite en het grootste Dota 2-evenement ter wereld, The International, benaderen zoals ze dat vandaag met Wimbledon of de Ronde van Frankrijk doen”, zegt Leunens. “Vandaag moet elke Belgische e-sporter eerst uitleggen wat hij precies doet. Op die manier kun je geen kritische verhalen brengen.”

Leunens hamert erop: professionele gamers zijn topatleten. “Presteren terwijl er 20.000 mensen zitten te juichen terwijl je weet dat er honderdduizenden en misschien zelfs miljoenen euro’s op het spel staan, dat is niet iedereen gegeven.” Ze moeten volgens hem ook als topatleten benaderd worden. Geen wonder dat bedrijven zoals 4Entertainment het heft in handen nemen. Leunens’ bedrijf vervelt voor een deel in een mediabedrijf. Hij investeert in het opleiden van jonge mensen die commentator, analist of journalist willen worden in het genre. “Wij kunnen hen met lokale evenementen ervaring laten opdoen en hen op die manier laten doorgroeien.”

Daarnaast zoeken bedrijven zoals 4Entertainment en Kayzr partners in de telecom- en mediawereld om interessante toernooien of samenwerkingen op te zetten. Zo stampte Leunens de College League uit de grond. Daarin nemen studenten van verschillende universiteiten en hogescholen het in verschillende games tegen elkaar op. “Er deden tien hogescholen en universiteiten mee, voor het volgende academiejaar hebben we al bijna twintig partners.” Het hele toernooi werd op de voet gevolgd door StuBru. Ook met Sporza zette 4Entertainment een samenwerking op. Daar lag de focus vooral op FIFA- en Rocket League-toernooien.

Scouting

De student grafische vormgeving Alexander Dumon (21) ziet zulke ontwikkelingen graag gebeuren. Hij zit op dit moment in New York in opdracht van Executors One, een Zweeds team dat met drie gamers aanwezig is op het WK Fortnite. Zij verwachten van hem dat hij hun verhaal in New York aan de wereld vertelt. “Ik fotografeer, maak video’s en help hen met hun socialemedia-accounts. Je moet goed beseffen dat heel wat van de Fortnite-gamers hier nog geen 18 zijn. Wat hen hier overkomt, hebben ze nog nooit meegemaakt.” Zo verplicht Fortnite spelers onder de 16 om hun ouders te laten meereizen naar New York, anders zijn ze niet welkom.

Ook Dumon wil het internationale e-sportsucces naar België brengen. Hij werkt samen met Defusekids, een Belgische e-sportorganisatie, aan een Belgische Fortnite-cup. “Wij zouden ons op termijn graag spiegelen aan Ajax. Zij scouten actief naar jong talent in de Benelux en laten hen wennen aan het idee dat het mogelijk is om professioneel gamer te worden. Zulke kleinere teams kunnen de ideale opstap zijn naar internationale teams.”

Rest tot slot de vraag of e-sport in België een erkenning nodig heeft als officiële sport om definitief door te breken. Leunens hinkt op twee gedachten. “E-sport heeft die erkenning niet nodig om door te breken”, is hij overtuigd, dat is allang gebeurd. België zal wel volgen. “Maar we moeten ons afvragen of we de volledige ontwikkeling aan privéspelers mogen overlaten. Die zullen over het algemeen meer gefocust zijn op bereik, aandacht en return on investment. De overheid kan helpen om iets meer op lange termijn te denken. Uiteindelijk gaat het hier om mensen die op jonge leeftijd aan hoge druk worden blootgesteld. Daar moeten we verantwoordelijk mee omgaan.”