Twee jaar geleden werd bij Joke borstkanker vastgesteld. Ze was een jaar buiten de strijd, maar kon daarna de draad weer oppikken. Tot ze begin dit jaar weer slecht nieuws kreeg: de kanker was teruggekomen en uitgezaaid. De voormalige zaakvoerster van een kledingwinkel in Neerpelt was er zich van bewust dat de ziekte haar einde zou betekenen. Opvallend was hoe moedig ze hiermee omging. Na de diagnose nam ze via een advertentie afscheid van haar klanten en bedankte ze haar personeel. Ook zocht en vond ze zelf enthousiaste mensen die haar winkel - haar levenswerk- wilden verderzetten.

“Tot het einde had ze de touwtjes van haar eigen leven stevig in handen”, vertelt haar man Wim Meus. “Door haar sterke houding brak ze het ijs voor haar omgeving, die het vaak moeilijk had. Ze kwam buiten, ondanks haar ziekte. Niet voor de aandacht, maar om onze kinderen zo veel mogelijk tastbare herinneringen na te laten. Haar grote wens om thuis in huiselijke kring te sterven, hebben we kunnen respecteren. Ze heeft nog zelf de kerstboom kunnen zetten. En dan leek het of ze klaar was, zonder dat dit met zoveel woorden is gezegd.”

Loslaten

Haar kledingzaak Blitzz in het Neerpeltse centrum werd na de zomer overgenomen door Johan Troonbeeckx en zijn vrouw Esther Willems uit de Antwerpse Kempen. Onder de noemer ‘Esenzo’ beheren ze een kleine winkelketen. “De winkel van Joke verderzetten was niet ‘zomaar’ een overname voor ons. Dit ging niet over cijfers alleen. We wilden vooral ook dat het voor Joke goed voelde”, kijkt Troonbeeckx terug. “Ze heeft ons ook heel goed begeleid, gaf zelf tips. Ook na de overname hebben we contact met haar gehouden. Toen duidelijk was dat de winkel in goede handen was, werd een hoofdstuk afgesloten voor haar en liet ze het los. Drie weken geleden hebben we haar nog opgezocht. Ze maakte toen een goede indruk, maar we voelden dat we dit bezoek niet te lang meer hadden moeten uitstellen.”

Eerlijk

Het karakter van Joke laat zich misschien het best vatten met haar eigen woorden. Over haar sterke houding zei ze eerder dit jaar in deze krant: “Ik moet wel sterk zijn. Voor mijn kinderen, ze zijn slechts 5 en 9 jaar. Ik wil eerlijk tegen hen zijn, maar ik probeer hen ook een positieve boodschap mee te geven. Dan zeg ik dat iedereen ooit dood moet gaan en dat ik het stom vind dat mama zo vroeg aan de beurt komt, maar dat ik wél denk dat zij daardoor later sterke meisjes zullen worden.”

De afscheidsviering vindt in beperkte kring plaats in aula ‘t Sant in Hechtel. Woensdag (19 uur) is er een avondwake in de parochiekerk van Meeuwen waarna gelegenheid tot groeten in funerarium Witters.