Anderlecht kampt met groeipijnen: een debuut in mineur voor Kompany, maar er is potentieel

"Ik vond die eerste 25 minuten onze beste van het afgelopen jaar." Voor technisch directeur Frank Arnesen, vaste klant op de persconferentie met de coaches, was het glas halfvol. Hij had potentieel gezien. Voetbal. Kansen. Arnesen heeft bij Chelsea, PSV, Tottenham en PAOK gewerkt. Hij kent er iets van.

Het publiek was eveneens mild. De enige die gefluit kreeg, was doelman Thomas Didillon. Kort tussendoor: de Fransman is niet de juiste keeper voor dít voetbal, dat toch gebaseerd is op de opbouw van achteruit. Dat kan Didillon niet met zijn slechte voetjes.

Maar voor het overige was er zelfs applaus vanuit de spionkop. En dat na een verlies tegen KV Oostende - die gaan geen play-off 1 spelen, hoor.

Toekomstmuziek

In alle lagen van de club lijkt Anderlecht in niks meer op het Anderlecht van het recente verleden. Alleen de resultaten zijn gelijkaardig. So be it.

Het zou niet correct zijn om te zeggen dat RSCA terug naar af is omdat het per ongeluk van KVO verloor. Misschien duurt het allemaal langer dan gehoopt, maar er zit wel toekomstmuziek in dit elftal. Liefst elf van de achttien namen op het wedstrijdblad komen van Neerpede.

Zou daar nu echt geen diepe spits meer rondlopen? Want dat is dus wel een probleem: Anderlecht scoort zo moeilijk. Nochtans had het mogelijkheden genoeg om het verschil uit te diepen. Gerkens, Amuzu, Verschaeren: keer op keer net niet. En als je dan achterin makkelijk treffers slikt... Michel Vlap weet de goal wel staan. Heerlijk doelpunt van een leuke speler.

Puur sportief is het onbegrijpelijk dat het bestuur nog geen spits vond. Het remt 'het proces' onnodig af. Liever vroeg dan laat haal je punten, want defensief zal het moeilijk blijven. Dat is logisch, in deze filosofie en met deze (beperkte) kwaliteit.

Geen plan B

Daarnaast een bedenking is dat er geen plan B is. Ook omdat er geen bank is. Wie had Kompany moeten brengen bij 1-2? Samir Nasri is niet eens fit. In dat opzicht is het wel eigenaardig dat Sven Kums zelfs niet in de selectie zat. Niet dat hij gisteren de boel zou opengebroken hebben, maar hij is toch een garantie op voetbal.

Doku heeft gesukkeld met kleine blessures in de voorbereiding. Amuzu, Zulj, Verschaeren, Bornauw en Cobbaut zijn pas terug na hun vakantie. Maar nu al was het beter dan wat Rutten en Belhocine ooit brachten. Dan is rust op zijn plaats.

Anderlecht zal waarschijnlijk geen landskampioen worden, daarvoor zijn de wonden te diep en te vers. Revalideren kost tijd en gaat gepaard met ups en downs. Puur voetballend was het bij momenten bemoedigend. Dominant zelfs. En was de 2-0 van Vlap niet afgekeurd, dan zou er nu geen zinnig mens twijfelen.

"Voor mij persoonlijk is het de eerste nederlaag in achttien maanden", zei Kompany achteraf. "Je kunt je dus inbeelden hoe ontgoocheld ik ben. Maar eerlijk: ik had dit scenario ingecalculeerd. De eerste twintig minuten speelden we champagnevoetbal. De jonge jongens lieten zien wat ze allemaal in hun mars hebben. We hadden Oostende echt in een wurggreep. Maar in plaats van 2-0 werd het plots 1-1 en ik zag in sommige blikken de ontgoocheling. Het vertrouwen en daarmee ook de intensiteit vielen meteen weg. Dat heeft met ervaring te maken. "

Kompany is er desondanks gerust op. "Ik ga niks veranderen", sprak hij plechtig. "Het geloof binnen de club in deze manier van voetballen is extreem. Iedereen staat erachter: bestuur, trainers, spelers. Ja, ook over het uitvoetballen tot in het extreme. Ik weet dat het risico's inhoudt, maar we wijken daar niet van af. Nu lijkt het nog allemaal een beetje roekeloos, maar er komt een moment dat we die manier van spelen zó onder de knie zullen hebben dat het allemaal natuurlijk wordt. Spelen met lef zal ons motto blijven."