Topless zonnen op het strand: waar zijn de blote borsten gebleven?

Jarenlang lag ik topless – en vaak in een string – op de Europese stranden. Ik kan niet zeggen dat dit een feministische of provocerende drijfveer had. Ik wilde egaal bruin worden, en er was een consensus onder mijn doorgaans witte leeftijdsgenoten – die nu begin 30 zijn – dat ‘witte koplampen’ in de zomermaanden voorkomen dienden te worden.

Ik was geen bovengemiddeld zelfverzekerde tiener en twintiger, maar topless zonnen was voor mij een neutrale, aseksuele bezigheid. Ietsje anders dan zonnen in complete bikini, maar niet veel anders. ­Bovendien: bijna iedereen deed het. Tenminste, ik en mijn vriendinnen deden het. Achteraf was ‘het normaal’ al ­jarenlang aan het kantelen, maar ik had dat pas door toen topless zonnen was verdwenen.

Die realisatie kwam op een Grieks strand in 2013. Een Grieks-Amerikaanse vriendin had me er mee naartoe genomen. Ik stond op het punt mezelf van mijn bikinitopje te ontdoen, toen het me opviel dat er verder geen vrouwentepel te zien was. “Topless is oké toch?”, vroeg ik voor de zekerheid aan mijn vriendin.