De miljardair in de zak van Epstein: het zakengenie achter Victoria's Secret

In mei 1997 werd Alicia Arden, een model uit Californië, voorgesteld aan een man die zogezegd werkte als talentscout voor lingeriemerk Victoria’s Secret: Jeffrey E. Epstein. Hij nodigde haar uit in zijn hotelkamer in Santa Monica om auditie te doen voor de catalogus. Toen ze er aankwam, zegt Arden, greep de man haar vast. Hij probeerde haar uit te kleden en zei dat hij ze eens ‘als een man’ zou pakken. Arden, toen 27, vluchtte in tranen weg.

Een crisis als deze zal de bazen bij L Brands, het moederbedrijf van Victoria’s Secret, niet hebben verrast. Twee hooggeplaatste leidinggevenden waren er midden jaren 90 al achter gekomen dat diezelfde kerel, een dichte adviseur van CEO Leslie H. Wexner, zich voordeed als scout voor Victoria’s Secret. Wexner werd daar volgens de twee van op de hoogte gebracht.

Wexner is een van de invloedrijkste bedrijfsleiders van het land, maar het is niet helemaal duidelijk wat hij vervolgens met die informatie deed. Wat wel duidelijk is, is de bijzonder sterke greep die Jeffrey E. Epstein op hem had. Amper een paar jaar nadat ze elkaar hadden leren kennen, kreeg de financier uit New York enorm veel macht over Wexners financiën, liefdadigheidswerk en privéleven. Dat blijkt uit gesprekken met kennissen, maar ook uit gerechts- en financiële documenten.

Wexner gaf Epstein de toelating om in zijn naam geld te lenen, zijn belastingaangifte te ondertekenen, personeel aan te werven en acquisities te doen. In de loop der jaren kocht Epstein een herenhuis in New York, een privévliegtuig en een luxueus landgoed in Ohio – vandaag naar schatting samen 100 miljoen dollar waard – die eerder eigendom waren van Wexner of zijn bedrijven. Tezelfdertijd dreef hij een wig tussen Wexner en zijn vroegere medewerkers en vrienden.

Handel in meisjes

In de jaren 80 maakte Epstein zijn opwachting in Columbus, Ohio, waar L Brands gevestigd is. Toen al trokken vrienden en collega’s van Wexner grote ogen, omdat een gerenommeerd zakenman op het hoogtepunt van zijn carrière zo veel vertrouwen gaf aan een buitenstaander. Een buitenstaander met een mager cv en amper financiële ervaring, bovendien. En het mysterie wordt groter en groter, nu federale aanklagers in New York de nu 66-jarige Epstein beschuldigd hebben van seksueel misbruik en het verhandelen van meisjes. Sommigen van hen waren amper veertien jaar.

Deze storm kan L Brands serieus in de problemen brengen. Het gaat tenslotte om een beursgenoteerd bedrijf met merken als Victoria’s Secret en Bath & Body Works in de portefeuille. Wexner, de grootste aandeelhouder van L Brands, prees Epstein ooit als “een heel loyale vriend” met “een uitstekend beoordelingsvermogen en bijzonder hoge maatstaven”.

Hoe dan ook, het is duidelijk dat Epstein stinkend rijk werd gedurende de jaren waarin hij nauw met Wexner samenwerkte. 

Vertegenwoordigers van Wexner en L Brands wilden geen details vrijgeven over de aard van het werk dat Epstein voor Wexner deed. “Epstein fungeerde weliswaar tot twaalf jaar geleden als persoonlijke geldbeheerder van meneer Wexner, maar hij was nooit in dienst van het bedrijf en heeft de firma nooit officieel vertegenwoordigd”, zegt woordvoerder Tammy Roberts Myers.

Volgens Myers heeft L Brands op bevel van de raad van bestuur onlangs advocaten onder de arm genomen “om een grondig onderzoek te voeren” naar de precieze aard van de relatie. Wat dat onderzoek precies inhoudt, daar werd niets over gelost.

Wexner, 81, blijft zwijgen als een graf. Wel richtte hij deze maand een brief aan de werknemers van L Brands, waarin hij verklaarde hij dat hij zich “NOOIT bewust is geweest van de illegale activiteit die de aanklacht vermeldt”.

Epstein pleit op zijn beurt onschuldig op de aanklacht dat hij en zijn werknemers tientallen minderjarige meisjes hebben betaald voor seksuele handelingen. Hij wacht in de gevangenis zijn proces af. Zijn advocaat, Martin G. Weinberg, weigert commentaar te geven.

The Merlin of the Mall

Wexner groeide op in Ohio, waar zijn ouders een winkel in vrouwenkleding uitbaatten. In 1963  begon hij een eigen zaak in een winkelcentrum in Columbus: The Limited. Een paar decennia later kreeg hij zijn bijnaam van The New York Times: ‘The Merlin of the Mall’, omdat hij zo’n invloed had op het Amerikaanse shopping mall-gebeuren. In de jaren tachtig timmerde hij met L Brands volop aan de uitbreiding van zijn ketens The Limited en Express, en slokte hij ondertussen bedrijven als Henri Bendel en Lane Bryant op.

Wexner, die daarna ook nog Abercrombie & Fitch kocht en Bath & Body Works lanceerde, deed zijn belangrijkste acquisitie in 1982: een obscuur bedrijf genaamd Victoria’s Secret. Hij bouwde het al snel uit tot de wereldspeler die decennialang mee bepaalde wat de Amerikanen verstaan onder ‘sexy’. 

Wexner wilde zijn persoonlijke investeringen diversifiëren en keek daarbij verder dan zijn winkelketens. Hij had plannen voor de bouw van luxewoningen in New Albany, Ohio. Bovendien wilde hij meer tijd besteden aan kunst, liefdadigheid en een aantal Joodse initiatieven, zegt Robert Morosky, voormalige vicevoorzitter van The Limited.

Het was toen ongeveer, halverwege de jaren 80, dat Wexner en Epstein elkaar via een gemeenschappelijke vriend leerden kennen: een verzekeringsman genaamd Robert Meister.

Epstein was toen in de 30, kwam van Coney Island en had totaal niet de uitstraling van een financieel adviseur voor de superrijken. Hij had zelfs nooit de universiteit afgemaakt. Wel had hij een tijdje wiskunde gegeven in Manhattan, waarna hij voor de investeringsbank Bear Stearns was gaan werken. Hij bazuinde rond dat hij belastingdeskundige was, noemde zichzelf een fraudejager met een talent voor het bedenken van geavanceerde investeringsstrategieën.

Nadat Meister hen aan elkaar had voorgesteld, begon Epstein alsmaar meer tijd met Wexner door te brengen. Collega’s die al lang met Wexner samenwerkten, vroegen zich af waaraan die nieuwkomer die behandeling verdiend had. Morosky deed wat onderzoek naar de achtergrond van Epstein, maar was niet onder de indruk. “Ik probeerde te achterhalen hoe hij het geschopt had van wiskundeleraar tot een adviseur in private banking”, zegt Morosky. “Ik vond gewoon niets.”

De formele rol van Epstein bestond erin het fortuin van Wexner te beheren en hem financieel advies te geven. Een normale financieel adviseur die een miljardair bijstaat, gaat dan aan de slag met effecten, hedgefondsen en private equity, en pakt vervolgens een procent op de winst. Het is niet duidelijk of er een officiële overeenkomst was waarin de rol van Epstein of zijn honorarium was vastgelegd. Vertegenwoordigers van Wexner en het bedrijf weigerden vragen te beantwoorden over investeringen die Epstein voor Wexner deed en hoe die uitdraaiden, en wilden niet ingaan op de vraag of Epstein ooit een audit onderging of Wexner informatie bezorgde over de financiële diensten die hij leverde.

“Die hele kwestie is een mysterie voor mij”, zegt Pete Halliday, een klasgenoot van Wexner die hem hielp geld te zoeken toen The Limited ongeveer vijftig jaar geleden naar de beurs trok. The Limited werd later L Brands.

Oud-collega’s en vrienden van Wexner merkten dat hij zich van hen distantieerde. Zo was er bijvoorbeeld Jim Duberstein, die decennialang Wexner vergezelde naar sportwedstrijden en etentjes. Ze investeerden zelfs samen in vastgoed. Duberstein herinnert zich een vergadering in Wexners bureau: Epstein arriveerde veel te laat en zwierde zijn voeten op het bureau. Wexner zelf, die de meeting telefonisch bijwoonde, beval Epstein om zijn oude vriend Duberstein als familie te behandelen. 

Niet lang daarna hadden Duberstein en Epstein een meningsverschil – Duberstein kan zich niet herinneren waarover dat ging – waarop Wexner met Duberstein brak. Duberstein probeerde hem herhaaldelijk telefonisch te bereiken en schreef hem brieven, maar Wexner reageerde daar niet op.

“Blijkbaar trok hij partij voor Epstein”, zegt Duberstein. “Toen we nog contact hadden, was Wexner waarschijnlijk de fijnste mens die ik ooit had gekend. Hij was immens genereus en begripvol. Ik heb alleen maar lof voor hem – tot hij de navelstreng doorknipte.”

Vanaf het begin ging de rol van Epstein veel verder dan die van traditionele geldbeheerder. Eind jaren 80 begon Wexner met de bouw van Limitless, een jacht van 100 meter. Epstein zag toe op de bouw en het ontwerp, zegt Craig Tafoya, die vijftien jaar lang kapitein was op het schip. Tijdens vergaderingen met scheepsbouwers had Epstein oog voor de kleinste details en ontpopte hij zich tot taaie onderhandelaar. “Hij liet niet met zich sollen.” Volgens Tafoya bracht Epstein trouwens niet veel tijd op het jacht door: “Hij werd al zeeziek als hij in een glas water keek.”

Enorm vertrouwen

Het duidelijkste bewijs van Wexners bijna grenzeloze vertrouwen in Epstein kwam er in juli 1991. Wexner ondertekende een drie pagina’s lang juridisch document dat Epstein de volmacht gaf om namens Wexner mensen in dienst te nemen, cheques uit te schrijven, eigendommen te kopen en te verkopen en geld te lenen. Epstein, stipuleerde het document, had “de volledige bevoegdheid en autoriteit om al het noodzakelijke te doen” voor Wexner.

“Er is enorm veel vertrouwen nodig om iemand de volledige controle te geven”, zegt William P. LaPiana, decaan van New York Law School, die het document op verzoek van The Times bekeek. “Eigenlijk betekent het dat je alles met de naam van iemand anders kunt ondertekenen.”

In de zestien volgende jaren gaf het document Epstein ongeziene macht over de financiële zaken van Wexner. In dezelfde periode kreeg Epstein de controle over of het bezit van waardevolle eigendommen die eerder toebehoorden aan Wexner of zijn bedrijven.

Al snel verscheen de naam Epstein op tal van belangrijke documenten, zelfs op trusts voor de kinderen van Wexner. 

In Zwitserse bankdocumenten die verband houden met sommige van Wexners entiteiten wordt de rol van Epstein beschreven als die van ‘fortuinbeheerder’. De documenten maakten deel uit van een hoop vertrouwelijke documenten die gelekt werden aan de Franse krant Le Monde. The Times kon ze als lid van het International Consortium of Investigative Journalists inkijken.

Toen Wexner in 1993 trouwde met Abigail S. Koppel, een advocate uit New York, was Epstein al diep doorgedrongen in het leven van zijn cliënt. Epstein kreeg Wexner zelfs zover dat hij, als trustee van een familiale stichting, een proces kon aanspannen tegen Wexners eigen moeder. Epstein schrok er namelijk niet voor terug zich te bemoeien met het persoonlijk leven van zijn cliënten. “Als een cliënt beschermd moet worden – soms zelfs tegen zijn eigen familie – dan is het vaak beter dat de mensen mij haten, en niet de cliënt”, vertelde hij in 2003 aan Vanity Fair. Epstein lijkt bij lange na niet de imposante lijst klanten gehad te hebben waarmee hij uitpakte. Wexner was verreweg zijn belangrijkste klant.

Epstein werd alomtegenwoordig in Ohio. Zijn zwart adresboekje stond vol telefoonnummers die begonnen met ‘614', het zonenummer van Columbus. Het ging om tientallen nummers van Wexner, zijn persoonlijk personeel en leidinggevenden van L Brands, en zelfs van een paar lokale artsen. Epstein, die voortdurend heen en weer vloog naar Columbus in zijn privévliegtuig, was een vaste klant op de feestjes van Wexner en wierf elk jaar fondsen voor het Wexner Arts Center.

Toen Wexner zijn 59ste verjaardag vierde met een feestje op zijn landgoed, was Epstein de ceremoniemeester die toasts uitbracht en gasten introduceerde, zegt iemand die erbij was.

Handen als wapens

Hoe meer Epstein zich ontfermde over het fortuin van Wexner, hoe meer van dat fortuin in zijn handen terechtkwam. Epstein was sterk betrokken bij Wexners luxueuze vastgoedproject in New Albany, ongeveer 23 kilometer van Columbus. Voor zijn eigen woonst koos hij een wolkenkrabber in het centrum van Columbus. Wie daar ook woonde, was Jack Kessler, de medestichter van de New Albany Co. en een van Wexners beste vrienden. Kessler wilde geen commentaar kwijt.

In het vastgoedproject in New Albany werd ook een 1.000 vierkante meter grote villa met 23 slaapkamers en zwembad en badhuis voor Kessler en zijn vrouw gebouwd. Dat blijkt uit kadasterdocumenten. Maar juridisch gezien was Wexner eigenaar van het gebouw. In 1992 verwierf Epstein het voor 3,5 miljoen dollar.

In 1998 kocht een aan Wexner gelinkte firma de eigendom terug van Epstein voor 8 miljoen dollar, meer dan het dubbele van zijn eigen investering. De geschatte waarde van het gebouw is niet veranderd in de voorbije 20 jaar, volgens het schattingsbureau Franklin County Treasurer: 7,8 miljoen dollar.

Rond dezelfde tijd kocht Epstein, via een ander bedrijf, voor 7,95 miljoen dollar Little St. James Island op de Amerikaanse Maagdeneilanden, wat zou uitgroeien tot een van zijn voornaamste verblijfplaatsen.

Epstein nam in 1998 ook bezit van Wexners herenhuis in de New Yorkse Upper East Side. Epstein zou er 20 miljoen dollar voor betaald hebben, maar er zijn geen openbare documenten beschikbaar van die transactie.

Ongeveer twee jaar later verwierf een bedrijf dat gecontroleerd werd door Epstein een Boeing 727 die eerder eigendom van The Limited was geweest. Ook van die transactie zijn geen openbare documenten beschikbaar, maar het zou om een bedrag van 10 miljoen dollar gaan.

Epstein vervulde leidinggevende functies in stichtingen van Wexner, blijkt uit belastingaangiften. Twee van die stichtingen doneerden 21 miljoen dollar in de vorm van cash en aandelen aan een liefdadigheidsorganisatie van Epstein, COUQ. Die vzw sponsorde tal van andere organisaties, zoals het politiedepartement van Palm Beach, Florida, een balletvereniging uit Florida en de Clinton Foundation.

Doordat hij zo dicht bij Wexner stond, kon Epstein makkelijk jonge vrouwen benaderen.

Zo werkte Maria Farmer in de zomer van 1996 aan een kunstproject van Epstein op het landgoed van Wexner in Ohio. Daar randde Epstein haar aan, zo stelt ze in een proces-verbaal dat ze eerder dit jaar liet opstellen in een federale rechtbank in Manhattan. Ze zegt dat ze de kamer uit vluchtte en de politie belde, maar het veiligheidspersoneel van Wexner zou haar haar twaalf uur lang hebben vastgehouden.

Rond die tijd kwamen leidinggevenden bij L Brands erachter dat Epstein zich bemoeide met de rekrutering van lingeriemodellen voor de catalogus van Victoria’s Secret: een gegeerde opdracht bij jonge modellen en beginnende actrices. Ze maakten zich zorgen, want Victoria’s Secret werkte met agentschappen, niet met individuele scouts, zo stellen twee voormalige leidinggevenden.

Volgens hen beloofde Wexner zich met de zaak bezig te houden.

Minder dan een jaar na de vermeende aanranding van Farmer bezocht Arden, wiens relaas u in het begin van dit verhaal las, Epstein in zijn hotelkamer in Santa Monica. Ze wilde met hem praten over een rol in die beruchte catalogus van Victoria’s Secret. “Zijn wapens waren zijn handen”, zegt Arden. Een dag nadat Epstein haar had aangerand, ging ze naar de politie. Ze was bang dat hij zijn connecties met Victoria’s Secret zou gebruiken om andere vrouwen kwaad te doen. Omdat ze maar bleef piekeren, stapte ze een week later opnieuw naar de politie om een officiële verklaring af te leggen.

Dat politieverslag, dat The Times kon inkijken, is een van de eerste bekende verslagen waarin Epstein beschuldigd wordt van seksueel misbruik.

Begin 2006 klaagden de autoriteiten in Florida Epstein aan voor meerdere gevallen van aanranding en onwettige seksuele activiteiten met minderjarigen.

Pas achttien maanden later verbrak Wexner zijn banden met Epstein.

In 2008 pleitte Epstein schuldig aan het aanzetten tot prostitutie van een minderjarige en moest hij zich laten registreren als seksueel delinquent. Toen die zaak de krantenkoppen haalde, besefte Arden eindelijk dat Epstein nooit voor Victoria’s Secret had gewerkt. Ze vraagt zich nu af of zijn connecties met Wexner hem geholpen hebben om weg te komen met de misdrijven waarvan hij nu beschuldigd wordt.

“Waarom zou iemand die zo machtig en succesvol is bevriend zijn met Jeffrey Epstein?”, zegt Arden. “Ik begrijp het niet.”