70 maanden cel voor beruchte tafelschuimster: “Zonder geld kan ik mijn leven niet beteren”

Met een doffe blik in de ogen, ongewassen haren, gekleed in lompen en op iets wat je nauwelijks schoenen kunt noemen, werd Nadine Willems woensdagmorgen de rechtszaal in Kortrijk binnengeleid. Geboeid en begeleid door twee forse bewakers nam ze ongeïnteresseerd plaats in het beklaagdenbankje. Wetend dat ze even later opnieuw een aantal maanden extra celstraf zou krijgen.

De voorbije jaren maakte Nadine Willems er een sport van om links en rechts te gaan tafelen zonder te betalen. Meer dan 120 keer sloeg ze toe. Het leverde haar de bijnaam ‘de schrik van de horeca op’. Restauranthouders aan de kust werden aanvankelijk het slachtoffer, maar de vrouw verlegde haar actieterrein later naar Gent en Kortrijk. De plaatsen waar ze in haar eigen regio - Willems woont in Bredene - kon tafelschuimen, raakten immers stilaan uitgeput. En almaar meer werd ze ook de toegang geweigerd door restauranthouders die haar herkenden. In de sector circuleren immers al een tijd foto’s van de vrouw, met de melding ‘zeker niet binnenlaten, heeft nooit geld op zak!’.

Nadine Willems glipte lang door de mazen van het net, maar een tijdje geleden werd ze na een nieuw feit in Gent opgepakt door de politie. Die informeerde even bij het parket van Veurne, waar al tientallen dossiers tegen de vrouw gebundeld waren. Het telefoontje kwam net op tijd: twee dagen nadien verliep de termijn waarin de vrouw beroep kon aantekenen tegen een rist vonnissen. Daardoor zit ze nu in de cel. Willems was toen al 26 keer veroordeeld, goed voor 92 maanden cel waarvan 61 effectief. Dat zijn er woensdag in Kortrijk in totaal 70 geworden.

De 48-jarige vrouw stond in Kortrijk terecht omdat ze in mei en juni in de Groeningestad vijf keer ging tafelen zonder te betalen. Maar ook voor winkeldiefstal moest ze zich verantwoorden. In een Kortrijkse vestiging van de winkel Kruidvat ging ze aan de haal met een tandenborstel, shampoo, nagellak, snoepjes en een pak koeken. Het tafelschuimen leverde haar zes maanden effectief op, de winkeldiefstal nog eens drie maanden en een boete van iets meer dan 200 euro. “Ik heb geen andere keuze”, murmelde de vrouw tussen haar tanden. “Geld heb ik niet. En de boetes die ik tot dusver heb gekregen van de rechtbank maken het nog moeilijker. Zo is het voor mij onmogelijk om mijn leven te beteren.”

De rechter was scherp in zijn oordeel. “U bent jaloers, egoïstisch en asociaal. U kunt het niet verdragen dat een ander het beter heeft dan u. Maar anderzijds vindt u het ook niet nodig om te gaan werken en uw eigen situatie te verbeteren. Bovendien is duidelijk dat uw eerdere veroordelingen helemaal geen effect hebben. U blijft maar doorgaan, zonder respect voor de mensen die u benadeelt. Nieuwe veroordelingen zullen u alleen maar zwaardere straffen opleveren.” Het binnensmonds gebrabbel van de vrouw was nauwelijks verstaanbaar. Ze liet merken dat ze niet onder de indruk was van haar straf. Anderszijds was ze allesbehalve akkoord.