Bjorg Lambrecht: bijtertje op de fiets, ontwapenend ernaast

“Ik besef nu dat ik dit kan.” We spreken 23 april van dit jaar. Bjorg Lambrecht is net vierde geworden in de Waalse Pijl, hij staat nog uit te hijgen over zijn stuur. Wanneer hij opkijkt, fonkelen de ogen in dat altijd guitige gezicht. Dit is waar hij op hoopte, dit is de bevestiging van zijn grote talent. De jongen is een paar dagen eerder al vijfde geworden in de Brabantse Pijl en zesde in de Amstel Gold Race – namen die klinken als een bel in het wielrennen. Nu legt hij wereldtoppers als Julian Alaphilippe en Jakob Fuglsang het vuur aan de schenen op de steile Muur van Hoei.

Het doet een jonge wielrenner dromen. “Ik heb zeker nog twee jaar nodig, maar ik hoop dat jullie dan pagina’s vol over mij mogen schrijven.”

Had Remco Evenepoel (19) niet bestaan, dan hadden we Bjorg Lambrecht (22) zonder blozen het grootste Belgische wielertalent van deze generatie mogen noemen. Eerlijk gezegd, de combinatie zag er zowaar nog mooier uit. Evenepoel, dat is de grote rondehoop op wie dit wielergekke land al zo lang zit te hopen, Lambrecht was de puncher-klimmer die België weer zou doen dromen in de Waalse en Italiaanse klimkoersen, de eerste sinds Frank Vandenbroucke – dat ene wonderjaar van Philippe Gilbert niet meegerekend.

Tv-commentator Michel Wuyts noemt hem een van de drie pijlers waarop ons wielrennen zou worden gebaseerd. De derde is dan de jonge Limburgse sprinter Jasper Philipsen (21). Lambrecht besefte zelf heel goed welk potentieel hij in zich droeg. “Ik denk dat ik bewezen heb dat ik in de toekomst een winnaar kan zijn”, zei hij in april.

Het klinkt nu wrang, maar op 5 juni stuurde Lotto-Soudal nog vol trots een perscommuniqué de wereld in. “Breaking news: Bjorg Lambrecht tekent bij!” Met een uitroepteken op het einde. De toekomst leek verzekerd nadat het goudhaantje zijn handtekening had gezet onder een nieuw contract van twee jaar.

Vicewereldkampioen

Tot wat hij in staat was, zullen we helaas nooit weten. De jongen uit het Oost-Vlaamse Knesselare, bij Aalter, was pas bezig aan zijn tweede profjaar. Vorig seizoen won hij een rit in de Tour des Fjords in Noorwegen, dat was al heel knap voor zo’n jonge renner. In het najaar werd hij tweede op het WK bij de beloften. Hoewel hij al prof was, mocht hij meedoen omdat hij nog zo jong was. Hij was de beste klimmer van het hele pak, maar de Zwitser Marc Hirschi toonde zich een betere daler en de finish lag beneden. “De grootste ontgoocheling van mijn leven”, sprak Lambrecht.

Het is de enige keer dat we hem boos zagen. Lambrecht was altijd vrolijk, altijd aan het lachen en dat zijn geen clichés. De jongen was een flapuit, heerlijk ontwapenend en charmant. Toen bekend werd dat hij prof zou worden, poseerde hij in de krant met zijn geboorteknuffel, een konijn – dat reisde overal met hem mee en dat was niets om zich over te schamen, vond hij.

Op de fiets was hij een karaktertje, een bijter, explosief en impulsief. “Maar dat laatste leer ik onder controle te houden”, vertelde hij aan het begin van deze zomer. “Ik verspil nu minder energie en dat zie je aan mijn resultaten.” In juni werd hij zo twaalfde en beste jongere in het Criterium du Dauphiné, de koers waar alle groten zich gaan bereiden op de Tour. Alweer die belofte. En net als in de Tour krijg je daar een witte trui voor, die nu voor altijd de zijne is.

Lambrecht ging halverwege de rit tussen Chorzow en Zabrze tegen het asfalt. Er was geen andere renner bij de val betrokken. Volgens Poolse media kwam hij op een betonnen rioolbuis terecht. Duidelijk is dat het parcours door de regen spekglad was.

“We hebben ter plekke geprobeerd hartmassage te geven en hebben een helikopter opgeroepen, maar zijn toestand bleek te ernstig om hem per helikopter te vervoeren", zei wedstrijddokter Ryszard Wisniewski. “We hebben dan ter plekke meer reanimatie gedaan en zijn daar in de ambulance mee doorgegaan. In het ziekenhuis is hij tijdens de operatie bezweken.”

Trieste lijst

De verslagenheid bij zijn ploeg is groot. Koers is een gevaarlijke sport – de dood rijdt altijd mee, zegt een luguber wielergezegde – maar de Lotto-ploeg in het bijzonder werd de voorbije jaren niet gespaard. Vier jaar geleden, in de Vuelta van 2015, belandde Kris Boeckmans twee weken in coma na een frontale val op zijn gezicht. In 2016 ontsnapte Stig Broeckx nipt aan het ergste na een val in de Ronde van België. Lambrechts naam komt op een trieste en veel te lange lijst.

Zijn ploegmaats en sportbestuurders reageerden gisteren emotioneel. Ploegleider Kevin De Weert reed huilend over de meet in Polen. De renners kregen pas na de rit, die niet werd geannuleerd, te horen dat hun collega en vriend was overleden. 

Sportief manager Marc Sergeant verwoordde het zo: “Ik ben in de war na het overlijden van Bjorg. Wat een pijn voor zijn familie, vrienden en de hele Lotto-ploeg. ‘Sterk blijven’ is makkelijker gezegd dan gedaan. Dit is zó hard en oneerlijk.”

Jasper De Buyst, zijn ploegmaat: “Een toptalent en bovenal een fantastische kerel. Altijd grapjes maken, vriendelijk tegen iedereen. Nu heb je ons veel te vroeg verlaten. Je zal enorm gemist worden!” 

Werelduurrecordhouder Victor Campenaerts haalde een anekdote boven. “Bjorg, weet je nog twee weken geleden? Ik had alle moeite van de wereld om het tempo van de groep te volgen tijdens training. Ik had het fysiek en mentaal lastig. Je draaide je om en kwam teruggereden tot bij mij: ‘We doen dit samen!’ Het was een genoegen om twee jaar ploegmaat van je te mogen zijn”

Ook voormalige en toekomstige ploegmaats betuigden hun medeleven. André Greipel kon de tragedie niet vatten nu ‘Matchbox’, zoals zijn bijnaam luidde, er niet meer is. John Degenkolb, die volgend jaar bij Lotto-Soudal rijdt en ook in Polen meedoet, ging zich na de rit meteen aan de Lotto-ploegbus vergewissen van de situatie en keerde met gebogen hoofd terug.

Rit geneutraliseerd

De rit van vandaag in de Ronde van Polen wordt geneutraliseerd; het peloton zal in gesloten formatie van start naar finish rijden. De Belgische wielerbond gelastte de persconferentie af die vandaag voorzien was in aanloop naar het EK in het Nederlandse Alkmaar. De geselecteerde renners mogen zelf beslissen of ze de komende dagen in actie komen.

Nog een laatste keer Lambrecht, naar aanleiding van de vele goede resultaten en prestaties van de jonge gasten (Bernal, Hirschi, Evenepoel, Sivakov, Hamilton…) dit seizoen: “Ik trek me daaraan op. Ik denk dan: het mag ook een keer mijn beurt zijn. Ik hoop dat het dit jaar nog eens prijs is.”