‘Jimmie Herrod klinkt als een vrouw, ziet eruit als een man, en is een ónwaarschijnlijk fenomenale zanger’

Welke boeken zitten er in de reiskoffer?

“Ik heb net De hemel verslinden uit, het nieuwe boek van Paolo Giordano, bekend van De eenzaamheid van de priemgetallen. Echt een heel, heel goed boek, over jongeren in Italië die het een en ander meemaken. Ongelofelijk mooi geschreven en ik heb er enorm van genoten. Een absolute pageturner. Dan was er ook nog Wild Vlees, van collega-acteur Rudy Morren. Dat is zijn debuutroman waar ik net de preview van heb mogen lezen op uitgeprinte A4-bladen. (lacht) Het komt in september uit en ik vind het alvast veelbelovend. Heel knap dat je als schrijver zo kunt debuteren. Een spannende misdaadthriller met een zeer, euhm, verrassend einde. Fijn om te ontdekken dat hij ook dát talent heeft.”

“Daarnaast ben ik net begonnen in Archief van verloren kinderen, geschreven door Valeria Luiselli. Het thema ligt me nauw aan het hart want het gaat over kinderen in de kampen aan de Amerikaans-Mexicaanse grens. Velen komen uit El Salvador waar ik vorig jaar was en ik heb er ook een hele familiegeschiedenis, dus heel die situatie doet me wel wat. In hetzelfde thema heb ik ook nog een non-fictieboek: Niemand wil ze hebben, van Linda Polman. Ze vergelijkt onder andere de reacties van mensen en regeringen op de vluchtelingenstromen tijdens de Tweede Wereldoorlog met de manier waarop we er vandaag mee omgaan. Maar vooral over wat er overblijft van de belofte ‘nooit meer’, waar het VN-vluchtelingenverdrag van 1951 zich op baseerde. Ik moet er nog aan beginnen, maar het lijken mij angstaanjagende paralellen en ik verwacht er veel van.”

Wat is uw ideale soundtrack voor uw rit naar het zuiden?

“Ik ben een grote fan van Pink Martini, een Amerikaanse bigband, en ga dan ook elke keer kijken als ze naar België komen. Vorige maand stonden ze nog in het OLT Rivierenhof en er was een gastzanger bij, Jimmie Herrod. Hij klinkt als een vrouw, ziet eruit als een man, en is een ónwaarschijnlijk fenomenale zanger. Ik heb meteen zijn cd gekocht en die ook al grijsgedraaid ondertussen.”

“Van Pink Martini zelf heb ik ook twee of drie nieuwe cd’s en die passen helemaal in de zomer, echt om gelukkig van te worden. ‘Je ne veux pas travailler/sympathique’ vind ik echt een geweldig nummer. Het staat recht tegenover mijn natuur want ik heb het gevoel dat ik dikwijls te veel werk. (lacht) Maar ik vind het wel fijn om in onze voorstelling Salut La Copine een nummer te zingen dat het tegenovergestelde brengt.”