“Het is de negende keer dat ik deelneem en ik wilde eens iets speciaals doen. Ik wilde de tocht nog iets zwaarder maken dan dat hij eigenlijk al is. Je moet rekenen dat een volledige brandweeruitrusting met persluchttoestel op de rug al gauw twintig kilogram en meer weegt”, zegt hij. “Ik draag deze Dodentocht ook op aan vier collega’s van de brandweer die ik heb verloren in mijn zestienjarige carrière: Peter Van den Eynden van brandweerpost Puurs, Ernest Robeyns van de post Willebroek en Jolle Pauwels en Geert Jansegers van het Bornemse korps. Drie van hen stierven aan kanker. Daarom dat ik meestap ten voordele van A Touch of Rose.”

Wim beseft dat het een moeilijke tocht zal worden. “Eind vorig jaar heb ik mijn linkerkuitspier gescheurd en afgelopen voorjaar mijn rechterkuitspier. Daardoor heb ik veel minder kunnen trainen. En met mijn brandweerpak aan zal het ook flink zweten worden. Maar ik probeer de tocht uit te wandelen. Op karakter. Het zal afzien worden, maar mensen met een ziekte als kanker zien nog veel meer af. Daar is dit een habbekrats tegen.”