Seigneur Roger die het plebs oproept om in opstand te komen, du jamais vu, het moet hem echt heel hoog zitten

Een oude auto verkopen is beter voor de gemoedsrust dan een oude voetbalclub, zoveel is inmiddels wel duidelijk. Nooit ellende mee gehad, met een auto, hoewel er wel degelijk een en ander aan scheelde. Maakt niet uit, zei de opkoper, hij gaat toch naar Afrika/Oost-Europa. Of de garage, waar een nieuwe werd besteld, zei: “Geef hier (die auto en dat geld).”

Het gaat er even iets anders aan toe als een voetbalclub van eigenaar verandert. Bij de verkoop zelf, het moment en de photo opp, is er geen vuiltje aan de lucht. De eigenaars schudden de hand en wensen elkaar de grootste successen toe. Na een paar maanden begint dan het gerommel.

De laatste overname in het Belgisch profvoetbal was die van Louis De Vries, die SK Lokeren kocht van Roger Lambrecht. Iedereen straalde: de oude Lambrecht was content dat hij nog wat geld zag van zijn ruïne en De Vries kirde alsof hij in Lokeren aan het Belgische Manchester City ging bouwen.

Twee weken geleden klonk het al anders: er was geld gestolen bij het leven, zei hij in Sport/Voetbalmagazine. Hij zette wel Lambrecht uit de wind: die wist het niet. Of, wat erger was: hij was de grip kwijt. Waarmee hij in feite bedoelde: die Lambrecht heeft die club gewoon heel slecht beheerd en door zijn schuld zitten we nu in 1B.

Toen Peter Callant inmiddels anderhalf jaar geleden KV Oostende overnam van Marc Coucke was dat nog de deal van zijn leven. Na enkele maanden sijpelden berichten door over dure stadionhuur, gigantische uitstaande schulden bij makelaars, te dure contracten, allemaal erfenissen van het vorige bewind. Er moest Coucke-vet worden weggesneden. Kwalificeer het maar als de perversiteit van de sportjournalist met kilometers, maar ik kreeg het beeld van zo’n naakte Coucke op de operatietafel en dat weggesneden vet niet meer van mijn netvlies.

Later werd het “een beladen erfenis” en als snel vielen er “lijken uit de kast”. En toen koos Callant eieren voor zijn geld – lees: koos voor zijn bedrijf, waar Coucke een grote klant is – en liet KV Oostende over aan Frank Dierckens. Voorlopig is het daar rustig.

Oude adel

Dé overname van de laatste jaren was die van RSC Anderlecht, het uitgewoond instituut van de Vanden Stock-dynastie. De overnemer, Marc Coucke, bedoelde het allicht nog niet zo kwaad toen hij bij de overname stelde dat het vorige Anderlecht te vergelijken was met de oude adel. Vanden Stock dacht: passons. Van iemand met meer dan één miljard op de rekening die verrassend je club heeft overgenomen door middel van een gesloten bieding – wat bewijst dat je eigenlijk alleen maar geïnteresseerd bent in geld – aanvaard je al eens iets.

Toen kort daarna de ene na de andere verwijzing naar het ancien voetbalrégime bij paars-wit op de schop ging – de buste, de stadionnaam, enkele dinosaurussen en wat al niet meer – wist elke waarnemer: dit is een vijandige overname en een vechtscheiding gecombineerd. Roger Vanden Stock hield het allang niet meer, dat was geweten. Pas toen hij zijn oude copain Hugo Camps in hun beider Knokke tegen het lijf liep, wilde hij weleens zijn verhaal doen. Bottomline: die Coucke maakt er maar een zootje van en hijzelf wil er niks meer mee te maken hebben. Dat het immer kritische Anderlecht-publiek deze janboel pikt, verwonderde hem nog het meest. Seigneur Roger die het plebs oproept om in opstand te komen, du jamais vu, het moet hem echt heel hoog zitten.

Waarop Coucke in Trump-stijl via zijn favoriete medium Twitter terugsloeg. Eén passage uit de twee tweets valt in het bijzonder op: zakken vullen… Dat is de ironie ten top. Wat Perrigo Coucke verwijt en waarvoor ze in proces liggen met de overname van zijn Omega Pharma, ongeveer hetzelfde verwijt hij nu Vanden Stock en zijn partner in crime (anders kun je dit niet interpreteren) Herman Van Holsbeeck: er is geknoeid, al of niet met de cijfers.

Laten we een kat voor eens en voor altijd een kat noemen: bij de overname circuleerde al het gerucht dat de villa Anderlecht een uitgewoonde bouwval was omdat het binnenkomende transfergeld niet direct in de club werd geïnvesteerd, maar zou hebben gediend om bepaalde hooggeplaatste personen tot en met de absolute top te verrijken.

Is dit voorzichtig genoeg geformuleerd om er geen miserie mee te krijgen? Ik dacht het wel. Voor alle duidelijkheid: het gaat om geruchten, maar wel komende vanuit de club. De enige die bewijzen voor zakkenvullerij op tafel kan leggen, is Marc Coucke en ik neig ernaar hem te geloven. Peter Callant omschreef hem ooit zo: “Marc lijkt impulsief, maar hij is een schaker, hij denkt altijd verder vooruit dan wie ook.” We wachten vol ongeduld op de volgende zet van Coucke.