MATROESJKA’SAls je een tijdje in het buitenland zit, weet je niet zo goed wat er aan het thuisfront allemaal gebeurt. Zeker als het internet op je vakantiebestemming niet zo denderend is. Daarom beperk ik me deze week tot een vakantieverhaal. Het begon al op de luchthaven van Maastricht. Melding: vlucht naar Antalya een half uur vertraging. Gelukkig zaten wij nog in het kleine cafetaria en stonden wij nog niet in de rij te drummen om zo snel mogelijk in het vliegtuig te zitten. Anders sta je daar een half uur te wachten tussen hangen en wurgen. In het vliegtuig kregen we het tweede bericht: nog drie kwartier vertraging. De piloot moet verdorie snel gevlogen hebben, want uiteindelijk zijn we maar een klein uurtje te laat geland. En onze bagage was er gelukkig ook bij. In het hotel sloeg me plots de schrik om het hart: “Verdikke, volgens mij hebben we de verkeerde vlucht genomen, we zitten in Rusland!” Dat bleek dan achteraf toch niet het geval te zijn. Maar blijkbaar werd Russisch door het hotelmanagement minstens even belangrijk geacht als Turks. Dat had ik van Erdogan echt niet verwacht. Maar wiens brood men eet, diens woord met preekt. Tijdens de animatie begreep ik dat het toch niet allemaal Russen waren. Azerbeidzjan, Georgië, Kazachstan, Moldavië, Absurdistan, kortom het hele Oostblok zat er. Een paar Nederlanders, Fransen, Italianen en Belgen vormden de zwakke West-Europese tegenhanger. Duits heb ik er niet gehoord. Merkel stuurt haar volgelingen blijkbaar liever naar Griekenland om daar wat Europees steungeld te kunnen recupereren. Nu viel die Russische overmacht in Turkije allemaal nogal mee, ik had straffere verhalen gehoord. Volgens mij waren het voor het merendeel militairen, ze keken tenminste als militairen. Om alle reacties van ex-militairen in de kiem te smoren: na hun pensioen kijken die meestal weer normaal. De meesten waren vergezeld van veel jongere matroesjka’s. Die hoefden echt niet onder te doen voor de dames, die ooit bij Peter Van den Begin en Luc Wyns in een tv-serie hun vleeswaren ten toon stelden. En eten dat die kunnen! Als je tenminste afgaat op hun overvolle borden waarmee ze tegen je aan botsen zonder hun bek open te trekken. Maar voor de rest hebben we een fijne vakantie gehad. Aan de luxe en de uitgebreide buffetten kunnen onze Zuid-Europese hotels helaas niet tippen. Voor mij was het er veel te warm, maar als je niks hoeft te doen is het wel vol te houden. Maar het bier dat je krijgt begint na drie dagen zo erg op kattenpis te lijken dat je dan maar best overschakelt op raki. Ik hoor het u al zeggen: “Het is ook nooit goed.” Jawel, maar dan kost het nog meer. Nazdrovje!