Afzien, puffen en salade: Romelu Lukaku voelt de zweep van Conte

Een bombardement van boodschappen en instructies voor zijn spelers. Wie ooit achter de schermen heeft kunnen piepen in Kamp Conte kent ze: de A4’s en A5’s die op de muur kleven met de belangrijkste punten in kleur gezet met een markeerstift, één van zijn meest geliefde attributen.

Romelu Lukaku is ze op zijn eerste dag bij Inter ook tegengekomen: de lijst van alle A-kernspelers met het vetpercentage, hydratatie, het gewicht en het cijfer voor de fysieke conditie. Met daaronder: de waarden in het rood moeten beter. Bij Eden Hazard bij Chelsea was het destijds niet zozeer zijn gewicht dat een kleurtje had, wel moest er in de buikzone een laagje vet af. En zo is het bij elke speler wel wat. In Engeland maakte Conte komaf met pizza, ketchup, koolzuurhoudende drankjes en snoepgoed.

Gedaan met de losse aanpak en de overload aan koolhydraten in het dieet. Meer kip, groenten en salade, minder pasta. Kilo’s vliegen er doorgaans af. De bezeten Conte wil zijn spelers op zijn scherpst. “Start de dag met een gezond ontbijt!”, hangt ongetwijfeld op in het oefencomplex van Inter, gevolgd door de waarschuwing dat onvoldoende balans in de maaltijden de glucosereserves in de spieren aantast en de leverfunctie vertraagt, met effect op hersenen en prestaties. Dat Lukaku, zoals vorig seizoen bij Man United, moet toegeven dat hij te zwaar is en in de gym te veel spieren heeft gekweekt, zal onder Conte niet gebeuren. Die anticipeert, eerder dan hij reageert. Door de rode cijfers uit te hangen wil hij de competitie onder zijn spelers bevorderen en de overtreders prikkelen om niet langer te kijk te staan voor de rest van het team.

“Hoe is het eten?”, vraagt een vriend van Lukaku aan hem op een filmpje dat Otro verspreidde. “Salade, hein!”, schaterlacht Lukaku. “Je bent al afgevallen he, man”, lacht zijn kameraad. Over de trainingen zegt een zichtbaar afgepeigerde Rode Duivel . “In Engeland is het anders. Hier moet je hard werken, man. Het echte werk.”

Het is algemeen bekend. Wie onder Conte werkt, moet klaar zijn om af te zien - zijn ‘get ready to suffer’ werd na een tijdje een running gag op Chelsea. Spelers gingen tijdens voorbereidingen zo diep dat ze moesten braken. Een ex-speler vergelijkt zijn regime met sm: sommigen genieten intens van de pijnprikkels en de gewenste resultaten, maar wie erg gevoelig is, knapt snel af. Lange trainingen waarin een elftal tegen een imaginaire tegenstander oefent en de looplijnen en bewegingen tot vervelens toe worden herhaald tot de trainer vindt dat zijn jongens uitvoeren wat hij wil. Zoals een gamer op de controller van zijn PlayStation bepaalt waar zijn spelers lopen. En als het moet, sleurt hij hen bij de schouders naar de positie die hij in gedachten heeft. Zo kort zit hij erop, zo gedreven is hij. De lange en soms saaie videosessies ondersteunen zijn veldwerk. Prettig moet het niet zijn, wel efficiënt.

Om hem te pleasen zal Lukaku uit zijn pijp moeten komen, ook al is hij zijn lieveling. Conte is immers nooit happy. Altijd vindt hij wel iets waar hij zich in opjagen kan. Hij verwacht van zijn spelers dezelfde rage en overgave die hem destijds als voetballer dreven. Een maniak geobsedeerd door details. En je voert maar beter uit wat hij zegt of hij blaast je de oren vol. Het gif op de tong. In het Engels ging zijn boodschap vaak verloren, maar in het Italiaans voelen zijn woorden vaak aan als een aanslag op je ego. En blijven die ook een tijdje in de oren hangen. Eden Hazard, die het best rendeert in een blijheid-vrijheidklimaat, zei ooit met een kwinkslag dat hij gelukkig maar één helft aan de zijde van de bank hoefde te spelen. Omdat Conte als een teek op zijn huid zat.

Met zijn staf springt hij erg vriendschappelijk om, maar in zijn relatie met de spelers is er weinig ruimte voor menselijkheid - nog minder als ze niet presteren. Enkel de mentaal sterksten overleven. Alvaro Morata werd depressief onder Conte. Diego Costa, een oorlogsmaker die nochtans perfect in zijn strategie paste, kreeg na een grappende uitwisseling van iMessages over zijn vakantie, met emoji’s, het botte antwoord dat hij niet meer hoefde terug te komen. Meedogenloos.

Enkel wie hard werkt en niet rebelleert, wordt geduld. Romelu Lukaku spant best de biceps, heft de gewichten, begint driftig te rennen. De drie symbolen die Conte typeren. Be ready to suffer.

Lukaku ziet af. Voorlopig nog met een schaterlach.