Betonstop in 2040? Betonmolen blijft intussen wel gestaag draaien
De bebouwde oppervlakte in Vlaanderen is sinds de jaren 1970 lineair gestegen. In 1976 was 7,2 procent van onze oppervlakte bebouwd; in 1988 was dat 11,7 procent en in 2000 al 18,3 procent.
Tussen 2015 en 1985 steeg de bebouwing in Vlaanderen met ruim 34 procent, het gevolg van de bevolkingstoename maar ook van de economische groei. Onder bebouwing verstaan we huizen, maar ook bedrijven, winkelruimtes en wegen. Er werd welig gebouwd tussen 1985 en 1995 (+17 procent), maar ook in de tien daaropvolgende jaren (+10,5 procent). En, tot spijt van ecologisten, steeg de bebouwde oppervlakte de voorbije tien jaar toch nog met een kleine 7 procent.
De voorbije dertig jaar werden er vooral woningen bijgebouwd, blijkt uit de cijfers van Statbel. Een huis met tuin blijft dan ook de droom van veel Vlamingen, ook als we daardoor steeds verder van de stadskern moeten gaan zoeken. Sinds 1985 breidde het woongebied dan ook met bijna 60 procent uit.
Dat uitte zich vooral tussen 1985 en 1995, de bloeiperiode van de verkavelingen, toen het woongebied met bijna een derde uitdijde. En, ondanks de verwoede pogingen om de Vlaming terug naar de stadskernen te krijgen, blijven we bijbouwen. De voorbije tien jaar nog eens met ruim tien procent.
Wie dagelijks in de file staat zal het misschien niet geloven, maar er zijn de voorbije dertig jaar ook aardig wat wegen bijgekomen. Van bijna 95.000 hectare in 1985 tot ruim 106.000 vorig jaar, of een stijging van ruim 10 procent.
